کتاب کلا کامیک‌های کوتاه در مورد کتاب و کتابخوانی و... است. اکثر کامیک‌ها طنز هستن و یه خنده شیرینی روی لبتون میارن.  میشه کل کتاب رو توی یه روز خوند. منظور بعضی از طنزهاش رو من نفهمیدم چون مرتبط به فرهنگ یا نویسنده‌های خودشون می‌شد. در کل برای نگاه کردن به نقاشی‌هاش و یه استراحت، خوبه. روح آدم رو شاد میکنه. 
      

        اصلی ترین مشکلی که من با کتاب های شرح و توضیحات مثنوی موجود در بازار داشتم این بود که ساختار همشون به صورت بیت و معنی بیت بود. هر بیت رو جدا جدا یا حداکثر با چندتا بیت قبل و بعد معنی کرده بودن. اما رویکرد این کتاب همونطور که خود نویسنده چندجا ذکر میکنه، رویکرد کُل‌نگر به داستان است و با دید جامع تفسیر ابیات رو میگه نه معنیشون! نویسنده به بعضی از ابیات مهم که میرسه، به طور جامع اون مبحث رو باز میکنه و برای خواننده‌ای که با این مباحث آشنایی نداره یه توضیح کامل میده. مثلا وقتی مولانا ابیاتی رو در مورد عشق میگه، نویسنده عشق رو باز میکنه و چند صفحه نظرات عارفان و فیلسوفان رو در مورد عشق میگه. نظرات شمس و شاعرانی از نظیر حافظ و سعدی و.... حس ترس و ناامیدی و سردرگمی به خواننده‌ای که با بعضی مباحث آشنایی نداره منتقل نمیشه چون مهم ترین مباحث عرفانی رو نویسنده توضیح میده. 
مزیت بعدی این هست که میشه از این کتاب به عنوان یه سکوی پرش به مباحث عمیق عرفانی استفاده کرد. استفاده از نظر بسیاری از عارفان در کنار نقل قول های فراوان و اشاره به کتاب های دیگر برای اطلاعات بیشتر، موجب این امر شدن. در واقع شما در کنار آشنایی با افکار مولانا با افکار دیگر شاعران و عارفان هم آشنا میشید و در صورت لزوم سرنخی دستتون اومده که میتونید دنبالش کنید.