جزئیات پست

سلام منم دقیقا این حس و حال رو تجربه کردم و باهاتون کاملا موافقم.
  واقعا کتاب خوندن  با حال روحی ارتباط مستقیم داره .

آخ آخ آخ دقیقا. و چه حس خوبیه چند کتاب رو با هم خوندن

درود و خداقوت؛   باهاتون موافقم. حس و حال آدم همیشه یک جور نیست.
آخرین کتابی که خوندم، تئوری انتخاب بود. حدود ۲۰۰ صفحه خوندم و دیگه نتونستم برم سراغش و حدود ۲ ماه روی میزم بود و تنها با حسرت نگاهش می کردم.
حتی چند باری هم دست گرفتم که بخونمش، اما نشد.
تا اینکه یک شب کتاب رو برداشتم و نشستم و حدود ۸۰ صفحه اش رو خوندم. جالبه فکر می کردم چون کتاب داستان نیست، مطالبش یادم رفته. اما همه چی یادم بود و چند روزه خوندم و هضمش کردم و لذت بردم.
مانا و نویسا باشید. 🌺🙏

سلام
در پاسخ به پاراگراف اولتون که البته سوال دو سال پیشتون بود، باید بگم نه! من عادت به این مدل کتابخوانی دارم. داستان گم نمیشه ذهن هم شلوغ نمیشه چون هر کدوم از کتابها یا به نظر من واحدهای اطلاعاتی میرن سرجای خودشون.
اصلا همون طور که خودتون هم در چند خط بعد گفتید گاهی نیازهای انسان متفاوته و هر کدوم از کتابها انتخاب میشه برای پاسخ به یک نیاز.
گاهی نیاز داری یه کتاب  در حال خوندن رو بذاری موقتا کنار تا مطالب قبلی تو ذهنت خیس بخوره و  به موازات این کار، کتاب جدیدی رو برمیداری و میخونی و بعد که مطالب قبلی خیس خورد دوباره میری سراغ همون کتاب اولی
گاهی هم وسط خواندن یک کتاب به موضوعی در آن برمیخوری که خودش موضوع یک کتاب دیگر است و باید آن را بخوانی تا این را بهتر بفهمی

سلام. شما که از این مدل به اون مدل تغییر داشتین، میشه بگین چطور موازی خوانی می‌کنین که رشته مباحث از دستتون در نمیره؟

👌👌

جایی مطلبی از نادرابراهیمی خواندم که احساس تاسف داشت از اینکه در مطالعه کتاب ،فقط به خواندن و اتمام یک کتاب بسنده می کرده است و همزمان چند کتاب را نمی خوانده است ...

من اخیرا موازی‌خوانی رو تجربه کردم. 
وقتی برای من خوب بود که بین کتاب‌هایی که می‌خوندم فاصله نمینداختم و سعی می‌کردم لااقل یه روز درمیان برم سراغشون. چون یه‌سری کتاب‌ها هستن که اگه بی‌وقفه نخونمشون دیگه دست و دلم نمیرم ادامه‌شون بدم. تو این موارد موازی خوانی بیشتر یه راه فرار از خوندن اون کتابِ خسته‌کننده‌س. که من توش موفق بودم😂 و چندتا کتاب  رو ماه‌ها لفت دادم و تهش بیخیال شدم پرتشون کردم تو پوشه abandoned.
سلیقه کتابخونی من متاسفانه یا خوشبختانه مدام تغییر میکنه و مجبورم یه سری کتاب‌ها رو خیلی زود بخونم و تموم کنم قبل از اینکه دیگه نتونم تحملشون کنم. این قضیه برای خودم هم خیلی عجیبه://!

البته موازی خوانی یک نباید داره اونم اینکه نباید کتابهایی با فضا و موضوع یکسان رو همزمان خوند. یادمه قبلا دو رمان نوجوان رو که هر دو از نشر پرتقال بودن، و  فضای  دبیرستانی داشتن ، همزمان می خوندم و از یه جایی به بعد واقعا هر دو داستان رو توی ذهنم قاطی کردم. فلذا دست از مطالعه ی دومی برداشتم و اولی رو تموم کردم و البته هنوز سراغ اتمام دومی نرفتم.

کویر و باران، چه تعبیر خوب و درستی! 🤌
منم اهل موازی‌خوانی‌ام، یعنی از یه جایی به بعد حس کردم دیگه یه کتاب نیازم رو برطرف نمی‌کنه و البته هیچوقت مشکل قاطی کردن کتاب‌ها رو نداشتم 😄 

ممنونم از مطلب مفیدتون 🙏

حق!
تبریک به شما که این حسِ مشترک بین همه کتاب‌خون‌ها رو تونستید با قلم‌تون هویدا کنید.
موفق باشید.

بستگی به پروروش ذهن و تفکر داره هر چقدر ذهنت باز تر بشه  قابلیت هاش هویدا میشه مغز مثل یک ماهیچه میمونه هرچقدر تمرینش بدی بیشتر جلوه  و نما پیدا میکنه