"خوش گذشت"
بهترین توصیفی که بعد از خوندن این کتاب دارم همینه.

چالش قصه‌گو بهخوان رو دیدم و دلم خواست منم یکی از کتاب‌هاش رو بخونم. و از اونجایی که جونم در میاد تا یه کتاب رو بخونم، کوتاه‌ترین کتاب چالش رو انتخاب کردم. ۷۶ صفحه‌ای!
رفتم شروعش کردم و تو حرکت اول نصفش رو خوندم! ولی خب باید به قوانین چالش هم پایبند می‌بودم و تو ۳روز کتاب رو تموم می‌کردم. پس شعله رو کم کردم و به ۳روز (البته ساعتی حساب کنیم کمتر می‌شه) رسوندمش. 

ترکیبی از تک‌گویی و نمایشنامه با توصیف صحنه نمایش و توصیفات زیبایی که در  متن نمایشنامه بود، داستان بامزه و جالبی رو ساخته‌بود که افتادم توش و زیاد خوشم اومد. حتی دو سه جاش هم بلندبلند خندیدم. توصیفاتی از در و دیوار و تابلو و پاریس و غیره که وسط داستان به صورت بی‌ربطِ موردپسندی می‌اومدن. خیلی خوب بود اصن اقا.

آقای نووه‌چنتو یه پیانیست کله‌گنده بود که اصن روی زمین وجود نداشت و فقط روی دریا و اقیانوس شناور بود. چیزهای جالبی هم می‌دونست. آخرش هم یه چیز جالب گفت: "شستی‌های پیانو سر و ته مشخصی داره که من می‌تونم بی‌کران آهنگ باهاش بزنم. دنیا روی زمین بی‌کرانه و وقتی شستی‌های پیانوت بی‌کران باشه نمی‌تونی باهاشون آهنگ بزنی."

خاطره خوبی از یه داستان کوتاه شد برام.
        

                از مقدمه پربار و ترجمه زیبای محمدعلی فروغی تشکر می‌کنم که من رو به فلسفه سقراط و افلاطون علاقمند کردند. این کتاب برای من نقطه شروع مجدد کتاب خوندن و شناخت سقراط و افلاطون بود و باعث شد برم دنبال کتاب‌های دیگه‌شون.
ضیافت از عشق برامون میگه، از زبان سقراط و افرادی که در مهمانی هستند و هرکدوم معنی لطیف و زیبایی به عشق میدن و دلتون می‌خواد عاشق بشید.
افلاطون واقعا ذهن و احساستون رو لمس می‌کنه.
داستان نیمه گمشده و اینها رو هم تو این کتاب می‌خونید و می‌فهمید که چرا شما یه نصفه از خودِ کاملتون بیش نیستید :))
        

                (سعی می‌کنم درباره کتاب‌هایی که می‌خونم یادداشت بنویسم)
خطابه دفاعیه سقراط رو تموم کردم الان. 
از شخصیت سقراط و نحوه اعتقادش به یگانگی خدا و تلاشش برای آگاه کردن یونانی‌هایی که خدایگان متنوعی داشتن، به اینجا رسیدم که واضح بودن هدف و مسیر در زندگی می‌تونه در حدی باشه که هیچ چیز حتی مرگ هم زورش نرسه ما رو برگردونه یا بترسونه. و اگر من بتونم اونطوری که از نظر خودم درسته زندگی کنم، مردن پایانِ من نیست.
....
<< سقراط در تلاش بود که مردم رو تا جایی که می‌تونه نسبت به چیزهایی که خودش به اون‌ها رسیده‌بود آگاه کنه‌. برای همین "خود دانا پنداران" از میزان دانایی واقعی سقراط دردشون گرفت و علیه‌ش دعوی کردن که سقراط گمراه و خدانشناس و فلان شده.
سقراط در خطابه دفاعیه خودش از اعتقادش کوتاه نیومد، چرا که کوتاه اومدنش برابر با اعتقاد نداشتنش به اعمال و حرف‌هاش بود؛ یعنی نامعتقد بودن به خدا و در نتیجه، اثبات ادعای بدخواهاش.
در نهایتِ دفاعیه زیبای سقراط (خوندنش رو از دست ندین) ، اینطور شد که با اختلاف تنها ۶ رای از بین ۵۵۴ رای، گناهکار خوانده‌شد و محکوم به اعدام شد.>>
....
- همواره برام سوال می‌شه که چرا سقراط، امام یا پیامبری چیزی نشده!
- این یادداشت سرشار از ناسازگاری ادبی است. بعضی جاها به زبان خود کتاب و بعضی جاها با بیان خودم نوشتم. که این هم گواهی‌ست بر ناشی بودن اینجانب در یادداشتِ به‌خصوص نویسی :))