من کتاب را با صدای اقای صمصامی شنیدم درباره ی نسخه ی صوتی باید بگم صدای آقای صمصامی را خیلی دوست دارم اما حس خاصی از کتاب نگرفتم.
اما خود کتاب .
اگر چه قلم بکمن روان و جذابه  اما این کتاب کوتاه داستان نیست
خودنوشت های نویسنده هم نیست...نمیدونم چیه...درک نمیکنم بکمن چی نوشته و اخرش قصد بیان چه چیزی را داشته ؟!عشق و محبت پدر به پسر با چاشنی فداکاری.
نه عشق برام پر رنگ بود و زنده و نه فداکاری خاص و تاثیرگذار...
خلاصه نشد آنچه باید بشه
کلا آثار بکمن یک آرامش و سکون عجیبی داره که من در بریت ماری و اوه که تا نصفه خونده ام تجربه اش کرده بودم و با وجود علاقه تم به این آرامش بکمن گاهی بدجوری توی ذوق میزنه
وقتی کتاب های بکمن و می‌خواندم حس میکردم توی یه رود خونه ی آروم وسط یه قایق نشستم و اطرافم و سکوت فراگرفته. برای همین این سکون و سکوت مطلق برام آزار دهنده میشه.