#سررشته

کتاب ِ مادرانه ، بنظرم ازون کتابایی بود که آدم با خوندنش هم یاد میگرفت هم میگفت آخیش تنها نیستم پس ! 
تقریبا میشه گفت شبیه دوجان  با این تفاوت ک دوجان ببشتر در مورد بارداری بود ...(که اینم خودش مقدمه یا بهتره بگم جزئی از مادری هست)
اما این کتاب علاوه بر بارداری ها به بعد بارداری بیشتر پرداخته بود .. 
و نقطه مشترک تو داستاناش معنویت گمشده اکثر مادران بعد از مادریه ... 
متن روان و جذابی داشت . حجم کتابم کم بود زودی خونده میشه .(۱۰۴ صفحه)
        

          #کتاب_خواندم
#سر_رشته
#مادرانگی_الهی
۱۵روایت از مادری کردن و بندگی کردن. دوست عزیزی کتابش را قبل از این که خود بخواند داد ما بخوانیم😘. تک تک روایت ها را بسیار دوست داشتم؛ بعضی هایش خود خود من بودند و بعضی ها بسیار دور؛ یاد فیلم خیلی دور خیلی نزدیک افتادم. کتاب یک ایده مرکزی دارد که سررشته مادری را از ان میداند. 
روایت اول از مادر وحشی 🙅‍♀🤦‍♀ می گوید.از اژدها کشی🧛‍♂
انگاه باید کوچ کنیم به ماموریتی ضد نمازی؛ همین طور محکم میرسیم به نذری برای رباب تا شاید وارد وادی ایمن اعتکاف مان کنند. این ۴خاطره اول ملموس  و  قابل درک. از خاطره پنجم مهره می افتد دست بچه های هیئت دانشجویی که حالا مادر شده اند؛ ناگهان از هیئت میرسیم به طواف؛ این همه سرراست تا خدا اخر شدنی! دوباره روایت از هفتمی زمینی تر میشود ولی دوباره اوج میگرد تا روایت دهم وارد دوزخ خارج از خانه میشویم. از روایت هشتم دوباره وارد حریم حرم میشوم بدجور تا خود روایت دوازدهم؛ اوج در نماز شب. 
روایت سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم باز فرود معقول و ملموس و واقعی از تصویر مادر های روی زمین دارد. ولی روایت سیزدهم و تمام شدن یک دفعه مشکل را چرا باور نمی کنم🧐
در کل جانم را صفا داد. 
کتاب به نظرم فهرست احتیاج دارد.
        

          امروز چهارشنبه ١٨ مهر کتاب سررشته رو تموم کردم.

کتاب متشکل از خاطرات کوتاه مادرانی هست که با سختی های دوران مادری دست و پنجه نرم میکنند و گاه تلنگرهایی دریافت میکنند که مسیر زندگی رو براشون روشن میکنه و همه اش به برکت همین کوچولوهایی هست که گاهی مزاحم فرضشون میکنیم. 😢😌

بعضی از داستانک هاش بیشتر به دلم نشست، مثل آب حوض میکشیم، آخ مرگ، آب شدن، زنده، تغییر شغل.
با بعضی هاش هم خاطرات تجدید شد😅
        

          دغدغه ی کتاب خیلی ارزشمند هست اما کتاب خام بود وبعضی از  روایت ها انگار ناقص بودند و همچنان منتظر ادامه اش بودم اما تمام شده بود!
        

          این کتاب پاسخی کوتاه به این سوال و دغدغه است که:
اگر تهذیب نفس نیروی محرکه زندگی ست، زنی که مسئولیتش در زندگی به واسطه همسری و مادری سنگین تر شده مگر می‌شود احتیاجی به شارژ باطری معنویاتش نداشته باشد؟


این کتاب برای مادری که همواره دغدغه دارد دچار روزمرگی و بیهودگی نشود و سیر رشد زندگی اش مانند دنیای قبل از کودک و تأهل همچنان صعودی بماند، امیدبخش و راهنمای خوبی ست. 


بهترین روایت: سهادت می‌دهم 
خوشبختانه روایت های خوب انقدر زیاد بود که انتخاب از بینشان سخت بود.

بدترین روایت: اشک دارم و غم ندارم 
شاید اینکه نویسنده از زبان یک مرد نوشته بود انقدر سطح روایت را پایین آورده بود.

