کتاب از ۴بخش تشکیل شده که بخش چهارم، که عنوان کتاب هم از آن گرفته شده، سودمندترین بخش برای من بود، و مطالبی که نمیدانستم یا ناقص میدانستم تا حدودی تکمیل و اصلاح کرد.

کتاب قابل توصیه ای است و تا حدودی رغبت پیدا کردم باقی کتابهای نویسنده را هم مطالعه کنم.
هر چند چندان از شیوه بیان ایشان لذت نمیبرم.
          

            از این کتابایی هست که هر چند وقت یبار باید بهش مراجعه کنی و بخونی و لازمه هر کسی یدونه ش رو داشته باشه!
نه تنها در رابطه با روابط همسران نکته هاش خوبه بلکه در همه روابط دوستانه و اجتماعی میشه ازش چیز یاد گرفت..
خوندنش رو توصیه میکنم اما توصیه جدی ترم اینه که این کتاب رو یدفه از اول تا آخرش نخونید، یا حتی اگه در یک نوبت میخونید با دقت خوند و علامت گذاری کنید که هر چند وقت یبار برید سراغش و نکات مهمش رو یادآوری کنید.
          

            سلام

نیازی نیست کل کتاب خونده بشه
در زمینه زندگی متاهلی و رفتارِ همسرداری فصل اول و سوم خوانده بشه خیلی بهتره

و فصل دوم جواب یه سری سوالات مرسوم راجع به برابریه که هر ۳ یا ۴ سوال یک جواب دارند

اما فصل اول و سوم حتما خونده بشه،نمیدونم نظر قطعی اسلام همینه یا ن
اما به عنوان یک تز از یک اسلام شناس میتونه نکات جالبی باشه
و البته کاربردی . . .
          

            کتاب‌های مرحوم صفایی حائری جزو کتاب‌های پر مغز و خوندنی هستن. کتابایی که چیزای زیادی ازشون یاد می‌گیرین و باعث تغییر نگرشتون به زندگی و محیط پیرامونتون و از همه مهمتر ارتباطتون با خداوند میشه.
اما در نهایت قلم ایشون درحالیکه خوبه، در حالیکه گیراست، من رو جذب نمی‌کنه!
اینو تا حالا نگفتم اما خوندن کتاب‌هاشون برای من مثل شکنجه‌اس، ولی خودم رو ملزم به خوندنشون می‌کنم، حتی به زور.
دلیل کش اومدن این کتاب فسقلی هم همین بود. و خداروشکر ناجه(کانال کتاب‌خوانیم) رو زدم که این دست کتاب‌ها رو هم بتونم بخونم.
این کتاب و سایر کتب ایشون به همتون پیشنهاد میشه، حتی به زور بخونین.
هرچند شاید شما بیشتر از من بپسندین و با قلم ایشون ارتباط بگیرین.
همین
          

            مثل همیشه خوب
کتاب در مورد روابط زندگی هست و پند گرفتن از رخدادهایی که در این رابطه رخ میده.
بخش دومش یک صحبتی هم در مورد حجاب داره.
بخش سوم کتاب  رو خودم به شخصه بیشتر دوست داشتم.
          

            ﷽
استاد صفایی؛
من اصلا برایم مهم نیست
که چه پیش می آید 
بلکه این خیلی مهم است 
که بدانم در هر پیش آمد
چه باید بکنم ...
و این دانستن 
آموزش میخواهد 
تجربه می خواهد 
تدبر میخواهد و این 
چیزی است که باید 
شروع کنید🌱

این کتاب رو دوبار خوندم 
و هر سری نکات عمیق تری رو 
از این کتاب دریافت میکردم و
ربطی نداره که در چه مرحله ای
از زندگی هستید (مجرد یا متاهل)
نکاتی رو بیان می‌کنه که روح آدم
رو وسیع تر و سعه صدر آدم رو برای 
بهتر شدن بالاتر می‌بره^^...
          

