تو مقدمه کتاب یه جمله‌ای رو مطرح میکنه که به نظرم خیلی مهمه و منم همین برداشت رو تا آخر ازش داشتم . اینکه:
اکثر ماها بیشتر ساعات زندگیمون رو در محل کارمون هستیم اما خیلی کتاب‌های کمی هستن که دقیقا مختص به این تعداد ساعات ما باشن. کاری که این کتاب می‌کنه دقیقا همینه. 
خصوصا با ژانری که نشر اطراف شروع کرد در خصوص روایت و بیان روایت ، بی نظیر ی این کتاب بیشتر عیان شد برای من . کتاب دقیقا روایت افرادی هست از محل کارشون . یه نکته جالبش برای من تاثیر محل کار در زندگی و حتی اثر متقابل زندگی بر محل کار هم هست که از پس روایت ها میشه درکش کرد. 

          

            احساس اولیه ام درباره کتاب مثل کتاب هنر جنگ بود. ربط مستقیم به مدیریت ندارد و خودت باید با این پیش زمینه «دارم یک کتاب مدیریت میخوانم » به مفاهیم سازمان و مدیریت ارتباط بدید که نتیجه جالبی میده. از آن به عنوان یک کتاب مهم یا حداقل مفید در این زمینه نام برده  میشه. ( البته باز برمیگرده به اون پیش زمینه، شاید برای رشته و چیزهای دیگه هم مفید باشه)
ظاهرا نویسندگان بزرگی در نوشتن این کتاب مشارکت کردند ولی من با بعضی از جستارها ارتباط برقرار نکردم البته شاید ترجمه درست و خوبی نبود یا هردو یا مشکل از من بود :)
 همون طور که گفتم به نظرم خودت باید اقتباس کنی موضوع کتاب را از دل داستانها. یک سری داستان است ذیل این عنوان کتاب و شما بعد از خوندن کتاب باید با موضوع ارتباط بدید ولی شاید شاید به نظرم اون چیزی که میخواستند در نیومده.
شعر هم در کتاب است که من حسی نسبت بهش نداشتم.
اتاق کار: شاید معلم بودن و ارتباط با دانش اموز و دانشجو و منشی و رییس بودن و بحث مشاجره در محیط کار بعد گذشت زمان و نوستالژی وار قشنگ باشه، کتاب در همین حد است.
من باب یادآوری خوب است ولی با این پیش زمینه باید بخونیم.
الان یاد دوران مدرسه میافتیم حسرت میخوریم ولی در همون زمان دعا میکردیم زودتر تمام بشه :)
          

            كتاب #اتاق_كار 📖 روايتهاي كوتاهي است از حركت به سمت تغييرات ظاهري و محتواي فضاهاي كاري جديد در زندگي امروز... داستانكهاي جذابي را از زبان نويسندگان متفاوتي نقل ميكند و من از همه بيشتر داستان انتزاعي " كشف بايگاني آينده" را دوست داشتم . اثر جاناتان سفرن فوئر در فصل دوم كتاب با عنوان "دفتركاري از آن خود"

          

            خیلی خوشم اومد ازش. خیلی ناز بود. تکه‌هایی از زندگی. کارهای عجیب و شاید‌ هم تکراری و ملال‌آور. همون قسمتی از زندگی که شاید خیلی تکراری‌تر از اون باشه که آدم‌های زیادی درموردش حرف بزنن. همون روند نرم زندگی. که می‌گذره و کار می‌کنی و می‌گذره.
خوندنش در این دوره از زندگیم که اینقدر درگیرهای کارهای مختلفم، برام جذاب بود حقیقتاً.
از ترجمه‌ش هم راضی بودم.

«اگر ما مطمئن بودیم که خدا وجود دارد، همه‌مان به او ایمان می‌آوردیم، اما آیا دیگر لذتی در این ایمان باقی می‌ماند؟
 نمی‌ماند. اسمش هم دیگر ایمان نبود.»

* کتاب عزیزی دستم بود و دیدنِ آثار خوندنش، (خط کشیدن‌ها، نظر نوشتن‌ها و همه این‌ها) سر شوقم می‌آورد. :)
          

            بعد خوندن جستار اول و‌ دوم‌ چنان خورد تو ذوقم که می‌خواستم بذارمش کنار.
جستار سوم دلمو به دست آورد و از جستار‌ چهارم به بعد عاشقش شدم.
نگاهی به کار و فضاهای کاری که هیچوقت نداشتم.
انتهای یکی از جستارا گریه کردم و بعد از یکیش حسابی غافلگیر شدم.چیزی که هرگز از ریتم ملایم جستارهایی که خونده بودم انتظار نداشتم.
و از این به بعد با محل کار خودم دوست تر خواهم بود. :)