        

          مادرشدن مثل دریافت یک سمت بلندپایه، زندگی آدم را زیر رو می‌کند، اصلاً نه‌فقط ظاهر زندگی که روح و روان آدم هم تغییر می‌کند. این را خاطرات مادرانۀ این کتاب می‌گوید، تجربه‌هایی از روزهای مادری که آمیخته شده با رشد معنوی، ترک یک رذیلت اخلاقی، پاک کردن یک لکه سیاه از لوح زیبای روح بانویی که حالا سرنوشت یک انسان به دانه‌دانه حرکت‌های او وابسته شده است؛ معلمی که فرصت تولد کودکش را کلاس درس خودش می‌بیند و به شکرانۀ حضور فرشته‌ای کوچک، یک قدم بیشتر به‌سوی پروردگار برمی‌دارد. با ورود فرزند، زندگی دچار تحول می‌شود و زیست اهالی خانواده را دست‌خوش دگرگونی قرار می‌دهد. تغییراتی طوفانی که سبب می‌شود دیگر هیچ‌وقت، هیچ‌چیز به قبل از تولد کودک بازنگردد. کتاب «سررشته» روایتی از زیست و تجربه مادرانی‌ است که در این امواج افتاده‌اند و حسابی دست‌خوش تغییرات شده‌اند.
        

          خوندن روایت همیشه برام جذاب بوده؛ هست و احتمالا اگر با همین دست فرمون خوندن و فکر کردن برم جلو؛ خواهد بود. روایتهای زنانه و مادرانه هم کم و بیش خوندم. کتاب سررشته رو زمان  برگزاری نمایشگاه همین امسال( ۱۴۰۳) برای خودم اینترنتی سفارش دادم. سال قبلش لیست کتابی از مرضیه خانم اعتمادی گرفته بودم و فرصت نکردم هیچ کدوم رو بخرم. اما امسال به دوستی زحمت دادم تا به سرنوشت پارسال دچار نشم.  چشمم که  بهش خورد فکر کردم خیلی چیز جالبی نیست. نویسنده اش رو نمیشناختم و ورق که زدم دیدم روایتها هم نویسنده ی مشخصی ندارند. گفتم حالا یکی دو تا داستان اول رو میخونم و اگر خوشم نیومد  میذارمش کنار. شروع کردم و کمتر از دو روز طول کشید تا تمومش کردم. نویسنده صاف رفته بود سراغ نقطه هایی از مادرانگی ها که به نظرم فوق العاده اومد. چیزهای به ظاهر ساده ای که انصافا همیشه دنبالشون بودم رو در همین کتاب پیدا کردم. روایت ساده از خانمی فوق العاده صبور که با مادرشدن تبدیل به اژدهایی خشمگین میشه، مادری که به عبادتهاش هر چند کم پاینده؛ مادرهایی که با هزار آشفتگی بچه هاشون رو گذاشتن و به سفر حج رفتن یا نهایتا تاثیرگذارترین و در عین حال ساده ترین روایت که مربوط به مادریه به قول خودش اسرافکار که تلاش می کنه کم کم دور ریزهاشون رو مدیریت کنه.
هیچوقت فکر نمی کردم روزی در یک کتاب؛ چند تا فرمول ساده و راحت و تاثیرگذار پیدا کنم که ساعتها فکرم رو به خودش مشغول کنه و این جمله ها در روح و روان و مغزم به گردش دربیان که: پس تو مادری باید به این چیزاهم توجه کرد؟؟؟ پس چرا حواسم نبود که اینها چقدر مهم و تعیین کننده هستن؟؟؟ شاید مامانهای قدیمی تر بیشتر حواسشون به این جور چیزها بوده و کمتر به چیزهایی که ما شش دانگمون رو دادیم بهشون
سررشته دقیقا سرِ رشته ی مادری رو با یک نگاه متفاوت تر میده دست مخاطب. دقیقا با کارکردِ کتابهایی که اسمشون یک چیزی تو این مایه ها هست که : چطور در دو روز مادر بهتری شوم. یا   ده نکته ی طلایی برای تبدیل شدن به مادری متفاوت
        

          دوستی این کتاب رو بهم معرفی کرد و بالاخره رفتم سراغش و یک نفس خوندمش:) چقدر کوتاه ولی عزیز بود برام... 
روایت تجربه‌ی مادرانی که از تغییراتشون بعد از مادر شدن مخصوصا در بعد معنوی گفتن و تو میخونی و گاهی حس میکنی خودت اینها رو نوشتی یا ایده‌‌های جذاب برای انجام دادن به دست میاری یا متوجه میشی شرایط تو در مقابل شرایط یه عده خیلی خوبه و شرمنده‌ی شکایت‌هایی که کردی میشی و... 

دوستش داشتم:) لطیف و پر از عطر خدا بود♥
کاش چنین کتاب‌هایی روز به روز بیشتر بشن تا بخونیم و حس نکنیم که تو تجربه‌ی این روزای سخت ولی شیرین تنهاییم🫂
        

          فوق العاده
        

          خواندن این کتاب رو به همه مادرها توصیه میکنم !


