تاریخ شفاهی حادثه چرنوبیل، خواندنی برای علاقمندان به فیزیک، تاریخ معاصر و ... راستی همه کتاب به تلخی فصل اول نیست، ادامه بدهید :)
        

          Very impressive
        

          چیزی که در تمام طول کتاب توی ذهنم می‌چرخید این بود که ایدئولوژی چطور تمام آدمها رو درون خودش حل می‌کنه و وانمود می‌کنه که بقای خودش مهمتر از زندگی تک تک انسانهاست. و موقع گریه کردن با روایتِ زنی که همسرش رو در چرنوبیل از دست داده بود، فکر میکردم نه، هر یک نفر خیلی مهمه، زندگی هر یک نفر خیلی ارزش داره...
        

          فضای این کتاب اون‌قدر از رنج و اندوه پر شده که خوندنش رو سخت می‌کنه. ولی پیام محوری کل کتاب یه چیزه: سردرگمی انسان در برابر دشمن کشنده جدیدش که نه دیده می‌شه و نه روی طبیعت اثر قابل لمس کوتاه مدتی داره
        

          یک روایت انسانیِ تکان دهنده، تأثیرگذار و قابل تأمل... نمونه ی خوب و کاملی از تاریخ شفاهی یک واقعه...
        

          این کتاب داستان های روایت گونه ای از بازماندگان چرنوبیل است 
حادثه ی چرنوبیل و چرایی اون از چالش های زمان خودش بوده است، اما قسمت فراموش شده ی آن زندگی هایی بود که تحت تاثیر انفجار قرار گرفت، زندگی هایی که چند نسل بعد رو هم شامل میشد، حتی نوع تغذیه و زاد و ولد رو.
با خودم داشتم فکر میکردم چرنوبیل ها میتونن هر لحظه اتفاق بیوفتن، هر جای این کره خاکی، و این مردم هستن که قربانی زیاده خواهی قدرت ها میشن.
        

          وقتی می دیدم خیلی خشن میشه و دردناک به خودم می گفتم عیب نداره واقعی نیست ....
و یهو به خودم می اومدم و می دیدم این با بقیه فرق داره این واقعیه 
و باعث می شد بیشتر در اون وحشت فرو برم 
        

          تلخی کتاب رو تا مدت‌ها نمی‌تونید هضم کنید...
        

          حقیقت اینه که وقتی کتاب رو می‌خوندم، هی یاد اوضاع خودمون توی ایران میفتادم و خب، به نظرم واقعا تفاوتی با چرنوبیل نداریم...
سخت بوده، مردم اذیت شدن، این اذیت حقشون نبوده، کسی نمی‌دونه دقیقا چه اتفاقی افتاده... اما این هوای آلوده‌ای که داریم توش زندگی می‌کنیم فرق زیادی با هوای مجاور چرنوبیل نداره.
با روایت‌ها ارتباط زیادی برقرار نکردم، زیاد حس همدلی نداشتم.
        

          این کتاب روایت یک فاجعه واقعی است. فاجعه ای که از سال 1986 میلادی در کشور اوکراین آغاز شد و چه بسا عواقب آن همچنان ادامه داشته باشد. 

در آن سالها  تنها خبر در مورد این اتفاق این بود: راکتور هسته ای چرنوبیل منفجر شد.

 اما در آن سال‌ها از عواقب و نتایج این اتفاق، اطلاعات زیادی برای مردم جهان و ساکنان‌ شهر چرنوبیل بیان نشد. 
در این کتاب نویسنده به بیان حقایق و اتفاقات آن روز و حوادث پس از آن، از زبان ساکنان همان منطقه می پردازد. تعداد این روایت ها بسیار زیاد و دردناک است و حادثه را از دیدگاه افراد مختلف از نظامیان تا سیاسیون و حتی افراد عادی و کودکان بررسی کرده است. 
به قول نویسنده کتاب، این کتاب بیان تاریخ آینده است. یعنی جهانی بعد از جنگ هسته ای. ☢💣
        

          .
سوتلانا آلکسویج در این کتاب در گفت‌و‌گو با بیش از ۵۰۰ نفر از کسانی که حادثه چرنوبیل را به چشم دیده و این فاجعه را از سر گذرانده‌اند گفت‌و‌گو کرده و حاصل این گفت‌و‌گو‌ها را به شکل گفتار درونی این اشخاص، با زبانی داستانی و به لحاظ عاطفی اثرگذار آورده است.

فاجعه هسته‌ای چرنوبیل در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ در واحد ۴ نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل در شهر پریپیات در اوکرائین اتفاق افتاد.

 در اثر رعایت نکردن استانداردهای ایمنی و همچنین فرسودگی نیروگاه چرنوبیل روی داد و یکی از پرپیامد‌ترین و سهمگین‌ترین فجایع هسته‌ای در جهان است
اهالی شهر پریپیات ناگزیر شدند خانه و کاشانه‌شان را ترک کنند. آن‌ها هنوز هم با پیامدهای این فاجعه درگیرند.

گزارش های مستندی که آلکسویچ از بازماندگان یک فاجعه در گفت و گو با آن ‌ها ارائه می‌ دهد، مانند یک رمان از یک لحظه آغاز نمی‌ شود که سرانجام، پس از رویداد‌ها و فراز و نشیب هایی به پایان مشخصی برسد. گزارش های او روایت هایی اند مستند از سرنوشت اشخاص حقیقی. این گزارش ‌ها را اگر به شکل یک داستان بخوانیم فقط یک شخصیت دارد که به گفته خود او کسی نیست جز «انسان سرخ» که تجربه فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی را از سر گذرانده، و با وجود آنکه آرمان باخته است، اما هنوز تلاش می‌ کند به باورهای قدیم چنگ بزند با این امید که تکیه گاهی پیدا کند.

