کتاب بسیار خوبی برای دانستن تئوری و اصطلاحات داستان نویسی است. شاید به نظر بیاید کتاب انسجام مناسبی ندارد اما به دلیل ارتباط درهم‌تنیده‌ی عناصر داستان نویسنده ناگزیر است در فصل‌های مختلف گریزی به هر کدام که لازم است بزند. در ادامه مباحث مطرح شده در کتاب را به‌طور خلاصه نام می‌برم.

-----------

کتاب در چهارده فصل نوشته شده که هر کدام چند بخش دارد. فصل اول بیشتر مقدمه‌ای است بر روایت و درآمیختگی‌اش با زندگی. نویسنده در فصل دوم به تعریف روایت می‌پردازد. تمایز بین قصه، داستان و گفتمان روایی را مشخص می‌کند. در فصل بعد به مرزهای روایت می‌پردازد. در مورد پیرامتن‌ها و روایت‌های ابرمتنی بحث می‌کند. فصل چهارم در مورد قدرت بلاغی روایت است که در آن از علیت در داستان، انسجام روایی و ابَرپی‌رنگ می‌گوید. فصل بعد در مورد فرجام داستان است.  در فصل ششم انواع راوی، کانون و فاصله را بیان می‌کند. فصل هفتم در مورد تفسیر روایت است و در واقع نشان دادن کاری است که خواننده انجام می‌دهد. همینطور در مورد شکاف، گره، مضمون و بن‌مایه در داستان. در فصل هشتم انواع روش‌های خوانش متن را توضیح می‌دهد. تمرکز فصل نهم بر اقتباس است. در فصل دهم مقداری به شخصیت‌پردازی و خود در روایت اشاره می‌کند. فصل یازدهم، "روایت و حقیقت"، به واقعیت و فرق داستان و ناداستان می‌پردازد. فصل بعد در مورد دنیاهای روایی است . فصل سیزدهم بیشتر در مورد تاثیر روایت است. کارکردش در سیاست، تبلیغات، روابط اجتماعی تا دعواهای کیفری. فصل آخر به کشمکش و باورپذیری قصه می‌پردازد.

----------

پ‌ن: خوبه که اسامی و اصطلاحات رو یاد بگیریم اما باید حواسمون باشه خیلی درگیر مباحث نظری نشیم. دانشگاهی‌ها مباحثشون رو از روی دست نویسنده‌های بزرگ درآوردن نه برعکسش.
چیزی که مهمه اینه که ساختار داستان رو یاد بگیریم. بعد از اون می‌تونیم با شناخت و آگاهی اگه خواستیم ساختار رو بشکنیم (قبل اون نه).
          

            این کتاب درباره مباحث فلسفی پیرامون روایت است. محتوای سنگینی دارد و برای فهم مطالب بسیار تفکربرانگیز و عمیقی که نویسنده مطرح کرده نیاز به مباحثه و تامل دارد. اگر دنبال کتابی برای آموزش نوشتن روایت هستید این کتاب اصلا مناسب نیست اما اگر به تفکر فلسفی پیرامون روایت و کارکرد آن در چگونه زیستن و اندیشیدن  علاقه، دارید گزینه‌ی بسیار مناسبی است. البته باید با حوصله و دقت و مباحثه خوانده شود. شاید یکسال خواندنش طول بکشد اما به نظرم ارزشش را دارد. این کتاب حرف‌های بسیار مهم و باارزشی دارد.
          

            یک سال و خرده‌ای، نصفه و نیمه و رها افتاده بود تا اینکه بالاخره تمومش کردم. نیمه اول کتاب خیلی بهتر از نیمه دومش بود. نکته بعدی هم اینکه کل کتاب بر مبنای مصادیق متعدد و پرشماری از سینما و تلویزیون و‌کتاب میره جلو که طبعا خیلی‌هاش رو‌ ندیده و‌ نخوندیم و برای ما از حیز اتتفاع خارج میشه‌. در هر صورت اما برای کسی که در فرهنگ و هنر زیست میکنه و‌حضور داره، خوندنش واجبه.
          

