🔸 حدود 700سال قبل از میلاد فردی در چین زندگی میکرده به نام «لائوتزو» به معنی "پیرِ کهن". در طی حیاتش به نقاط مختلف چین سفر می‌کنه و کتابی به اسم «تائو ته چینگ» به معنی "طریق و فضائل آن" تالیف می‌کنه که امروزه محققین اون رو یک کتاب آسمانی می‌دونن. بعد از اون دینِ "تائوئیسم" در چین شکل میگیره که تا به امروز به حیات خودش ادامه داده. این کتاب شامل دو دفتر و 81 بابه. کتاب از ساختاری ادبی و جملات قصار تشکیل شده که شباهت زیادی به بعضی کتب آسمانی دیگه میده.

🔹 در این کتاب چند مفهوم مهم وجود داره که بهشون می‌پردازیم. اولین و اصلی‌ترین کلمه‌ "تائو" هست. تائو هم طریقی برای رسیدن به حقیقت و هم خود حقیقته. جاودانست، همه رو می‌آفرینه ولی هیچوقت ادعای مالکیت نمی‌کنه. اگر بخوام تناظری برقرار کنم که فهم بهتری ایجاد شه میتونیم همون کلمه‌ی خدا رو براش بگیم که در عین تشابه فرق داره. دومین کلمه مفهوم "وو-وی" (wu-wei) به معنای "عدم فعله". یعنی انجام عملی بدون فعل. این مفهوم تاحدی متناقض‌نماست ولی از نظر لائوتزو این بهترین عمل برای کل جهانیانه. فقط حکیمه که میتونه به درجه‌ی عدم فعل برسه، تائو همیشه در حالت عدم فعله ولی هیچ کاری رو انجام نیافته باقی نمیذاره. آب بودن و چوب نتراشیده بودن شبیه‌ترین مثال‌هاییه که اون برای عدم فعل میزنه. این شیوه‌ی رفتار موجب میشه تا حکیم رقابت‌جو نباشه، حمله کننده، طمع‌کار و چیره‌گر نباشه و بلاعکس لطیف و ضعیف باشه. اونوقته که می‌تونه بر همه چیز چیرگی پیدا می‌کنه.

🔸 ساختار محتوایی این کتاب 3 محور اصلی داره که یک مثلث واحد رو تشکیل میدن. اضلاع اون عبارتند از تائو، انسان/جامعه و جهان. این 3 محور به طور تکرار شونده در باب‌های کتاب ذکر میشن و هیچ روند خطی‌ای وجود نداره. اولین باب کتاب به توصیف ذات تائو می‌پردازه و در سرتاسر کتاب از صفات اون سخن میگه و رابطه‌ی اون رو با جهان و انسان توضیح میده.

🔹 محور دوم شامل دو بخش انسان و جامعه‌ی انسانیه. در بخش اول به رابطه‌ی انسان با خود و دیگر انسان‌ها می‌پردازه. چگونگی رفتار و کردار حکیم رو به عنوان بهترین فرد ممکن بیان میکنه. به طور مثال در جایی میگه: «حکیم پس از به پایان رساندن کار خود، خودستائی نمی‌کند، مغرور نمی‌شود، متکبر و بی‌رحم نمی‌شود.» در واقع حکیم در بالاترین مرتبه‌ی خودآگاهی قرار داره. همچنین لائوتزو سعی میکنه انسان رو به خودش بشناسونه و ذوابعاد وجودیش رو براش نمایان کنه. بخش دوم شامل جامعه میشه که در اون به رابطه‌ حکومت با مردم میپردازه. رفتار حاکمان درستکار و حکومت‌داریشون رو بیان میکنه. درباره‌ی جنگ و آداب اون سخن میگه، رفتار جنگاور براش مهمه و جایی میگه که سلحشور واقعی خشونت به کار نمی‌بره.

🔸 محور سوم جهانه. در این بخش‌ها لائوتزو به سازوکار جهان می‌پردازه و از نظرش جهان یک دوگانه‌ی وحدت‌یافت‌ست. "نیستی و هستی زاده یکدیگرند، مشکل و آسان مکمل یکدیگرند، بلندی و پستی به سوی یکدیگر تمایل دارند." هدف اصلی اینه که انسان در هارمونی با جهان هستی قرار داده شه و اونموقع‌ست که مدینه‌ی فاضله محقق میشه. همچنین لائوتزو 3 گنجینه‌ی مهمش رو بیان ‌می‌کنه: "اول رحمت است، دوم صرفه‌جویی است، سوم جرأت نکردن در رأس دنیا قرار گرفتن است."
در آخر مطالعه‌ی این کتاب رو برای چگونگی زیستن، آموختن و حتی لذت بردن پیشنهاد می‌کنم.

📌«گفتار حاکی از حقیقت مزّین به زیبایی نیست/ گفتارِ مزّین، حقیقت نیست/ آنکه واقعاً خوب است، زیاده سخن نمی‌گوید/آنکه زیاده سخن می‌گوید، واقعاً خوب نیست/ آنکه واقعاً می‌داند، تظاهر به دانش وسیع نمی‌کند/آنکه تظاهر به دانش وسیع می‌کند، واقعاً نمی‌داند.» تائو ته چینگ-باب هشتاد و یکم.
          

