یادداشت مهسا کرامتی

                این کتاب، همونطور که از اسمش پیداست یه کتاب تخصصی در حوزۀ روایته؛ بنابراین مخاطب خاص خودش رو هم داره؛ یعنی کسی که بخواد اطلاعاتی در این زمینه کسب کنه و برای این کار حاضر باشه حداقل چیزی حدود ۴۰۰ صفحه -تعداد صفحات این کتاب- رو بخونه.
من برای یه بخشی از پایان‌نامه‌ام بهش نیاز داشتم ولی تصمیم گرفتم همه‌اشو بخونم چون هم از قبل نسبت به خوندنش مشتاق بودم و هم در این مسیر با خوندن بخشی ازش تمایل پیدا کردم که همه‌اش رو بخونم.
نویسنده‌اش تلاش کرده تا درمورد روایت، ساختارش، تعریفش و هر جنبه‌ای از اون که به نظرش لازمه بهش بپردازه و در این بین نیومده فقط به واسطه‌گری برای جمع‌آوری و بیان نظریات دیگران اکتفا کنه بلکه به‌خوبی، رنگ و نظر خودش رو در این بین وارد کرده. یه جاهایی مثالای واقعا جالبی آورده که اون خشکی رو از کتابای این چنینی می‌گیره (خودم شخصا بخش پیکار روایت‌ها و قصۀ لیزی بوردن رو که به اتهام قتل پدر و نامادریش محاکمه شد و تاثیر و اهمیت روایت‌ها رو نشون میداد رو خیلی دوست داشتم) و البته که یه جاهایی هم وجود داره که نیازه چندبار خونده بشه تا درک بشه چون ظاهراً چیزی نیست که حتی به واسطۀ ترجمۀ خوب به راحتی منتقل بشه و این رو شخصاً جزء پیچیدگی متن‌های این‌چنینی می‌دونم اما شاید میشد توضیحات بیشتری توسط خود نویسنده در ویراست‌های بعدی یا مترجمان دلسوز بهش اضافه بشه (شاید البته).
در نهایت اگر می‌خواید در این زمینه -روایت و روایتگری- مطالعه داشته باشید؛ حالا برحسب نیاز یا علاقۀ ذاتی، این کتابیه که شاید خوب باشه برید سراغش و در غیر اینصورت، شاید به‌عنوان یک کتاب تئوری و نظری چندان هم خوندنش به مذاقتون خوش نیاد.