این کتاب برای من غم بی‌کران بود چون خوندن این کتاب و یادداشتی از سردار سلیمانی که در اول کتاب اومده، مصادف شد با شهادت ناجوانمردانه‌ی سردار و من پر از حسرت شدم...

اول کتاب جملات پراکنده‌ی زیادی نوشتم ولی چیزی که در کل میتونم بگم اینه که اوایل کتاب اشک و لبخند بهم تنیده بود و آخر کتاب اشک بود، از اینکه پای شهید روی زمین بود و فرازمینی معرفیش نکرده بودند لذت برده بودم و حالم باهاش خوب بوده.
          

            اینجا هم جایی برای اهدای خون است، اما نه از آن اداره هایی که شما می گویی. این راه، این جاده، این مسیر، مسیر راه خون است و بی دلیل این نام برای این جاده انتخاب نشده است. بعدها می فهمی که مسیر این کوه ها با لودر و بلدوزر باز نشده، بلکه با خون باز شده است. شاید سر هر پیچ و کمرکش کوه ما چند شهید داده ایم و این جاده خونین به خط مقدمی می رسد که بچه ها آنجا را پایگاه راه خون نامیده اند.»

✂️ از 📕 وقتی مهتاب گم شد.
          

            این کتاب که خاطرات آقای علی خوش لفظ می‌باشد از جمله کتاب‌هایی است که وقتی آدمی پای خواندش نشست دیگر  دست‌شویی هم  نمی‌تواند او را از سر کتاب بلند کند، چه برسد به گرسنگی و تشنگی و خواب و ...

واقعا کتابی است که از خواندنش لذت می‌برید، چرا که هم خاطراتی دارد بسیار زیبا و شنیدنی و قلم نویسنده هم که عالی هم خاطرات و وقایع را بدونه اقراق می‌گوید و هم با مخاطب چنان انسی می‌گیرد که احساس خستگی نمی‌کند ... 

این کتاب نازنین آن‌قدر تاثیرات روحی و روانی عالی در انسان می‌گذارد که دلم می‌خواهد چندین بار بخوانمش.
          

            بسم الله
سلام علی آقای خوش لفظ
دیدی بالاخره به بهرام رسیدی، به علی آقا، به علی محمدی، به برادرانت امیر و جعفر، به حاج سماوات و... همه آن هایی که 30 سال حسرت نرسیدن به آن ها را داشتی...
*
یادت هست بعد از کربلای 5،
بعد از والفجر 2،
بعد از...

همیشه پرسیدی چرا باید می ماندی؟ چرا همه رفتند و تو ماندنی شدی؟ چرا همه آن هایی که تو پایشان را به جبهه باز کردی، از تو جلو زدند، چرا بهرام تو را نبرد؟ عباس همان جا و کنار دژ ماند؟ چرا حبیب بدون تو رفت؟ علی محمدی در میدان مین، ماند؟

و شک کردی به خلوصت، پاکی ات، ایمانت، نمازهای شب ات، به...

حالا حتماً فهمیدی چرا؟ عمو علی! قرار بود برایمان بمانی، نقل کنی، خاطره بگویی...
باید یاد همه شان را زنده می کردی، باید از عاشورای انصار الحسین می گفتی، از حاج ستار، از علی آقای چیت سازیان... تو باید برای نسل من و نسل های بعد می ماندی، تا با همان خوش لفظی، خوش مرامی و خوش رفیقی، خاطراتت را ماندگار کنی.

باشد قدر بدانیم...


پ.ن1: شهدا زنده اند و حالا خیلی بیشتر، بهتر، می بینند، می شنوند و می فهمند...
          

            فاطمه جان سلام علیکم
... فکر می‌کنم این کتاب که الان در دست توست، قسمتی بوده. وقتی رفتم کتاب را بخرم، هیچ کتابی که دوست داشته باشم نداشت. بالاخره (فروشنده) رفت تهِ فقسه‌ی کتاب ها را گشت و این کتاب را پیدا کرد‌. ...
دوستدارت ... ۱۳۹۶.۳.۲۱

این را حانیه‌سادات حدود شش سال و نیم پیش اول کتاب نوشته بود، زمانی که آن را به من هدیه داد‌ و آن موقع راوی کتاب، آقای خوش لفظ، هنوز در جمع رفقایش نبود. 