یا ورود فرزند زندگی دچار تحول میشود و زیست اهالی خانواده را دستخوش تغییراتی طوفانی که سبب میشود دیگر هیچوقت ، هیچ چیز به قبل تولد کودک بازنگردد .
امواجی راه می افتد که تقریبا هر چیزی را با خود می‌برد و حتی به اعتقادات و افکار هم رحم نمی‌کند .
سررشته روایتی از زیست و تجربه مادرانی ست که در این امواج افتاده اند و حسابی دستخوش تغییرات شده اند. تغییراتی که در این کتاب سعی کرده اند قبل و بعدش را برای مخاطب توضیح دهند و تا آن جا که توانسته اند شفاف و به دور از قضاوت اوضاع را شرح داده اند.
        

          این کتاب رو خیلی اتفاقی از یک دوست مادرانه‌ای هدیه گرفتم که تا به حال ندیدمشون😍🙈 حتی موقع تحویل کتاب از ایشون شرایط جوری رقم خورد که نتونستیم همدیگه رو ملاقات کنیم🥲😢
که خیلی خیلی خیلی ازشون ممنونم و براشون کلی دعاهای خوب میکنم _البته اگه لایق باشم_ 😅
بگذریم...
تا قبل از مطالعه کتاب که نظرات رو میخوندم و اکثرا راه اشکشون باز شده بود ، فکر میکردم خب من هم قریب به ۹۹٪ گریه میکنم با این کتاب!(طبق شماختی که از خودم داشتم) و این قضیه کمی دودلم میکرد برای شروع مطالعه! ولی خب کنجکاویم خیلی قوی‌تر بود و کار خودشو کرد و خیلی سریع شروع کردم به مطالعه! (و البته که اون ۱ درصد پیروز شد و گریه نکردم😂)

داستان اول رو خوندم، بعضی جملاتش رو عینا زندگی کردم و میکنم!!! چه جذاب! چه حس خوبی که از همین اول کتاب ، میبینم که درکش میکنم!
خوندم و خوندم و خوندم ، نمیتونم بگم همه داستان ها رو با عمق وجود درک کردم! ولی دور از ذهن و غیر قابل درک هم نبودن برام.
این بین با ۲ تا از داستان ها خیلی ارتباط گرفتم. و با خودم گفتم چقدر خوب که شجاعت به خرج دادن و داستانشون رو تعریف کردن تا من بخونم و امیدوار بشم به خودم🥹 امیدوار به اینکه تنها آدم این مدلی این کره خاکی نیستم! کسانی بودن و هستن که شبیه به من باشن و تونستن و خواستن که تغییر کنن و نشون دهنده راه به من و امثال من باشن😍☺️

بلد نیستم مثل بقیه جملات قشنگ بگم راجع به کتاب! این جور هم نبود که بگم،خواننده درجا عاشق کتاب میشه و....! 
ولی به حرات میتونم بگم یک بار خوندنش کافی نیست!
آدم باید مدااااام این کتاب رو مطالعه کنه. توی برهه های زمانی مختلف! و هربار فطعا بخش بیشتری از داستان ها و کتاب رو درک میکنه! و راهش رو همچنین پیدا میکنه😌

واقعا کتاب دوست داشتنی هست برام❤️

خدا خیر بده به راوی ها و مژده پورمحمدی جان بابت این کتاب جذاب🌹🌹🌹
        

          خیلی خوب بود؛ خیلی!
از اون کتابا بود که حالم رو با مادری کردن خوش کرد...!
حس اینکه بفهمی توی یه سری چالش‌ها، تنها نیستی و آدم‌های زیادی بودن که شرایط الان تو رو داشتن و ازش به سلامت گذر کردن یا حتی هنوز باهاش دست و پنجه نرم میکنن، به آدم حس اطمینان میده.
وقتی میدیدم اون حس و حال معنوی‌ای که توی بارداری برای خودم ساخته بودم -که هر ماه حداقل یک دور قرآن رو میخوندم یا زیارتم پابرجا و مرتب بود یا نمازهام با آرامش و اول وقت بودن- بعد از تولد دخترک رفته رفته کمرنگ شده بودن؛ حالم از بندگی کردنم به هم می‌خورد اما تازه دارم به این میرسم که با قدم‌های کوچولو کوچولو، میشه اوضاع رو به راه‌تر بشه...!
خلاصه که، خوندن این کتاب رو به همه، مخصوصا به مامان اولی‌ها، پیشنهاد میکنم.
        

