این سومین کتابی از بکمن بود که خوندم. مثل همیشه بکمن اوج زیبایی‌ها، احساسات و معانی رو تو ماجراهای کوتاهی گنجونده. 
یه تیکه‌ای از کتاب تونست اشکم رو در بیاره و همین قسمت باعث شد، این کتاب یکی از قشنگ‌ترین کتابایی باشه که خوندم. 🤧 این قسمت رو تو بریده‌ها نمیذارم چون خوندنش در بطن ماجرا است که قشنگه.
داستان از زبان پدری روایت میشه که داره با پسرش صحبت می‌کنه.  شبیه نامه‌ای که برای فرزندش نوشته و ما در حال خوندنشیم. اول کتاب، این پدر که در تمام طول داستان اسمش رو نمی‌دونیم به پسرش میگه که یه نفرو کشته و بعد روایت می‌کنه که چه اتفاقی افتاده. در این بین به گذشته‌ها میره و از عقایدش، زندگیش و رابطه‌ی پدر و پسریشون میگه.
از اون کتابا است که معماهایی درباره آدما برات طرح میکنه و وقتی تا آخرش خوندی و راز قصه برات فاش شد، باید دوباره برگردی و از نو اتفاقا رو مرور کنی.
خیلی قشنگ بود ولی به عنوان اولین کتابی که از بکمن میخواید بخونید، توصیش نمی‌کنم.
        

          یکی از لطیف ترین کتاب‌ها درباره مرگ ، انسانیت و خانواده  ، شما با صرف زمان ۲ ساعت این کتاب را تمام می کنید اما صحنه دوست داشتن  ، دو دلی و غم شخصیت ها به این زودی  رهایتان  نمی‌کند. 
        

          و من دوستت دارم یک داستان کوتاه از فردریک بکمن است.
موضوع متفاوت، پرداخت جالب و سبک نوشتاری نویسنده و تعابیری که استفاده کرده باعث شد از خوندن این کتاب واقعا لذت ببرم. قطعا در یک داستان کوتاه به اندازه‌ی رمان نباید دنبال شخصیت پردازی گشت اما با این حال به نظرم در شخصیت پردازی هم خیلی موفق عمل شده بود.
من این کتاب رو به خصوص برای جملات کوتاهی که در روند روایت نوشته شده بود و وادارت میکرد بهشون فکر کنی دوست داشتم و فکر میکنم تجربه‌ی خوندنش میتونه جالب باشه.
فکر کردن به ردپاها میتونه اندازه‌ی فکر کردن به آینده و مرگ مهم باشه!
        

          کتاب متفاوت و زیبا و غمگین بود و داستانى كوتاه از فردريك بكمن كه احساسات شما رو درگير خودش ميكنه و رفته رفته قلم این نویسنده رو دوست دارم خیلی زیباست⛓️🤍✨️
        

          خیلی وقت‌ها دوست ندارم درمورد کتاب‌هایی که می‌خوانم چیزکی بنویسم ولی تجربه‌ی سال‌ها کتاب‌خواندن ثابت کرده نوشتن یادداشت کوتاهی گوشه‌ی کتاب، بعدها کمک می‌کند بهتر حال و هوایش و حال و هوایم وقت خواندن کتاب را به یاد بیاورم.
داستان‌های چندلایه را خیلی دوست دارم، قصه‌هایی که امکانی برای سپیدخوانی دارند یا صاحب زیرمتن‌های تحسین‌برانگیزی هستند.
اما بیش‌تر از همه‌ی این‌ها، عاشق داستان‌هایی هستم که سراغ تصاویر بدیع رفته‌اند و به موضوعاتی که از فرط مورد توجه بودن نخ‌نما شده‌اند، از زاویه‌ای متفاوت، با حسی نو و بسیار شخصی نگاه کرده اند. مرگ، سرطان، فرشته‌ی مرگ، پدر بودن، مسئولیت‌پذیر نبودن، کودکان و فضای بیمارستان، همه تکراری‌اند اما داستانی که خلق شده، بی هیچ تلاشی برای ژانگولربازی، خواندنی است.
این داستان را یک قصه‌ی شخصی جان‌دار دیدم. بکمن شخصی‌نویس جالبی است!
        

          برای اولین بار با یک کتاب گریه کردم. یه گریه واقعی..
یه رمان کوتاه، عمیق و تاثیر گذار و پرمعنا و دلنشین که با خوندن خطوط اول دیگه نمیتونی چشم ازش بر‌داری. انگار احساساتی که درون کلمات کتاب حبس شدن، زمانی که این کلمات رو میخونی از روی کاغذ جدا میشن و میان و مستقیما قلبت رو لمس می‌کنن.
داستان ساده و شیوا نوشته شده و خوندنش ذهن خواننده رو خسته نمیکنه و بر خلاف حجم کمی که داره، موضوعش تو رو به فکر وامیداره و نمیتونی بگی یه داستان کوتاهِ ساده و سطحی بود .  داستان درمورد فدا کردن زندگیه. اینکه اگر قرار باشه زندگیمون رو فدا کنیم، فدای چه کسی میکنیم؟ اصلا اینکار رو میکنیم؟ این کتاب از ارزش زندگی و لحظاتی که میگذرونیم حرف میزنه. از ارزش عزیزانمون و دوستانمون حرف میزنه.. از زیبایی های زندگی حرف میزنه..
به قول یک دوست: « هنر نویسندگی فقط خلق جملات سنگین و غنی از ارزش ادبی نیست؛ هنر نویسندگی لمس قلب هاست. و فردریک بکمن این رو خوب بلده» 
        

          نامه ی یه پدر به پسرشو می خونید مثله کتاب هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می شود کتاب با قطر کم ولی  پیام  مهم و عمیق.