چقدر طول کشید تا زمان رسیدنش فرا برسد، ظواهر و چسب‌کاری های روی کتاب نشان می‌دهد قبلا هم تلاش کرده بودم، ولی نه، زمانش نرسیده بود.

الان هم یک ماه و اندی، از متعلقات برخی روزها و شب‌هایم شده بود؛ تا تمام شد.
اما تمام شد. خوشحال باید بود یا ناراحت؟ 

در میان صفحاتش، 
چرخیدم، آموختم، لذت بردم و حسرت خوردم.

شک ندارم اگر طلا یاب به کتاب وصل کنیم، صدای بوقش بلند می‌شود، چه معادنی را میان صفحات کاهی آن می‌یابد، جوان‌های کم‌ سن و سالی که اسمشان را هم یکبار نشنیده‌ایم، اما یکی در آغوش امامش جان میدهد، دیگری زمان شهادتش را می‌داند، آن دیگری سلامش را به اربابش می‌دهد و می‌رود و
به راستی چه محشری در میان خاک شلمچه و طلائیه و فکه بر پا شده بود؟ آسمان چگونه‌ی فاصله‌اش با زمین را از خاطر برده بود؟ 

لحظه به لحظه‌ی برخی درگیری‌ها، حس شب‌های عملیات، شهادت‌ها، رفاقت‌ها، جراحت‌ها، معنویت‌ها، خودسازی‌ها، شوخی‌ها و یعنی حس جبهه را با مطالعه‌ی کتاب تا اندازه‌‌ای قابل درک می‌شود، 
هر چند طول تفصیل عملیات‌ها شاید برای همچون منی فی‌نفسه جذابیت آنچنان نداشته باشد، اما نهایتا آورده‌ی خوبی به دنبال دارد.

چقدر می‌توان نوشت و نمی‌توان نوشت.
چه بگویم، 
بماند به یادگار؛ 
(از روایت مهتاب، مین، علی‌چیت‌ساز، آسمان، جاماندن، رسیدن، رفاقت، خودسازی و معنویت)
          

            کتاب وقتی مهتاب گم شد، سرگذشت خواندنی از ورود یه بچه ی شر همدانی به نام جمشید به جبهه است که خیلی با اسم خودش حال نمیکنه و خودش اسمش رو به علی تغییر میده.

علی خوش لفظ که البته تو جبهه با نام خانوادگیش خیلی فامیلی های دیگه براش ساختن و به همه ی اونها معروف بود. (خوش زخم، خوش معنا و به تعبیر مقام معظم رهبری خوش خواب)

علی آقا مجروح جنگی بود و چند سال پیش، بعد از دوره های مختلف شیمی درمانی تحمل سالها درد و رنج مجروحیت به فیض شهادت نائل شد و به خیل دوستان شهیدش، حبیب مظاهری، علی چیت سازیان، مصیب مجیدی، متوسلیان و ... پیوست.

این کتاب رو توصیه می کنم بخونید چون حس های جالبی از یه پسر 15 16 ساله رو بهتون نشون میده که برای رفتن به جنگ و از بچه های اطلاعات عملیات شدن تا تحرکات گمنامی در خطوط جنگ چه ها نکرده. جنگ از نگاه ایشون فقط امداد غیبی و پیروزی نیست. واکس زدن و مهربونی صرف نیست.

کتک ها و فحش هایی که از راننده و برخی همرزمها خورده و شنیده و البته موجباتش رو خودش با تمام بچگیش باعث شده بسیار جذاب و دوست داشتنیه.

از نکات جالبی که من در خوندن این کتاب های اخیر که بهتون معرفی کردم  بهش رسیدم اینه که ناخودآگاه متوجه شدم افتادم تو کتاب برو بچه های همدان.

