از معدود guilty pleasure ‌های من در میان کتاب های کتابخونم..:)
کلمه به کلمه‌ش رو حفظم . میدونم کدوم اتفاق در کدوم صفحست. دوستی سه نفره یلدا ، نرگس و فرناز رو میپرستیدم و فکر میکردم عشق بین شهاب و یلدا تکرار نشدنیه.
در حالی که الان از این حجم از رفتار مسموم جا شده در یک کتاب تعجب میکنم اما نمیتونم از تاثیری که روی کتاب خوندنم گذاشت بگذرم. همچنان  با خاطراتش دوستش دارم.
      

        شاید چندین سال از اولین باری که این کتاب رو خوندم میگذره اما درست یادمه یک جمله مشترک بین من و شخصی که بهم پیشنهادش داده بود رد و بدل شد . اونم اینکه بلافاصله بعد از تموم شدن کتاب دلمون میخواست برگردیم و از اول بخونیمش. نمیدونم بعد سال ها اگر برگردم بهش نظرم چیه اما اخیرا با یکی از افراد مسن خانواده درباره این کتاب حرف زدیم. برام جالب بود که حتی اسم میوه های نامبرده شده در کتاب هم براش کنجکاوی برانگیز و لذت‌بخش بوده. این نشون دهنده قدرت جذب مخاطب از تمام سنینه. برای دوباره خوندنش بسیار کنجکاوم.
      

        مطالعه این کتاب رو به احدی پیشنهاد نمیدم. پر از سانسور . جمله به جمله هم نه! کلمه به کلمه! اگر کتابی قابلیت چاپ در ایران رو نداره چرا ترجمه میکنید؟ فقط چون هدف کتاب تاکید بر اینه که صنعت هالیوود اَخ و جیزه؟!
      

        چقدر دوست داشتم این کتاب رو با دقت و تمرکز بیشتری بخونم. کلمات و شخصیت ها رو بررسی کنم اما با شرایطی که گذشت خیلی مطالعه پراکنده و بی دقتی شد . بازم خوشحالم که قصه کشش این رو داشت که با وجود اون شرایط روانی سخت،من رو به دنیای مطالعه متصل نگه‌داره.
      

        در یکی از فایل‌های صوتی که از کلاس‌های آقای فرهادی به بیرون درز کرده بود، با مجموعه  «داستان» مجله همشهری آشنا شدم. زمانی که یک کتاب (همین شماره) از این مجموعه که حالا خیلی سال و شماره از آغازش گذشته رو تونستم بخرم و خوندم، بسیار بسیار شیفته محتواش شدم و چقدر حیفم اومد که زودتر نشناختمش یا بهم معرفی نشده بود. در راستای معرفیش برای اطرفیانم براومدم. به دوستم میگفتم انگار که یک «رادیو هفت »متنی مقابلم گذاشتم و میخونم. شاید هم ایده های رادیو هفت از سر فصل های این مجله میاد نمیدونم.. ولی میخوام حال و هواش رو برای کسانی که نخوندن ترسیم کنم. موضوع اصلی و فرعی این کتاب داستانه. انواع قصه ها؛ ایرانی یا ترجمه شده،نویسنده ها و مترجم های به نام ، موضوع های جذاب و قابل تأمل ( خصووصا شماره های قدیم) . پر از ایده و مصاحبه از نویسنده های معروف. زیر چهارچوب تم فصلی و .. خلاصه که لذت بردنه خالصه واقعا. البته که هر کتاب تمام و کمال خوب نیست. بعضی از شماره ها و قصه‌هاشون به من توقف مطالعه هم هدیه کردن اما همیشه چند متن و قصه از هر شماره اون کتاب رو نجات داده.
      

        نمیشه بخوام از این کتاب بنویسم و به استاد شادمهر راستین ارجاع ندم. چون ایشون این کتاب رو بهمون معرفی کردن و بارها تاکید کردن اگر بخونیمش همراهی با کلاس برامون راحت تر میشه. یادمه اتفاقا چند نفر از بچه ها همون روزای اول رفته بودن سراغ کتاب. حجم سنگینش به کنار، فهمیدن بطن صحبت های رابرت مک کی حتی با  این ترجمه خوب و این حجم از سادگی گفتار براشون سخت بود. همون بچه ها که ما رو از کتاب به ترس انداختن بعد از یک ترم سر کلاس بودن دوباره به کتاب برگشتن و این‌بار گفتن انگار تمام چیزهایی که در کتاب گفته شده رو خودشون از قبل بلد بودن.. یا در واقع سر کلاس استاد راستین یاد گرفته بودن.
 اینا رو نوشتم که بگم کتاب ساده‌ایه اما واقعا پیش زمینه‌ای از فهم قصه و فیلم و فیلمنامه میخواد. به علاوه اینکه شخصا هر فیلمی که در بخش فیلم‌شناسی آورده شده رو میدیدم و بعد دوباره به کتاب برمیگشتم که چی در مورد اون فیلم گفته شده.
کلاس درس بزرگیه و پشتکار میخواد اما هر کلمش جزو طلاهای کمیابه.
      

        تجربه سوگ شخصا برای من تجربه عجیبی بوده و هست. چرا که سوگ از بین نمیره فقط از این مرحله زندگی به مرحله بعدی همراهیتون میکنه.. یک همراهی ادامه دار.. یک ستاره که گاهی خاموشه ،گاهی پر فروغه و گاهی سو سویی میزنه. زمانی که سوگ رو تجربه کردم در همه جا دنبال ترجمه دردی که میکشیدم بودم. در ترانه ها، اشعار ، فیلم ها و کتاب ها. این کتاب ترجمه نزدیکی به درد و تجربه من داشت. انقدر نزدیک که خوندنش نه ماه تمام طول کشید. در نتیجه نمیدونم در غیر این صورت امتیازم همچنان بهش همینقدر بود یا نه. در کل همونقدر که برام بسیار عزیزه ، دردناک هم هست و پیشنهادش نمیکنم.. مگر در مواقع خاص.
      