سوتلانا آلکسویچ می‌ گوید: «صدای دشمن هسته ای را نمی‌شد شنید و او را نمی‌ شد دید و بو نداشت. درباره جنگ هزاران کتاب وجود دارد. اما وقتی فاجعه چرنوبیل اتفاق افتاد، کسی نمی‌ دانست این فاجعه را چگونه می‌ توان مهار کرد. من خودم در چرنوبیل بودم. گیج شده بودم. مردم هم سردرگم و گیج بودند.»

آلکسویچ در «صدایی از چرنوبیل» تلاش کرده است گنگی و درماندگی مردمی را نشان دهد که برای اولین بار یک فاجعه هسته‌ای را تجربه می‌کردند و کلمات مناسبی برای آن پیدا نمی‌کردند.
        

          روایت ها به شدت خوب  و تاثیرگذار اما از یک جایی خسته کننده و تکراری
        

          توصیف این کتاب  در یک جمله میشه روایت ماجرای انفجار بزرگ اتمی از زبان مردم اون شهر

بعضی از بخش های کتاب حاوی صحنه های دلخراشی هستش که ممکنه تحملش موقع خوندن سخت باشه ولی وقتی به این فکر میکنی که اون افراد توی اون لحظه و یا حتی روز ها، هفته ها و یا ماه ها بعدش اون شرایط و احساسات رو تجربه کردن..... 
واقعا آدم نمیتونه خودش رو توی بعضی موقعیت ها تصور کنه
        

          به صورت کلی عاشق قلم نویسنده‌ام
به طرز خیلی خیلی خاصی وقایع رو روایت‌گونه درج می‌کنه 
به صورتی که من به عنوان یک خواننده حس می‌کنم این اتفاق‌ها دم دستی هستن
اگر پنجره رو باز کنم از توی اتاقم حتی می‌تونم این موارد رو ببینم
البته که می‌شه گفت چون برخی از زوایاش رو دیدیم داخل کشور خودمون برامون انقدر ملموس بوده
اما این باعث نمیشه که قلم شیوا نویسنده زیر سوال بره


با آرزوی این که جهان جای بهتری بشه
پر از انسان
پر از آرامش
پر از صلح
و بدور از ابر قهرمان‌های خانمان برانداز

این کتاب رو تقدیم می‌کنم یه روزی به دوست عزیزم هادس. که روزی در کوچه و پس کوچه‌های دنیا گمش کردم
        

          اگر میخواهیم بگوییم چرنوییل فاجعه بود و بعد انسانیشو نشون بدیم، نیازی نیست همچین کتابی بنویسیم، روایت داستانی از زندگی مردم در قالب رمان و داستان جواب میده، این کتاب فقط یه قسمت ابتداییش اینجوری بود و باقیش خاطره نگاری بود، خاطره نگاری ساده و خطی و تکراری...
بیشتر به درد کسی میخوره که بخواد داستان بنویسه، این مستندها کمک میکنه دید پیدا کنن...
برای مخاطب عادی اصلا به درد نمیخورد...
        

          تاریخ نگاری به صورت روایی انجام شده.
شما با سیلی از مصاحبه های مختلف از افراد دخیل در حادثه رو به رویی، نویسنده هیچ دخل و تصرفی در مصاحبه ها ندارد.
با خوندن این کتاب میفهمی بدبخت تر از تو ام تو این دنیا وجود داشته :))
و البته اگر یک روز از خواب بلند شدی و نیروگاه هسته ای کنار خونت رفت هوا میتونی یاد این کتاب بی افتی و از دانسته هاش استفاده کنی.
        

          طبیعت بهتر از ما عمل میکنه، بهتر خودش رو وفق میده. 
طبیعت فورا همه چیز رو فهمیده بود و ما تازه الان چیزهایی میشنویم 
        

          با خواندن این کتاب با خودم فکر کردم که واقعا انسان برتر از تمام موجوداته !؟
موجودی که حتی توازن طبیعت را برهم میزنه تا به اهداف خود برسد اهدافی که در ان خودخواهی و چهره کثیف ادم ها نمایان میشود.
چرنوبیل یکی از چندین فاجعه ای است که با گذشت زمان اشکار میشوند و این یک حادثه طبیعی نبود.
        

          چرنوبیل فاجعه ای است که در ذهنیت مردم روسیه باقی مانده است ،این فقط رآکتور نبود که منفجر شد بلکه تمام سیستم ارزشهای ماهم به همراهش منفجر شد .
چگونه یک اتم کوچک صلح آمیز میتواند انسانها را به کام مرگ بکشاند ....‌انسان در برابر قوانین فیزیک بسیار بی دفاع است .
مردم ساکن چرنوبیل وروستاهای اطراف دچار تشعشعات رادیو اکتیو شدند و سالهای بعدوحتی  نسل های بعدتازه متولد شده هم با انواع سرطانهای وحشتناک گریبانگیر شدند .
کتاب سراسر اندوه و ناراحتی است و وقایع به خوبی و وضوح به تصویر کشیده شده .
به امید جهانی پراز صلح و آرامش