جذابتر اینه که با یه سری قطعات پازل روبرو هستید و سعی میکنید پازل رو بچینید. به یه حالت کشف معما در کتاب‌های مختلف بر میخورید. اسامی و خاطرات رو طوری باهاش روبرو می شید که از یه نگاه دیگه یا از نگاه یه فرد دیگه هم، اونهارو مطالعه می کنید و آدمها رو میشناسید.

اینکه اصالت مکانی آدم، دهاتی باشه اما تمام افتخارش هم همین باشه که نزدیک ده آبا و اجدادیش این همه سلحشور و رزمنده و فرمانده ی بی کله زندگی می کردن؛ دوست داشتنیه. یعنی هم شهریهات اینان در حقیقت. البته نباید اینطور گفت چون تمام این رزمنده های افتخار آفرین از سرتاسر ایران برای ایران رفتن و جنگیدن، پس هموطن بودن واژه رنگی تری از هم شهری بودنه.
          

            روایتی دیگر از جبهه و جنگ ..

با چاشنی طنز و البته سرشار از رشادت ..

بعد از خواندن‌کتاب احساس غرور‌کردم ..


          

            جمشید خوش لفظ، نوجوانی مانند خیلی از نوجوانانی که در جامعه میبینیم – با کمی شیطنت بیشتر!- پایش به جبهه باز میشود. در همان اوایل با دیدن شهید بی سری به نام علی، منقلب میشود و از همه میخواهد که از این به بعد او را علی صدا بزنند. تغییر و تحول علی خوش لفظ، آرام و باورپذیر است و این شیطنت های علی هیچ وقت کاملا سرکوب نمیشود و در جبهه هم با غلظت کمتر و به صورت هدایت شده ادامه پیدا میکند! از چند جهت این کتاب برایم تاثیرگذار بود: 
1. بیان حال و هوای مردان جنگ و ترسیم شخصیتهای متفاوت آنها . 2. روبرو شدن این مردان با وضعیتهای دشوار و مدیریت آن اوضاع در جبهه در حالی که خیلی از آنها سنشان از الان من کمتر بوده 3. افزایش ایمان به قضا و قدر الهی وقتی میبینم که در سراسر کتاب چگونه علی تا مرز شهادت پیش میرود اما جان سالم به در میبرد  4. عظمت انتظار خانواده رزمندگان و شهدا که تصورش هم سنگین است.
رحمت خدا بر روح خوش معنای شهید علی خوش لفظ
          

            ⭕️نام کتاب: وقتی مهتاب گم شد
⚪️نویسنده: شهید علی خوش لفظ
⭕️تعداد صفحات: ۶۵۱ صفحه
⚪️انتشارات: سوره مهر
⭕️نظر بنده 🙃
کتاب وقتی مهتاب گم شد از آن دسته کتاب های دفاع مقدس است که آدم را با خود می‌برد وسط معرکه جنگ ...
خود را کنار رزمنده ها می بینی 🥺
کنار شهدا 😭
شب های عملیات را حس می‌کنی 💔
اصلا هر چقدر از زیبایی این کتاب بگویم کم گفته ام!!!
انقدر این کتاب زیبا و روان و جذاب نوشته شده که هر کسی میخواهد لحظاتی از ۸ سال دفاع مقدس را درک کند تنها با خواندن صفحاتی از این کتاب به این درک خواهد رسید 🌱
روح همه شهدا مخصوصا شهید علی خوش لفظ شاد و همنشین امام حسین(ع) ✨
ان شاءالله در قیامت شفیعمان باشند و ما شرمنده خون آن ها نشویم.🤲🏻
          

            حال و هوای این کتاب برای من دقیقا عین عنوانش بود 
اواسط کتاب که دوست آقای خوش لفظ شهید شدن فکر میکردم که ماجرای کتاب دیگه تموم شده و خوندن بقیه‌ش لطفی نداره اما تا آخر کتاب که پیشرفتم فهمیدم این عنوان نه تنها مربوط به اون شب بلکه مربوط به زندگی آدم و آدم هاییه که مهتاب آسمون که گم میشه روشن تر از خورشید روز میدرخشن

این کتاب رو مدت ها پیش خوندم و عمیقا دلم میخواد دوباره بخونمش