        در ادامه‌ی مقایسه‌ی کتاب و فیلمی که ازش اقتباس شده، با تماشای مجدد فیلم بعد خوندن کتاب، هنوزم به این باور دارم فیلم ساخته شده بهترین کار توی مجموعه‌ی هری پاتره و امتیازم بهش کامله اما در مورد کتاب.. به نظرم کتاب کلی بخش اضافه داره که یا قصه رو پیش نمیبرن یا فقط درجا میزنه. این در حالیه که کارگردان با سبک خودش بعضی‌ از این بخش‌های اضافی رو حذف کرده و بعضی دیگه رو توی صحنه‌های پشت سر هم نشون داده که هم مخاطب رو آگاه میکنه هم پای قصه مینشونه. یعنی به نظرم برداشت کارگردان از صحنه‌ی طلسم دفاعی حتی از تصور خود نویسنده هم قشنگ‌تر شد. خصوصا اینکه کتاب تاکید داره که شاید واقعا هری پدرش رو دیده اما فیلم با این دیالوگ هرماینی که میگه:« هری بهم گوش بده. هیچکس نمیاد» این مهر تایید رو میزنه که نجات دهنده فقط خودتی.
البته که حیف نمیتونم با قطعیت بگم چون من نسخه ترجمه شده رو خوندم و شاید اعجاب نسخه اصلی بهتر و روون تر باشه
      

        جمله آخر کتاب رو ترجمه میکنم:
«پس فراموش نکن. فراموش نکن و بهش غلبه کن.اگه نتونی بهش غلبه کنی تو فقط یه کودکی میشی که روحش رشد نمیکنه»
      

         بندی از کتاب رو ترجمه میکنم و براتون قرار میدم :
«میگن تو روزای طوفانی ، ماهی‌گیرها میتونن صدای‌ گریه یه دختر بچه رو از ته دریا بشنون که میگه: مامان.مامان. کجای کار من اشتباه بود؟برگرد و من رو با خودت ببر.. برگرد و من رو با خودت ببر.. »
      

        به لطف همکاری بهخوان، بلافاصله بعد ثبت کتاب در اینجا میخوام نظرم رو براش بنویسم. احتمالا همه کسانی که سریال it's okay not to be okay رو تماشا کردن با این مجموعه داستان که ستون‌های اصلی سریال بر پایه این قصه ها و کاراکتراش ساخته شده آشنا هستند. شخصا برای بدست آوردن ورژن اصلی کتاب ها تلاش زیادی کردم اما میدونم که الان نسخه های انگلیسی به صورت pdf روی اینترنت در دسترس هست. اگر وقت دیدن سریال رو ندارین خوندن این کتاب های به ظاهر ساده اما عمیق شدیدا پیشنهاد میشه. امیدوارم بقیه کتاب های سریال هم اینجا ثبت بشه.
      

        یکی از کتاب‌های محبوب بین بچه ها و در حال تدریس جهان این روزها. خودم شخصا با خوندنش کیف کردم. 
      

        راستش اول که کتاب به دستم رسید کمی توی ذوقم خورد که متن قصه انقدر کم و شاید سطحیه. اما دوباره که همراه یکی از دوستانم که در حوزه ادبیات کودک بین الملل  بیشتر جستجوگره خوندمش، متوجه شدم چقدر جزئیات درون تصاویر نهفته‌ست که دقت بهشون برای من بزرگسال جذاب بود چه برسه به بچه‌ها. دو تا نکته خوب هم شخصا پیدا کردم که اصلا ذکرش نمیکنم چون میترسم در ویرایش‌های جدید این نکات خوب رو حذف کنن. به نویسنده و تصویرگر خسته نباشید و آفرین میگم. این کتاب کاملا قابلیت ارائه جهانی داره.
      

        حالا که نزدیک به یک دهه از اولین باری که مردی به نام اوه رو خوندم میگذره، همچنان امتیازم بهش تمام و کماله. با اینکه هنوز برنگشتم تا با دید تازه ناشی از تجربه کتابخوانی این سال‌ها بخونمش، اما همچنان مردی به نام اوه با قلم فردیک بکمن و ترجمه حسین تهرانی جزو اولین پیشنهادام برای کسانیه که میخوان کتابخوانی رو شروع کنن. تاکید میکنم ترجمه حسین تهرانی چون فقط ایشون که از زبان اصلی نویسنده، مستقیم ترجمه میکنن میتونن شیرینی طنز قلم فردریک بکمن رو به کام من و شمای خواننده برسونن. این رو کسی داره میگه که ترجمه‌های دیگه رو در کتاب های دیگه‌ این نویسنده امتحان کرده و هر بار تاسف خورده چرا آقای تهرانی به جای چند عدد، تمام کتاب‌های فردریک بکمن رو ترجمه نکردن.
      

        چرا این کتاب هنوز هم برای بچه ها توصیه میشه؟ چون آموزش اسم میوه ها ، اعداد و هفته رو در قالب یه داستانی که براشون جذابه مطرح میکنه. زبان اصلی هم باشه که چه بهتر چون به تقویت زبانشون کمک می‌کنه.