از اون کتاب هایی بود که تمام که شد به خودم گقتم باید چند وقت دیگر دوباره بهش رجوع کنم و بخوانمش.
فارق از همه جذابیت های کتاب چند نکته اساسی برای من داشت:
۱- با متن کتاب خیلی همراه شدم و تصویر سازی بسیاری داشتم به نحوی که متن را میتوانستم به راحتی تجسم کنم و وقتی کتاب هم دستم نبود در ذهنم همراهش بودم.
۲- فراز و نشیب های تاریخ لیبی رو درک کردم . چه جنایت هایی که بخشی از  آن ثبت شده.
۳- قدرت روایت و  نوسیدگی هشام مطر.
۴- تعاریف کتاب از وقایع روزمره‌ای که ما هم در زندگیمان داریم.
البته با همه زحمات و خوبی های ترجمه‌ای که من خوندم فکر کنم ضعف هایی داشت. از نسخه های دیگر خبر ندارم.
        

                تو مقدمه کتاب یه جمله‌ای رو مطرح میکنه که به نظرم خیلی مهمه و منم همین برداشت رو تا آخر ازش داشتم . اینکه:
اکثر ماها بیشتر ساعات زندگیمون رو در محل کارمون هستیم اما خیلی کتاب‌های کمی هستن که دقیقا مختص به این تعداد ساعات ما باشن. کاری که این کتاب می‌کنه دقیقا همینه. 
خصوصا با ژانری که نشر اطراف شروع کرد در خصوص روایت و بیان روایت ، بی نظیر ی این کتاب بیشتر عیان شد برای من . کتاب دقیقا روایت افرادی هست از محل کارشون . یه نکته جالبش برای من تاثیر محل کار در زندگی و حتی اثر متقابل زندگی بر محل کار هم هست که از پس روایت ها میشه درکش کرد. 

        

                به نظرم یکی از کتاب‌هایی که در دوره نوجوانی بچه ها بخوننش خیلی ازش لذت می‌برن . با اون همه شور و ذوق اون سن خیلی همراه میشن و درکش می‌کنند. برای دوره نوجوانی من که اینطوری بود و کتاب رو نمیتونستم زمین بزارم و تمام هیجان کتاب همراه بود.
        

                دهه شصدی ها خیلی باهاش حال میکنن 
        

                به نظرم علاوه بر بیان یه داستان عاشقانه خیلی جذاب به مسائل سیاسی و اجتماعی اون دوره خوب اشاره میکنه. اگرچه فضا خیلی دارکه اما دوست داشتنیه برای من
        

                به نظرم علاوه بر اینکه محیط کارو نشون داده بود( به قول خود کتاب ، ما بیشتر زمان زندگیمونو در محل کار هستیم اما کمتر کسی اونو در کتاب ها نشون میده)  روایت های خیلی جذابی  رو هم ثبت کرده بود .