«مردم از مرگ خوششون نمیاد چون از ناشناخته‌ها می‌ترسن؛ اما دقیقا همینه! ناشناخته‌ها چی‌اند؟ اسکار! بهت توصیه می‌کنم نترس و اطمینان داشته باش!»
و
«جذاب‌ترین سوال‌ها، سوال باقی می‌مونند؛ اونا مثل یه راز می‌مونند! برای هر جوابی ما باید یه شاید اولش بگیم؛ فقط سوال‌های بی‌مزه هستند که جواب‌های مشخصی دارند.»

عجب شاه‌کاری بود!
این کتاب رو نمایشگاه کتاب ۵سال پیش خریدم و نمی‌دونم چرا تو این پنج سال نرفته بودم سراغش؟!
فکر کنم کمتر کتابی رو بشه برای «همه» توصیه کرد. ولی این کتاب رو همه باید بخونن به نظرم :)
و احتمالا خودم سالی یه‌بار توی بهار بخونمش!

من ترجمه نشر کتابستان و خانم صفایی راد رو خوندم
        

          از اون کتابا که یک نفس میخونی و میذاریش کنار
و بعد دلت براش تنگ میشه و دوس داری دوباره بخونیش
        

          «مردم از مرگ خوششون نمیاد چون از ناشناخته‌ها می‌ترسن؛ اما دقیقا همینه! ناشناخته‌ها چی‌اند؟ اسکار! بهت توصیه می‌کنم نترس و اطمینان داشته باش!»
و
«جذاب‌ترین سوال‌ها، سوال باقی می‌مونند؛ اونا مثل یه راز می‌مونند! برای هر جوابی ما باید یه شاید اولش بگیم؛ فقط سوال‌های بی‌مزه هستند که جواب‌های مشخصی دارند.»

عجب شاه‌کاری بود!
این کتاب رو نمایشگاه کتاب ۵سال پیش خریدم و نمی‌دونم چرا تو این پنج سال نرفته بودم سراغش؟!
فکر کنم کمتر کتابی رو بشه برای «همه» توصیه کرد. ولی این کتاب رو همه باید بخونن به نظرم :)
و احتمالا خودم سالی یه‌بار توی بهار بخونمش!

من ترجمه نشر کتابستان و خانم صفایی راد رو خوندم
        

          زندگی یک کادوی بامزه‌ست؛ اولش زیادی تحویلش می‌گیریم فکر می‌کنیم زندگی ابدی رو به دست آوردیم؛ بعد ارزشش رو از دست می‌ده و اون رو مذخرف و کوتاه می‌بینیم؛ تقریبا می‌خواهیم بندازیمش دور! آخرش می‌فهمیم که نه یه کادو بلکه فقط یه امانته و تلاش می‌کنیم اونطور که شایستشه باهاش رفتار کنیم.

دوستم معرفی کرد تا بخونمش واقعا کتاب قشنگ و حال خوب کنی بود. ایده ها و حرف های جالبی هم داشت.
بهتون توصیه میکنم  بخونید.
        

          اگر چه نکات و تلنگرهای جذابی درباره ی زندگی و دیدگاه های ما داره اما تلخی بینهایتش اذیتم کرد ، کودکی که سرطان داره ، ازش قطع امید کردن و قراره چند روز دیگه بمیره ! 
کتاب به صورت نامه نگاری اسکار ( شخصیت اصلی) با خداست
        

          یک کتاب می‌تونه کمتر از صد صفحه باشه ولی شاهکار باشه . قلم یک نویسنده می‌تونه ساده و بی‌تکلف باشه ولی عمیق و جون‌دار و قابل تأمل باشه.

یک نفس خواندمش و تمام شد ☺️


🖇️ متاسفانه دو مورد اشتباه هکسره در کتاب وجود داشت ؛ یکی در صفحه ۶۰ ( آشتیه من و بابام ❌) که باید بدین صورت تصحیح شود : آشتی من و بابام ✅
مورد دوم ،صفحه ۶۵: می‌تونستم تموم زندگیه اون گل رو ببینم ❌ باید بدین صورت تصحیح شود : زندگی اون گل ✅
امیدوارم در چاپ های بعدی اصلاح شود .
        