            این کتاب، همونطور که از اسمش پیداست یه کتاب تخصصی در حوزۀ روایته؛ بنابراین مخاطب خاص خودش رو هم داره؛ یعنی کسی که بخواد اطلاعاتی در این زمینه کسب کنه و برای این کار حاضر باشه حداقل چیزی حدود ۴۰۰ صفحه -تعداد صفحات این کتاب- رو بخونه.
من برای یه بخشی از پایان‌نامه‌ام بهش نیاز داشتم ولی تصمیم گرفتم همه‌اشو بخونم چون هم از قبل نسبت به خوندنش مشتاق بودم و هم در این مسیر با خوندن بخشی ازش تمایل پیدا کردم که همه‌اش رو بخونم.
نویسنده‌اش تلاش کرده تا درمورد روایت، ساختارش، تعریفش و هر جنبه‌ای از اون که به نظرش لازمه بهش بپردازه و در این بین نیومده فقط به واسطه‌گری برای جمع‌آوری و بیان نظریات دیگران اکتفا کنه بلکه به‌خوبی، رنگ و نظر خودش رو در این بین وارد کرده. یه جاهایی مثالای واقعا جالبی آورده که اون خشکی رو از کتابای این چنینی می‌گیره (خودم شخصا بخش پیکار روایت‌ها و قصۀ لیزی بوردن رو که به اتهام قتل پدر و نامادریش محاکمه شد و تاثیر و اهمیت روایت‌ها رو نشون میداد رو خیلی دوست داشتم) و البته که یه جاهایی هم وجود داره که نیازه چندبار خونده بشه تا درک بشه چون ظاهراً چیزی نیست که حتی به واسطۀ ترجمۀ خوب به راحتی منتقل بشه و این رو شخصاً جزء پیچیدگی متن‌های این‌چنینی می‌دونم اما شاید میشد توضیحات بیشتری توسط خود نویسنده در ویراست‌های بعدی یا مترجمان دلسوز بهش اضافه بشه (شاید البته).
در نهایت اگر می‌خواید در این زمینه -روایت و روایتگری- مطالعه داشته باشید؛ حالا برحسب نیاز یا علاقۀ ذاتی، این کتابیه که شاید خوب باشه برید سراغش و در غیر اینصورت، شاید به‌عنوان یک کتاب تئوری و نظری چندان هم خوندنش به مذاقتون خوش نیاد.
          

            در ابتدا از ناشر به علت عدم پایبندی به ترجمه صحیح ناراضی هستم
آن هم ترجمه صحیح متن نه،متن خوب است 
پس چه
عنوان
عنوان ((درآمدی بر روایت شناسی ))است .اما ظاهراً بازار مسلمی ناشران‌ ،دیگر عنان اعتماد را ربوده
خصوصا ناشری که وابسته به ترجمه آثارخازجی بدون پرداخت کپی رایت است (هلو بپر تو گلو)
****
جمله عیبش همه گفتی حسنش بگو ....
کتاب عالی است ،واقعا عالی باید جمع خوانی شود ،چند بار
البته اگر مثل من یه مباحث تئوریک و عقلانی ادبیات علاقه دارید 
اگر ندارید ابدا سراغش نروید که فصل یک در تعریف روایت می بندیدش 
مثال های بکر و جمع آوری آنها ذیل هر عنوان ،هم‌به فهم متن کمک می کند ،هم به فهم متن برای فهم خود!
نشر اطراف هم یکی از نشرهای مورد علاقه منه،همه آثارشون هم‌درجه یکه چون تیم خانم مرشد زاده درجه یکه
پس با اطراف مشکلی ندارم ،اتفاقا از معدود نشرایی هست که برای من کتاباش دور ریز نداره،گوشت لخمه برام
          

            ۳۷۴ صفحه را گاهی باسرعت و گاهی مثل لاک‌پشت خواندم. از جایی، ترجمه کتاب سخت‌خوان شد و رسیدنم به لحظه آهان و پیوند آنچه خوانده بودم با پدیده‌ها، مکتب‌ها و نظریه‌هایی که می‌شناختم دیرتر رخ می‌داد و گاهی اصلا رخ نمی‌داد. به‌هرحال، هر فصل که تمام می‌شد، احساس می‌کردم کلی چیز جدید یاد گرفته‌ام که در تفسیر روایت‌هایی که در آن غرقیم؛ کمک‌حالم می‌شود؛ ولی فصل آخر ثابت کرد هیچ چیز نمی‌دانم. آرزو کردم کاش همه داستان‌های دنیا را پیش از پیدا شدن تمام مکتب‌های دنیا، بدون هیچ نگرش ایسم‌داری، خوانده بودم؛ مثل یک کودک.

به‌گمانم، ما برای زندگی کردن به بصیرت یا شاید شهود روایت نیاز داریم، نه سواد روایت.