باسمه
🔰 اسم «سایمون سینک» رو اولین بار سر یکی از کلاس‌های ارشد شنیدم. استاد درس مهندسی و مدیریت کیفیت توصیه کردن به خوندن کتاب‌هایی از ایشون و چنتا هم تحقیق در گذاشتن و این موارد.
🔰 قبلاً اسم کتاب «رهبران آخر غذا می‌خورند» رو از همین نویسنده شنیده بودم؛ ولی با توجه به تجربیات منفی که از خوندن کتاب‌هایی پرطمطراق و کم محتوایی با این عناوین داشتم، سمتش نرفته بودم. 
🔰 بازی بی نهایت! عنوان و توضیحات این کتاب برام جالب بود؛ ولی اون بدبینی کلی رو همچنان حفظ کرده بودم و بیشتر دنبال نقاطی بودم که بگم: «می‌دونستم به درد نمی‌خوره» و تمام. انصافاً اوایل کتاب هم یه جاهایی داشت اینطوری می‌شد 😂
🔰 هرچقدر جلوتر رفت، ایده رو بهتر از آب و گل درآورد و مطرح کرد. جذاب و جذاب‌تر! نگاه انسانی و واقعی به اقتصاد و زندگی که دهه‌هاست به اسم ایده آل گرایی کنار گذاشته شده...
🔰 کلاً که خیلی خوبه؛ ولی فصل «زوال اخلاقی» درس‌های زیادی داشت برای خودم. 
🔰 یکی از دوستانی که کتاب‌های قبلی ایشون رو خونده بود و بخشی از این کتاب رو خوند، اشاره داشت که قلم و مفاهیم سینک در این کتاب خیلی پخته‌تر هم شده که نشون می‌ده رشد برای همه ادامه داره 😊
🔰 حتماً توصیه می‌کنم بخوندیش! فکر نکنین که این حرف‌ها هیچوقت اجرا نمیشه! دوست حقوق خوانده ای در سفر چند روز گذشته پیدا کردم که روند وحدت رویه آرا قضایی و کنوانسیون شدن و فراگیری اونا رو برام توضیح داد؛ الگویی که با اندکی تفاوت در اکثر موارد همین‌طوره. پس امکانش هست آینده رو بهتر کرد!

پ.ن: خیلی طول کشید چون وسطش یه رفت و برگشت سفر طولانی و بیماری و... افتاد. کتابم هم یه آسیبی دید که کمرم شکست 🥲
        

          ترجمه روان بود ولی میتونست بهتر باشه، مثلا در زمان حاضر استفاده از کلمه «کمپانی» بجای «شرکت» کمی بی‌مزه بازی بنظر میاد. یا مثلا برای من که تجربه کار تو پروژه نفت و گاز رو دارم عبارت سکو خیلی آشنا تره تا پلتفرم.
ایده اصلی کتاب خیلی جالب هست و حرف حساب داخلش میزنه.
 مفهومی بعنوان پیروزی زندگی و کسب و کار وجود نداره! این موارد نه یک رویداد بلکه یک سفر هستند (بمعنای طی مسیر)

در کتاب روایت‌هایی از رهبران شرکت‌های بزرگی مث فورد، دیزنی، اپل و مایکروسافت، نیروی واکنش سریع دریایی آمریکا مطرح میشه، که ما با هاشون درکتاب‌های مشابه علی‌الخصوص از آریانا قلم آشنا شدیم
خیلی‌ها رو بعنوان مثال بد میاد مطرح میکنه و خیلی‌ از این رهبران رو هم بعنوان الگوهای درجه یک معرفی میکنه. جالبه که بعضا  روایتی از یک رهبر در دو کتاب، همدیگر تصدیق نمیکنند. از این جهت بنظرم میرسه اگر نگیم رپورتاژ، خیلی ژورنالیستی و باشند تا علمی. این نوع مدح‌های کتاب رو نپسندیدم.

مرور و برداشت خودم رو از کتاب تو سایت‌م نوشتم که می‌تونید از مسیر زیر بخونیدش
https://ryahyapour.ir/121