آن وقت‌ها، وقتی در خانه خودمان زندگی می‌کردیم کتابهای پدرم را بلند می‌کردم تا نان بخرم. کتابهایی که او خیلی به آنها علاقه داشت.کتابهایی که در زمان تحصیلش به خاطرشان گرسنگی را تحمل کرده بود. کتابهایی که بابتشان پول بیست عدد نان را پرداخته بود .من به قیمت نصف نان فروختم. این نرخ بهره ای است که ما به دست می آوریم،از منفی دویست تا منفی بی نهایت.
          

            یکی از مصادیق و بیناتی که می‌شه از دیدنش به عدم وجود عدالت در این دنیا پی برد همین "هاینریش بل"ه قطعا.
کتاب نیست که! یه خنجر تیز و برنده ست با یک سری دندونه، در دست یک قصاب بی رحم . اول فرو می کنه و وقتی به دندونه اول رسید یک پیچ و همه ی این ها نه در شکم خواننده که در روحش رخ می ده.
خلاصه که الله اکبر به این قلم. 
نویسنده های فوق العاده ی دیگه اگر به چنین ایده ای برسند احتمالا باهاش یه 600 صفحه ای صفا می کنن ولی جناب "هاینریش بل" انقدر براش از این ایده ها ریخته که  با صد و چند صفحه تمومش می کنه. تا همه یادشون بمونه رئیس کیه.
خلاصه بخوانید که خیلی باحاله . 
من واقعا تلاش کردم که لو ندم ولی قضیه ی نان واقعا درخشانه در این کتاب و بعید می دونم هرگز بتونم فراموشش کنم. 
عالی بود. عالی.
          

            
عنوان کتاب به خوبی نشانگر محتوای داستان روایت شده توسط هانریش بل است. داستان زندگی پسری که از نوجوانی برای کار کردن به شهر آمده است و همیشه حسرت یک دل سیر نان گرم خوردن را با خود به همراه دارد. اما یک ملاقات مفاهیم زندگی اش را تغییر می دهد و متوجه می شود که گرسنگی های دیگری هم وجود دارند که در آن ها نان نمی تواند سیری بخش باشد. آن وقت حرف از پاسخ دیگری به میان می آید. پاسخی چون عشق...


          

            هاینریش بل ، نویسنده ای است که بخشی از زندگانی اش را در دوران جنگ جهانی دوم گذرانده و شاهد بر تمامی مشکلات و پیامدهای جنگ برای نظامیان و غیر نظامیان است. او خوب می داند که قحطی و از دست دادن عزیزان در آن دوران چه احوالاتی دارد به همین دلیل بیشتر داستان هایش ارتباط با جنگ دارد.
نان سال های جوانی در رابطه با تک گویی های فردی به نام والتر فندریچ است که با گریز به گذشته ی خود ،یعنی دوران جنگ و فقر و حسرت او به همراه پدرش برای تکه ای نان روایت می شود ؛ او حالا بزرگ شده و از ثروت کافی برخوردار است اما هنوز در همان حسرت فقر نان زندانی است.او روزی با دختری با دختری به نام هدوینگ که برایش اتاقی اجاره کرده تا در آن شهر به آموزگاری بپردازد آشنا می شود و با یکی از پیامدهای جنگ یعنی حسرت از دست دادن عزیزان در رابطه با این دختر دست وپنجه نرم پی کند و سپس علاقه مند به وی می‌شود.
ترجمه محمد اسماعیل زاده بسیار خواندنی است
          

             انتظاراتی که از یه کتاب برنده نوبل داشتم رو برآورده نکرد.کتاب فضای داستان گونه خاصی نداره و هر جایی هم که جذابیت داستان تا حدودی داره زیاد میشه وجود تشبیه هایی که بنویسنده به کار برده تمرکز را از داستان منحرف میکنه به نظرم میزان تشبیهاتی که به کار رفته بیش از اندازس به طوری که برای من حتی خسته کننده بود و یه سری هاش رو   اسکیپ کردم (البته شاید تو ادبیات آلمان زیبایی خاصی به کتاب داده باشه) در کل اون such a wow که بقیه میگن نبود برام