کتاب ساده و روان اما یکنواختی بود ، بیشتر به نظر میومد تخیلی باشه روایت داستان عاشقانه اش اما در پایان میفهمی که واقعی بوده
داستانی با تیتر کردن تفاوت نگاه به زندگی و زندگانی و در نهایت امید داشتن به زندگی و دوست داشتن زندگی 
و بدون هیچ پیچیدگی خاصی 
البته نویسنده خواسته بود با بیان یک داستان عاشقانه در دل داستان اصلی کمی راز آلودگی ایجاد کنه که به نظرم خیلی موفق نبود و جذابیت خاصی نداشت
          

            روایت جالبی از یه ماجرای عاشقانه... عاشقانه ای که طی نامه ای پدری برای پسرش شرح داستان آشناییش با عشق زندگیشو مینویسه و البته این نامه بعد از 11 سال از مرگ پدر به دست پسر میرسه....
کتاب متفاوتی بود... اینکه پدر در آستانه مرگ با سوال های زیادی مواجه میشه و این سوال ها رو با پسرش به اشتراک میذاره... بزرگترین سوالش هم در مورد مرگه.... اینکه پسرش اگه حق انتخاب داشت و میدونست که یه روزی میمیره و زندگی و دنیا رو با همه چیزای قشنگش باید بذاره و بره، بازم میخواست که زندگی کنه ؟... یا نه کلا از اول قید زندگی رو میزد.... کتاب تاثیرگذاری بود برام... البته که نویسنده از نظر اعتقادی با ما یکم متفاوته ولی سوالهاش دریچه های جدیدی رو برا من باز کرد... زاویه نگاهش به نظرم قشنگه... گرچه بعضی از جاهای کتاب یه مقدار کشدار به نظر میرسه ولی روایت خوبی داره.
          

            به خاطر دنیای سوفی گوردر این را خوندم.
آرامش خاصی داشت که من خیلی اهلش نبودم.زیادی فلسفی مآبانه بود و قصه به حاشیه رفته بود.
برای من که اخر شب ها کتاب صوتی گوش میدم چیز بدی نبود اما شاید خوندنش خیلی دلچسب نباشه.
          

            چندماه پیش این کتابو شروع کردم اما نصفه رهاش کردم و به نظرم خسته کننده بود اما الان باز خوندمش و ازش خوشم اومد.داستانی راجع به زندگی،مرگ ،عشق و سرنوشت.
تا اواسط کتاب روند داستان خیلی کنده و همین خستم میکرد اما بعدش هیجان انگیز میشه و دیگه نتونستم اصلا کتابو زمین بگذارم. 
حرف ها و سوال های پدر جورج توی نامه باعث شد منم بهشون و در آخر به زندگی خودم فکر کنم.
در کل کتاب جالب و دوست داشتنی ای بود.
          

            نمیدونم در مورد این کتاب چی بگم. چند بار خواستم ولش کنم ولی فقط خوندم که تموم بشه. نظر شخص من این هست که خیلی سوال میپرسید و من خوشم نیومد و قسمت بد ترش داستان ضعیفش. داستان گوییش خیلی بد بود. فقط قسمت فلسفیش خوب بود که من ژانر فلسفی کلا دوست ندارم. در نتیجه برای خوندن اثر دیگه این نویسنده(دنیای سوفی) اصلا ترغیب نشدم. من که خوندنش رو بهتون توصیه نمی‌کنم به نظرم خیلی ضعیف و حقیر از لحاظ داستان و محتوا بود.
          

            داستان در مورد پسری پانزده‌ ساله است که پدرش را در چهارسالگی از دست داده؛ پدر او که پزشکی جوان بوده است، پس از ابتلا به یک بیماری سخت تسلیم مرگ می‌شود. او که در روزهای پایانی زندگی‌اش می‌داند وقت چندانی برای پدری کردن و آموختن به فرزندش را ندارد، تصمیم می گیرد برای پسرش نامه‌ای بنویسد؛ به امید آنکه سال‌ها بعد پسرش آن را بخواند و از آن بیاموزد.
          

            برای نوجوونا مناسبه و خودمم 16 سالگی خوندمش..
تخیلیه و بیش از اندازه طول داده میشه و الان مورد پسند من نیست

رابطه پدر و پسری قشنگ بود و اهمیت پدر🧡🍊