          مکالمه های دلنشین و خوبی داشت
        

          کتاب رو اتفاقی برای جلسه انجمن داستان انتخاب کردیم که جمع‌خوانی کنیم و درباره‌اش حرف بزنیم. وقتی کتاب رو توی طاقچه خوندم، نوشتم: خوندن کتاب مثل یه خواب عصرگاهی، بعد یه روز پرکار می‌مونه؛ دوست‌داشتنی.
چقدر می‌شود ساده، داستان خوب نوشت.
        

          این کتاب رو دوست داشتم، داستان بامزه ای داشت.
داستان پسرکی است بیمار که روزهای پایانی عمرش رو می گذرونه و هر روز خودش رو بنا به پیشنهاد مامی صورتی به ده سال تبدیل می کند‌. توصیف این ده سال ها واقعا جالب بود. 
باور ها و عقاید نویسنده با عقاید ما متفاوت است، اما خیلی آسیب زننده نیست.
از بخش مورد علاقه کتاب ملاقات با خدا بود، خیلی حس زیبایی داشت. اونقدر دل نشین که در زندگی خودت به دنبال رد این ملاقات ها می گردی.
و لفظ «خداجونی» رو خیلی دوست داشتم. شیرین و پر از صمیمیت و کودکانه.
        

          . 
#کتاب_خواندم
#اسکار_و_خانم_صورتی
الان متوجه شدم درباره اش چیری ننوشتم
شاید چون خیلی تلخ بود.
اولش نمیخواستم بخوانم با نظر یکی خام شدم وخواندم. 
 بدک نبود.. 
همیشه دوست داشتم توی بیمارستان کار کنم برای بچه های سرطانی.. شاید قصه بگویم.
. 
        

          _ حالا برای چی باید برای خدا بنویسم؟
_ کمتر احساس تنهایی می‌کنی.
.
.
_ چطور می‌تونم براش بنویسم؟
_ فکرهات رو براش بنویس! فکرهای که نمی‌تونی بگی، فکرهایی که آزارت میدن. که جا خوش کرده و سنگینی می‌کنن. جای فکرهای نو رو گرفتن؛ تو باید ذهنت رو از فکرهای بوگندو پاک خالی  کنی، اگه نمی‌تونی درباره‌ش حرف بزنی، بنویس!
_ باشه.
سطرهای بالا از دیالوگ‌های کتاب بین اسکار و خانم صورتی است. پیرزنی باتجربه و نوجوانی ده ساله که به علت سرطان در بیمارستان بستری شده‌است و دکتر امیدی به بهبود او ندارد.
اسکار با خانم صورتی رابطه‌ی خوبی دارد و این عجیب است به علت فاصله‌ی سنی هر دو و جذاب است به علت محتوای کتاب. اینکه خانم صورتی چقدر حوصله‌ی حرف‌های اسکار را دارد و اسکار چقدر با او راحت است.
معمولا نوجوان‌ها سؤال‌های زیادی دارند، دریچه نگاهشان مختص خودشان است، ارتباط گرفتن با آن‌ها به راحتی نیست و همچنین پاسخ دادن به سؤال‌هایشان.
اما در این کتاب ما شاهد یک رابطه‌ خوب هستیم؛ اسکار که به راحتی سؤال می‌پرسد، خانم صورتی که سعی می‌کند به جای دادن ماهی، به او ماهیگیری یاد دهد مثل دیالوگ‌های بالا، تشویق اسکار به نوشتن نامه برای خدا.
کتاب برای نوجوان نوشته شده‌است ولی راستش من این کتاب را به نوجوان پیشنهاد نمی‌دهم.
کم حجم و خوش‌خوان است، من نسخه‌ی الکترونیکی طاقچه را خواندم که از لحاظ ویرایشی اشتباه‌های زیادی داشت و توصیه‌ نمی‌کنم.
در کتاب به مفاهیم قشنگ و عمیقی پرداخته شده است، زندگی، مرگ و خدا.
البته نه با جزئیات و متناسب با آموزه‌های ایرانی، اسلامی ولی قابل درک هستند.
کتاب را دوست داشتم و به همه( به جز نوجوان‌ها) توصیه می‌کنم یک‌بار حداقل این کتاب را بخوانند.
        