            مجموعه از نکات ارزشمندی که با تراکم بالا در حجم کم کتاب گنجانده شده بود. بدون هیچ نظم مشخص.
سلیقهٔ فعلی من بیشتر کتاب‌هایی را می‌پسندد که یک نکته را آن قدر شرح و بسط می‌دهد و مثال برایش می‌آورد که قشنگ جا می‌افتد و در آینده می‌شود از آن استفاده کرد، یا اگر بیش از آن می‌خواهد بگوید، به مطالب ساختار می‌بخشد و کمک می‌کند تا نموداری در ذهن شکل بگیرد و رابطه مطالب با هم روشن شود.
این کتاب با این که مطالب جالبی داشت، اما از این دو نوع نبود و احتمالا ماندگار نخواهد بود.
نثر هم روان نبود. به جاین این که تلاش شود تا مطالب واضح منتقل شود، خلاقیت‌های ادبی و ذوقی به آن افزوده شده بود.

مخاطب فصل اول بیشتر مرد است. هر چند که نکات مشترکی هم در آن گفته شده.
فصل بعدی در مورد تساوی زن و مرد بد نیست. مطالبش را من در جای دیگر خوانده بودم. 
فصل سوم در مورد حجاب، حرف درستی می‌زند اما نگاه محدودی دارد. فقط از یک زاویه به مسئله نگاه کرده.
فصل آخر هم شبیه فصل اول، مجموعه نکته‌هایی مفید و در هم.

نقل قول‌هایی از کتاب:

بیشتر آن چه که بدی و مشکل ازدواج قلمداد می‌شود، مثل سختی‌ها و برخوردها و توقع‌ها و درگیری‌ها و گرفتاری‌ها، در واقع همین بدی‌ها، خوبی و میوه‌ی خوب ازدواج هستند. این آدمی است که باید از حادثه‌ها، از برخوردها و از درگیری‌ها بیاموزد و از آن چه که آموخت، راهش را مشخص نماید و بر حماقت و اشتباه خود پافشاری نداشته باشد.

رنج و راحتی، در ظرفیت قلبی و در پختگی برخوردها است. گاهی آدمی با تمامی راحتی‌ها در رنج است و غصه می‌خورد و گاهی با همه‌ی رنج‌ها راحت است و بهره برمی‌دارد و پاداش می‌گیرد.

در بیان قرآنی نمی‌گوید همسری با همسر آرام می‌شود، که می‌گوید: لتسکنوا الیها، نه لتسکنوا بها. آدم‌ها و تمامی دنیا نمی‌توانند دل بزرگ یکدیگر را پر کنند، اما در کنار یکدیگر و همسو و همراه یکدیگر، به تعادل و سکونی دست می‌یابند.

برای آرامش، توقع کم، تحمل زیاد می‌آورد.

در انتخاب همسر، معیار و میزان اننتخاب، همان خصوصیات و نکته‌هایی است که برای تو مهم است. زیبایی، صدا، اندام و حالت‌هایی که برای تو مهم هستند، نمی‌توانی به آن بی‌اعتنا باشی، مگر آن که از آن عبور کرده باشی و گذششته باشی. منی که حالتی خاص و چهره‌ای خاص در رؤیاهایم نشسته،   نمی‌توانم به دیگری روی بیاورم و با آن مأنوس باشم، هر چند همه‌ی خوبی‌ها را هم داشته باشد. پس تا هنگامی که اسیر هستی، به تقلید پرواز نکن و مطمئن باش که بت‌های تو را هر چند که به آن دست بیابی، می‌شکنند و در این دنیا برایت دلخوشی نمی‌گذارند.

در محبت یا گفت و گو، حد نگه دار، تا آن جا که هنوز به جلمه‌هایی از تو مشتاق هستند، خاموشی تو شیرین است. دلزدگی، حتی از محبت، نفرت‌انگیز است.

از کسانی نباش که رنج‌هایت و گرفتاری‌هایت را از نگاه و چهره و حالت‌هایت به هر کس منتقل کنی. سختی‌ها، مهمان تو هستند. آن‌ها را به دل‌های همسر و خانواده‌ات سرازیر نکن.