        

          از اون کتاب های نامه ای کوتاه بود.شاید نمیشه بهش عنوانِ نامه ای رو نسبت داد چون بیشتر شبیه داستان بود ولی کلاََ روایتِ نامه  هایی بود که بنظرم کوتاه و میشه گفت قشنگ بود.
        

          کتاب جالبی بود 
حجم کمی داشت با تصویرسازی هایی عمیق
مفهومی ژرف در مورد زندگی و مرگ
        

          اولین کتابی بود که از آقای بکمن می خونم.غم انگیز و  در عین حال زیبا بود.کوتاه،مختصر و مفید.واقعا به قلم ایشون علاقه مند شدم.پیشنهاد می کنم این کتاب رو بخونید و لذت ببرید.👌🏻
        

          من کتاب را با صدای اقای صمصامی شنیدم درباره ی نسخه ی صوتی باید بگم صدای آقای صمصامی را خیلی دوست دارم اما حس خاصی از کتاب نگرفتم.
اما خود کتاب .
اگر چه قلم بکمن روان و جذابه  اما این کتاب کوتاه داستان نیست
خودنوشت های نویسنده هم نیست...نمیدونم چیه...درک نمیکنم بکمن چی نوشته و اخرش قصد بیان چه چیزی را داشته ؟!عشق و محبت پدر به پسر با چاشنی فداکاری.
نه عشق برام پر رنگ بود و زنده و نه فداکاری خاص و تاثیرگذار...
خلاصه نشد آنچه باید بشه
کلا آثار بکمن یک آرامش و سکون عجیبی داره که من در بریت ماری و اوه که تا نصفه خونده ام تجربه اش کرده بودم و با وجود علاقه تم به این آرامش بکمن گاهی بدجوری توی ذوق میزنه
وقتی کتاب های بکمن و می‌خواندم حس میکردم توی یه رود خونه ی آروم وسط یه قایق نشستم و اطرافم و سکوت فراگرفته. برای همین این سکون و سکوت مطلق برام آزار دهنده میشه.
        

          این همه احساس ، تصویرپردازی، شخصیت پردازی ، درس توی داستان به این کوتاهی؟ قلم بکمن همیشه محبوب من میمونه.
        

          دوباره آقای بکمن  منو با حس عجیب بعد از تموم کردن کتابش تنها گذاشت. چه باید بگم؟ چی دارم بگم؟ نمی‌دونم. مگه میشه درباره‌ی کتابای ایشون سخن گفت؟ مگه میشه توصیفشون کرد؟ فقط کتاباشونو بخونید. تا می‌تونید بخونید. همین، نمی‌دونم :)
        

          کوتاه و دل‌نشین
کاش یکم بیشتر می‌نوشت… چقدر قشنگ گفتی از دختر… از خردوش… از خودت… از زمان… از ثانیه‌ها.

کتاب چهاردهم از ۱۵ کتاب چالش شهریور ۱۴۰۳ :)
———
[اگر دوست دارین بیشتر از کتابایی که می‌خونم ببینید تلگرام می‌تونید به نشونی @ReadByMani دنبالم کنید.
        

          یک داستان کوتاه دوست داشتنی .
برای تازه کتاب خون ها توصیه میکنم*
داستان پردازی و جملات قشنگی داخل کتاب بود و می‌تونستی تو کمتر از یک ساعت کتاب رو بخونی و لذت ببری.
        

          دومین کتابیه از فردیک بکمن میخونم .
دوست داشتنی بود و داشت برامون داستانی رو میگفت که باید به عنوان نصیحت گوشه ذهنت بزاریش :)
        

          بعد از خوندن سه تا رمان بلند از فردریک بکمن، این اولین داستان کوتاهی بود که ازش خوندم. قشنگ بود، برام جالبه مغز یه نویسنده چطور میتونه این قدر کتاب های بی ربط به هم تولید کنه، هر کدوم با ویژگی های ارزشمند و متفاوت از هم👌🏻
        

          اثار دیگشم همین قدر قوی
        

          داشتم به این فکر می‌کردم که اگه مجبور بشم دار و ندارمو بذارم و زندگیم رو فدای یکی کنم، اون یه نفر کیه؟ کیه که خودم رو می‌تونم فداش کنم بدون اینکه هیچ نام و نشانی، هیچ ردپایی از من باقی بمونه؟ یه جواب براش پیدا کردم: وطنم :) بعد فهمیدم دقیقا شهیدی که گمنام شد همین کارو کرده…
        

          داستانی کوتاه ،جذاب و لذت بخش داشت .نمی دونم  تا این لحظه چند کتاب از کتاب های بکمن رو خوندم و بی نهایت لذت بردم   ولی میتونم بگم این قصه رو از بین بقیه قصه هاش بیشتر دوست دارم .
۱۰۰٪پیشنهاد میکنم بخونید