          کتابی مناسب حال مادران که بهشون یادآوری بشه در سختی تربیت و پرورش فرزندان‌شون تنها نیستن، تمام مادران به نحوی دارن این سختی ها رو میکشن ،مناسب با نقطه ضعف های خودشون.
نکته جالبی که مورد توجه بود، اهمیت به خود و رابطه خود با خدا، حال خوب معنوی و کنترل نفس بود که چقدر در مادر بهتری بودن اهمیت داره و مقدم بر مادر بودن.
و دیگری اینکه فرزندان اخلاق ما رو عوض نمیکنن، نقطه ضعف های پنهان شده در روزمره و زندگی عادی ما رو بیرون میکشن و جلوی چشممون میگیرن. وگرنه ما همون آدمیم. منتها حالا بدی هامون داره با یه بچه کوچولو به رومون میاد و ما باید اونا رو اصلاح کنیم و این یکی‌از حکمت های خدا برای مادر شدن و رشد مادران هست.
        

          کتاب روایت‌هایی است مادرانه از مادران قشر مذهبی. خواندن کتاب را به مادران خسته از مادری و فشارهای اجتماع و اطرافیان توصیه می‌کنم. ایده‌های خوبی برای بهتر مادری‌کردن در کتاب وجود داشت که می‌خواهم در زندگی به‌کارشان ببرم. ضمن اینکه با بعضی از روایت‌ها هم بغض کردم و اشک ریختم.
 به نظرم می‌شد بعضی از روایت‌ها عمق بیشتری باشند و چند بار دیگر بازنویسی شوند یا فقط بر روی سوژه خاصی متمرکز باشند. 
به ویراستاری کتاب می‌توان نمره خوبی داد. 
کتاب حجم کمی دارد و در یک نشست دوساعته می‌توان تمامش کرد.
نویسنده از هنرجوهایم در مبنا بودند و خوشحالم که اولین اثرشان چاپ شده است. به امید موفقیت‌های بیشترشان در کتاب‌های بعدی.
        

          سر رشته مادری کردن و بندگی خدا رو کردن یه جاهایی به هم میپیچن. انگار کنار هم جمع نمیشن. انگار یکی شون مانع اون یکیه.
باید یکیشو انتخاب کنیم؟ اصلا میشه ؟
یا باید توقعات مون رو بیاریم پایین؟
شاید راهکاری وجود داشته باشه.
در سر رشته همقدم میشیم با ماجرای مادران مختلف که در مسیر بندگی خودشون و بچه هاشون با چالش هایی مواجه شدن و چه ترفندی به کار بردن، چه رشدی کردن و...  
به اشتراک گذاشتن دو سه تا از روایتها هرچند نام صاحب ماجراها نامعلومه ولی باز جسارت و شهامت لازم داشت که آفرین داره.
من با بعضی شون خیلی ارتباط برقرار کردم و خودم رو نزدیک دیدم با دغدغه ها و مسائل شون.
واقعاً جا داره از همه مامان هایی که تجارب این چنینی شون رو باهامون در میون گذاشتن، تشکر کنیم😁

بهترین شرح از محتوای این کتاب رو خود نویسنده یعنی خانم مژده پورمحمدی در مقدمه کتاب، نوشتند:

سر رشته روایت لحظه هایی از زندگی زنانی است که مادری شان با رشد معنوی آن ها پیوند خورده و نردبانی شده تا قدم بر روی پله های آن بگذارند و بالا بروند.
شرح احوال مادران است در بزنگاه های تحول در نگاه و بینش، تلنگر خوردن، تغییر مسیر دادن، شروع دوباره، احساس عجز، گشوده شدن راهی نو، پایبندی به عمل و... به سمت بهتر شدن و بهتر ماندن‌‌.
        

          #کتاب_خواندم 
#مادرِایران

این کتاب، روایتی داستانی از زندگی پرفراز و نشیب عصمت احمدیان، مادر شهیدان ابراهیم و اسماعیل فرجوانی است.

کتاب را که می خواندم به ظرفیت های وجودی خودم فکر می کردم آیا من هم میتوانم این گونه باشم یا نه؟ این که بتوانم برای هر چیزی در زندگی حد و مرزی مشخص کنم؛ برای مادری،همسری، زن بودنم و خیلی چیزهای دیگر.
بیشتر از هر چیزی بلند همتی، امید، صادق بودن، عزم و استقامت راسخ مادر شهیدان نظرم رو جلب کرد و البته این که این همه اتفاق چگونه در ذهن مادر جاخوش کرده اند که این گونه دقیق آن را روایت می کند.

همیشه حسرت می خورم که این‌همه فیلم نامه نانوشته داریم و ما همچنان اندر خم یک کوچه ایم.
یعنی ب اندازه تمام مادر شهدای ایران.

خداوند به حق مادران شهدا همتی بلندوایمانی محکم به ما عطا بکنه..