فرزندان خود را ره رفتن بیاموز، به دوش نکش. میان آن ها و مشکلاتشان حایل نشو. بگذار مشکل را تجربه کنند و راه حل را بیاموزند.

ما تا این درگیری‌ها را نداشته باشیم، ضعف‌هامان، ترس‌هامان، بخل‌هامان، خستگی‌هامان، زیاده‌روی‌ها یا کوتاهی‌های خودمان را نمی‌شناسیم. در این برخورد است که مشخص می‌شود ما چقدر کم داریم.

این یک حقیقتی است که اگر من همسری انتخاب می‌کنم، شرایطی می‌گذارم، می‌گویم این آدم، آدم مهربانی است؛ این طور نیست که تا آخرین لحظه زندگی‌اش همین خط مستقیم محبت را طی کند. لحظه‌هایی هم می‌شود که در دلش بغض می‌آید، نفرت می‌آید، خستگی می‌آید. حالا یا به حق یا به ناحق. مسأله این است که من با بغض و خستگی و نامهربانی او چگونه برخورد کنم.

با هم مرتبط بشوید. این راه حل نیست که ما وقتی که دیدیم مشکل هست، جدا بشویم. وقتی که می‌بینیم سفره‌ای می‌اندازیم دعوا در آن هست، سفره را برداریم. یکی از مکرهای شیطان همین است. وقی که مشکلی به وجود می‌آید، اصل صورت مسأله را پاک می‌کند.

در زندگی با تمام برخوردها و فراز و نشیب‌هایش این اصل هست که ما برای همه احتمالات و برخوردهایش آماده باشیم. فقط بیاموزیم که تکلیف در هر پیشامدی چیست. مهم نیست چه پیش می‌آید، مهم این است که بدانیم در هر پیش آمد چه باید کرد. این را چگونه بدانیم؟ حدود شرعی مسأله است، ظرفیت آدم‌ها مسأله است، طرز برخورد و تجربه‌های متفاوتی که آدم دارد.
          

            کتابی است ارزشمند با نکاتی جالب توجه
اما متاسفانه شیوه بیان ایشان باب میل بنده نیست و توانایی برقراری ارتباط با مطالب و گفته هایشان را به صورتی که درگیر مطالب بشم و به خاطر بسپارم ، ندارم
و همچنین به اکثر موضوعات صرفا جسته گریخته و کوتاه اشاره کردند که جالب نبود
          

            کتاب چهار فصل داره:
ازدواج 
تساوی زن و مرد
حجاب و آزادی
روابط متکامل زن و مرد
‌
در هر کدوم از فصل ها مختصر و مفید حرفشو میزنه
به خصوص تو فصل آخر که یه سخنرانی کامل از آقای حائری بوده و در اون از مشکلات و تفاوت های زوج ها گفته. بدون هیچگونه تعصب و در کمال پختگی.
خیلی نکات مهم و خوبی رو بهم یاد داد
و کمی درد این روز هامو کاهش داد. البته از یه جهاتی افزایش هم داد
          

            هو الاحد الواحد.

این کتاب سه بخش اساسی دارد:
ازدواج، تساوی زن و مرد، روابط متکامل زن و مرد.

بخش دومش را بی‌خیال! ورود مرحوم صفایی‌حائری به هم‌چین مسایل کلامی و فقهی‌ای چندان دل‌پذیر نبود برایم. به‌نظرم جنس بحث و مسیله با جنس نگاه و پاسخ ایشان متفاوت است.

بخش اول از معیار انتخاب هم‌سر گفته که همان خصوصیات و نکته‌های مهم در ذهنت را ملاک قرار بده، هر چه که هست و به تقلید معیارهای بیش‌تر از ظرفیتت را نخواه.
ایضاً از وظایف هم‌سران گفته و از چرایی و اثرات ازدواج.

