نگاهی تازه به موضوعات بدیع

اینو بگم که متن صفحه اول  خیلی به دلم نشست! و بیش از اون نام کتاب که پذیرفتن هست. البته اون متن اول کتاب ، توضیحی بر انتخاب این نام هست. و چقدر توضیح خوبی است :)
معمولا دید خوبی به این سبک شعرها ندارم ولی به توصیه همکارم اینو گرفتم و خوندم (داغ داغ ، تازه از چاپ دراومده ، بعد رونمایی!) و واقعا تجربه بدیع و متفاوتی بود. :)
بخرید و بخونید و لذت ببرید :)
صفحه اول :
انسان دو بار به نادانی می‌رسد،
یک بار پیش از دانایی و یک بار پس از آن؛
و تنها تفاوتِ این دو در پذیرفتن است
          

            هیچ وقت نتونستم با این سبک شعرها ارتباط خوبی برقرار کنم نمی دونم برای چی می خونمشون!
تعدادی آن از شعرهایی که میشه گفت نسبت به بقیه شون برام جالب تر بود:
1:
می ریزم
ریز
ریز
ریز
چون برف
که هرگز هیچ کس ندانست
تکه های خودکشیِ یک ابر است
2:
باد می آید
به موهایم دست هم نمی زند
شعله ای را در اعماقم
خاموش می کند
می رود
3:
مسافران سوار شدند
و ناخدا بادبان ها را کشید

دریا اما
صبح، زودتر بیدار شده بود
و پیش از آن ها
رفته بود
4:
قسمتی از شعری برای صلح:
باید قبول کنیم
که هرگز
هیچ سربازی
زنده از جنگ برنگشته است
-----
و چند تای دیگر...
          

            انسان دوبار به نادانی می رسد
یک‌بار پیش از دانایی و یک‌بار پس از آن ؛
و تنها تفاوت این دو در پذیرفتن است