          نامه های اسکار (بچه ای که سرطان داره) به خدا. 
خیلی دوست داشتنی بود و البته غم انگیز. کلا هشتاد صفحه است و خیلی راحت خونده میشه
        

          فقط همین
کوتاه زیبا تاثیر گذار 🌱
        

          داستانی بانمک و گیرا! داستانِ کودکی به اسم اسکار که با بیماریِ سختی دست و پنجه نرم می کند و خانم صورتی، پیرزنی با ایده های جذاب و گفتگوهای به جا، به اسکار قوت قلب و نگاهی نو هدیه می‌دهد. من مجذوب شخصیت خانم صورتی شده‌ام، چقدر خوب است که امیدآفرین باشی، حتی اگر چیزی از زندگی باقی نمانده باشد. خواندن کتاب کمتر از یک ساعت طول کشید.
* گلِ کتاب: اسکار! یه بازی! تو کشور من یه تقویمی هست که می‌گه توی دوازده روز از سال، ما می تونیم حدس بزنیم توی دوازده ماه سال آینده چی می‌شه!
* پ.ن: از کتاب‌هایی که وارد دنیای داستان شدم.
        

          کوتاه
مختصر
مفید
جذاب
نثر زیبا و قوی
انتقال حال خوب
اما....
مناسب نوجوان نیست یه اشاراتی به روابط خاص داره و یه جاهاییش هم مشکل اعتقادی داره
        

          عالییییییییه خیلی خوبه این کتاب لعنتی
        

          عالی بود
یک شاهکار 
چطور میشود در این داستان کوتاه 
چنین حرف های عمیقی زد 
قصه ۱۲ روز آخر یک نوجوان بیمار است 
۱۲روز آخری که با خانم صورتی آشنا می شود و زندگی اش 
عوض می شد .زندگی که می گویم یعنی همین ۱۲ روز 
را کاملا زندگی می کند .
اما به نظرم کتاب برای نوجوان نبود مناسب نبود به دلایل وجود صحنه های ...البته این نظر یک جوان واتیکان نشین است .شاید نظر شما پایتخت نشین متفاوت باشد ؛-)
        

          یه کتاب غم انگیز اما پر از معنا...
درباره خداشناسی..
        

          حسی که بعد از خوندن این کتاب داشتم، شبیهِ تنفسِ هوای خنکِ دمِ صبحِ یک روزِ بسیار آروم و دلپذیر بود.
آدم رو پرت می‌کنه به دنیای زلالِ کودکانه.
        

          بسم الله

سه روز آخر ...
اسکار یه کاغذ بالای سر تختش گذاشته بود؛ فکر کنم مربوط به تو میشه، نوشته بود: فقط خدا حق داره بیدارم کنه!!

اسکار پسر بچه‌ای است که روزهای آخر عمرش را در بیمارستان سپری می‌کند و به تشویق خانم صورتی (یکی از پرستارها)، شروع به نامه نوشتن برای خدا می‌کند.

داستان سراسر تلنگر، سراسر حرف، سراسر زندگی است...
چقدر زندگی کردن در دنیای خانم صورتی زیباست...
گرچه او شخصیت دوم است، اما مثل روح در دل داستان جاری است، آنقدر که حتی اسکار هم تحت الشعاع او قرار می‌گیرد...
صحبت از این کتاب آنقدر سخت است که تو حتی نمی‌توانی دقیق توصیفش کنی...
خوش خوان، روان، دوست داشتنی، خودمانی، غافلگیرکننده، پرانرژی، امیددهنده، سراسر اعتماد به نفس...

چقدر خوب است که داستانی پیرامون خدا خواندم...
ای کاش بیشتر از خدا می نوشتیم و می‌خواندیم، ای کاش با خدا بیشتر انس داشتیم، مثل اسکار...

ای کاش به جایی برسیم که در همه لحظات زندگی بیلبوردی همراه مان باشد که روی آن بنویسیم: فقط خدا حق دارد بیدارم کند...

این کتاب را احتمالاً چندین بار دیگر خواهم خواند...
شاید سال‌ها بعد...
آن روز که به مرز چهل سالگی برسم...