و اما بخش سوم! بخش سوم راجع‌به برخوردها و رابطه‌ها و درگیری‌هاست... چه گفتن‌هایی. حسابی ذهنم را مشغول کرد...
«ما در تنهایی‌ها چه‌بسا بتوانیم علم را، حتی فکر روشن را به دست بیاوریم ولی دل روشن و دل زنده در برخوردها و درگیری‌ها شکل می‌گیرد.»
          

            کتابی ظاهرا خیلی کم حجم اما به عمق و وسعت دریا.
استاد صفایی حائری نکات نابی درباره زندگی مشترک، انتخاب همسر، پوشش و حجاب، نحوه برخورد با مسائل و....  در این کتاب بیان می‌کنند.
شاید موضوع‌هایی که اسم بردم تکراری به نظر برسند اما حرفهایی که درباره آنها توی این کتاب هست، تازه و  دست اول است.
          

            - در بیان قرآنى نمى ‏گوید همسرى با همسر آرام مى‏ شود، که مى گوید: لِتَسْکُنُوا اِلَیْها، نه لتَسکنوا بها. آدم‏ ها و تمامى دنیا نمى ‏توانند دل بزرگ یکدیگر را پر کنند، اما در کنار یکدیگر و همسو و همراه یکدیگر، به تعادل و سکونى دست مى‏ یابند. (صفحه 16)

- در محبت یا گفت و گو، حد نگه دار، تا آنجا که هنوز به جمله هایی از تو مشتاق هستند، خاموشی تو شیرین است. دلزدگی، حتی از محبت، نفزت انگیز است. به همان اندازه محبت و اقبال داشته باش که طرف تو نیاز دارد، نه به اندازه ای که تو نیاز داری. هنگام راحتی و انس، در دل بهار زندگی، از پاییز هم یادی بکن. این توجه، تعلق و دلبستگی را ضعیف می کند و تو را آماده می سازد و برای حوادث، مصونیت می بخشد. (صفحه 22)

- تو که پیوند را خواسته ای به جدایی فکر نکن، حتی اگر همسر تو جدایی را خواست و تو هم در دل خواستار بودی، شتاب نکن. جوان مرد، باری را که برداشته به زمین نمی کوبد و حتی تا آن جا که مقدور است، زمین نمی گذارد. اگر جدایی آخرین درمان بود، در هنگام جدایی از احسان چشم پوشی نکن. انتقام نگیر. با خوبی نگه داشتن، یا با احسان و زیبایی رها کردن، این دستور خداست. (صفحه 26)

- علی علیه السلام در نهج البلاغه می گوید: شنیده ام که در بازار بصره لباس زنی با عبای مردی برخورد کرده، از شرم بمیرید. 

این یک اصل است که برخوردها را محدود می کند، مگر آنجا که ضرورتی باشد و رجحانی و اهمیتی، که این اهمیت و رجحان و ضرورت، حتی به اسارت رفتن زینب عریان را توجیه می کند. و ضربه خوردن فاطمه مدافع حق را توضیح می دهد. (صفحه 45)

- من رفته ام با تحقیقات زیاد زنی را گرفته ام با این خصوصیات، یا خانمی شوهری را انتخاب کرده با این خصوصیات. او حساب می کند که این تا آخر همین است. این طور نیست. آدم لحظه های روحی گوناگونی دارد، گاهی خسته است، گاهی مشتاق است، گاهی حال خودش را هم ندارد. با این آدم، با این فراز و نشیب، بهترین راه این است که آدم احتمالات را بشناسد. قانون ها و قواعدی را که باید در هر احتمال مراعات کند را هم بشناسد و بعد با حلمی که دارد و با فرصتی که می دهد منتظر مسائل مناسب باشد. پس دو چیز مطرح است: هم حلم و هم دادن فرصت ها. (صفحه 53)


          

            در فضای مقایسه نقش زن و مرد در زندگی مشترک و یا قبل از اون وارد شدن به وادی انتخاب همسر،  برای شروع کتاب مناسبی هست:)
از موقعیت های مختلف صحبت به میان میاد.
کتاب کم حجم، روان، نکته سنج!