            احساس می کنم نمی تونم چیزی درباره این کتاب بنویسم.. روحش بزرگتر از اونی بود که تواناییش رو داشته باشم...
اما همین رو بگم، که ترجمه اش فوق العاده بود.
--
دائو اما، چنین ها نیست. اگر در درون نیابیش، پذیرایش نتوانی بود. اگرش نیافته باشی، بیهوده به آب و آتش می زنی. آنچه از در درون یافت نشود، از برون بدست نیاید و فرزانه در رواج آن نکوشد. آنچه از برون حاصل آید در درون نپاید و فرزانه به نگهداریش نکوشد....
          

            گاهی اوقات لازمه که کمی از زندگی هامون فاصله بگیریم و اندکی  دورتر بایستیم تا دید بهتر و بازتری نسبت به شرایط و مسائلی که در  اطرافمون می گذره داشته باشیم

 بعضی وقت ها بهترین کار اینه که از دور و در سکوت شاهد و نظاره گر جریان  زندگی مون باشیم. اینکه هر از گاهی مثل یه تماشاچی سینما، به صندلی مون تکیه بزنیم و زندگیمون رو درست مثل یک بیننده و از روی پرده ی سینما تماشا کنیم. وقتی یاد می گیریم که چطور سکوت کنیم و یک نظاره گر خاموش باشیم، وقتی یاد می گیریم که چطور احساسات و قضاوت هامون رو کنترل کنیم و دست از گله و شکایت کردن هامون برمیداریم، اون لحظه ست که می فهمیم زندگی همین تحمل دشواری ها و در عین حال لذت بردن از لحظه های کوچک و ناپایداری از "آرامشه". اون لحظه ست که یاد می گیریم وجود یک انسان وقتی بزرگ تر و عمیق تر می شه که تجربه ها و اتفاقات سخت تر و بیشتری را پشت سر گذاشته باشه، وگرنه که همیشه زندگی کردن در "نقطه ی امن" مون چیزی کمتر از مرده بودن نیست

کتاب "تائو ت چینگ" یکی از اون کتاب های دوست داشتنی و دلچسبی  بود که شیوه ی "درست زندگی کردن رو " به ساده ترین و زیباترین شکل ممکن توضیح داده بود. اون حس سکون و آرامشی که در تمام طول کتاب حضور داشت رو واقعا دوست داشتم. و چقدر آموزنده و ارزشمند بود نوشته های این  فرزانه ی چینی 
زندگي را همان گونه كه هست جشن بگيريد
وقتي درك كنيد که هيچ كاستي و نقصي وجود ندارد
كل دنيا متعلق به شما خواهد بود
          

            چقدر این کتاب قشنگ بود ...
مطالبش با وجود متن کمی که داره پر از مفهوم و درس زندگیه و مطمئنا اگه بخواهید بخشی از توصیه هاش رو درک کنید و بهش فکر کنید کتابی نیست که بتونید تو یک هفته یا حتی یک ماه تمومش کنید . حتی با وجود اینکه سعی شد خیلی خلاصه و مختصر گرد آوری بشه اما خواندن  هر صفحه شما رو به فکر فرو میبره  . 
          

            بارها و بارها خوندمش.خیلی دید جالبی داره و به شدت با زندگیِ زیسته‌ی ما ایرانی‌ها متفاوته. بنظرم یکبار که نه، بارها و بارها بخونیدش.
من تا الان چندین بار خوندمش و باز هم نکات کشف نشده داره برام. هربار یک برداشت متفاوت دارم و این خیلییی باحاله‌.
متن کم حجی داره. 
در کل که محشره
          

            «انسان فرهمند، ساکن است در شغل بی‌فعلی
و به تعلیم بی‌سخن عمل می‌کند.
ده هزار موجود برخیزند
و از آن جدا نگردند.
زندگی بخشد و هست نشود؛
چون فعلی کند، دلبسته آن نباشد؛
و چون کارها تمام شود، در آن وانماند»

«سخنان سرراست به نظر باژگونه می‌آید!»


نخستین باری که نام دائو د جینگ را شنیدم حدود ۵ سال پیش در دانشگاه تهران، سر کلاس دکتر ریخته‌گران بود.
با آن آرامش و طمأنینه‌ای که داشتند، کلام‌شان در عمق جان نفوذ می‌کرد. طمأنینه ‌و سکونی که برآمده از سال‌ها سلوک و سکونت سه‌ساله‌شان در هند است.

کتاب‌های عرفانی را باید بار‌ها خواند و به دقت و آهسته خواند. رمان نیستند که در عرض چند ساعت یا چند روز نجویده بلعیده شوند. حتی حالت نفسانی‌ انسان در فهم متون عرفانی بسیار موثر است. از همه مهم‌تر داشتن استاد است، بدون استاد هیچ چیز فهم نمی‌شود.

باری، این ترجمه بهترین ترجمه‌ی فارسی از دائو د جینگ است. مترجم فاضل، دکتر رادپور، تنها متخصص دائوییسم در ایران هستند. امیدوارم کتاب را بخوانید و لذت ببرید!