.
كاترين مورلند دختر پاک و ساده‌دلی است که پس از سفر به شهر تجربه‌هايی را از سر می‌گذراند،اما در عالم خيال همه چيز را با رمان‌هايی كه خوانده مقايسه می‌كند سرانجام به دركي از واقعيت می‌رسد كه براساس آن درمی‌یابد دنياي اطراف واقعی‌تر از دنيای رمان‌هاست 

این همان چیزی است که خیلی ها گرفتارند به آن، دنیای ذهنشان با دنیای واقعیت هم خوانی ندارد و این آغاز مشکلاتشان می‌شود

جین آستن نویسنده کتاب یک داستان ساده را خیلی آرام و بی حاشیه پیش برده است شما با داستان او به قرن هیجدهم در انگلستان سفر می‌کنید و آداب و ادب را در خطوط داستانش حس می‌کنید

بعضی از جملات کتاب که مرا متوقف کرد و برایم پررنگ تر بود را لیست کرده‌ام شاید شما را نیز به فکر وا دارد 

*چه گل‌ها که زاده می‌شوند و نادیده می‌شکفند
و عطرشان را در بیابان به باد می‌دهند

*اگر کسی واقعاً گلویش جایی گیر کرده باشد از تعریف و توجه بقیه زیاد خوشش نمی‌آید چیزی که به آدم مورد علاقه ربط نداشته باشد بی‌خاصیت و بی‌جاذبه می‌شود

*برای کسانی که واقعاً دوست من هستند کاری نیست که من نکنم من اصلا نمی‌فهمم چطور می‌شود آدم‌ها را نصفه‌ونیمه دوست‌داشت من ذاتم این‌جور نیست علاقه‌مند که بشوم تا آخر می‌شوند

*آدم اگر بخواهد به دیگران نزدیک شود باید همیشه جاهل باشد آدم اگر با ذهن دانا نزدیک بشود نمی‌تواند با غرور دیگران کنار بیاید و خب آدم عاقل هم همیشه از این قضیه اجتناب می‌کند

*قبول کنید که گاهی می‌ارزد آدم دو سه سال عذاب بکشد،تا بعد،تا آخر عمرش بتواند کتاب بخواند 

*هر جا که هستی باید قانع باشی به خصوص در خانه خودت زیرا بیشتر وقتت را اینجا هستی 

*هیچ مردی از این ناراحت نمی‌شود که مثلاً یک نفر از زن محبوبش تعریف و تمجید کند.خود آن زن است که می‌تواند این را به ناراحتی برای مردش تبدیل کند

*چیز تازه‌ای برای لذت بردن پیدا کرده‌اید و خوب است که آدم هرچه بیشتر انگیزه‌هایی برای لذت بردن پیدا کند

*آدم اگر همیشه ثابت قدم باشد کارش به لجاجت می‌کشد اگر آدم به موقع کوتاه بیاید نشانه تشخیص درست است

*برای لذت‌ها و شادی‌های خود در این جهان باید همیشه تاوان بدهیم و اغلب همین لذت‌ها را  با ضرر می‌خریم چون سعادت نقد و واقعی را به امید نسیه ای از کف می‌دهیم که شاید نقد شود

*از دست دادن شاید گاهی نوعی به دست آوردن باشد 

*کاترین عزیز مراقب باش چگونه دل می‌سپاری 

#کتاب #کتاب_بخوانیم #جین_آستن #نورثنگرابی #رضا_رضایی #نشرنی #ادبیات_انگلیسی #ادبیات_کلاسیک
          

            #کتاب_شنیدم

*کتاب صوتی #نورثنگر_ابی
نوشته‌ی جین آستین
ترجمه رضا رضایی
گوینده: سحر بیرانوند*

قشنگ و ساده و دوست داشتنی بود. گویندگیش هم خیلی خوب بود.

مثل بقیه کتابهای جین آستین
مربوط به دغدغه های دختران جوان در شرف ازدواجه
و سعی داره روحیات و اخلاقیات مختلف دختران و پسران جوان رو بررسی و موشکافی کنه.

اگر غرور و تعصب رو دوست داشتید، از این هم احتمالا خوشتون میاد. هرچند به اندازه غرور و تعصب جذاب نیست ولی قابل قبوله.
مثلا ۳.۵ یا ۴ از ۵.

البته این کتاب ظاهراً بعد از فوت جین آستین منتشر شده به همراه کتاب ترغیب. (در زمان حیاتش ناشری قبول نکرده چاپش کنه!) 

یه چیز جالب توی کتابای جین آستین
حجب و حیای نوینسده در توصیف لحظات عاشقانه و خواستگاریه!
یعنی آدم توقع داره دیالوگ ها و جملات عاشقانه در لحظه ی خواستگاری رو بخونه ولی جین آستین خیلی سربسته میگذره از این بخش و به صورت کلی میگه جملات عاشقانه‌ی زیبایی رد و بدل شد و به شدت ابراز علاقه کردند به هم و البته دختر هم سکوت کرد و لبخند زد و سرخ شد و خجالت کشید
          

            نورثنگر آبی /کاترین
وقتی میرید سراغ کلاسیک و جین آستین قاعدتاً یا به کلاسیک خوانی علاقه دارید یا به سبک جین آستین و شاید هر دو. اگر هیچکدوم و باز هم چنین کتابی رو انتخاب میکنید، به نظرم بیشتر نقد متوجه خود شماست نه کتاب، مثل اینکه یک کتاب ترسناک بخونیم و بعد انتقاد کنیم که اصلا من رو نخندوند. خلاصه که با دقت انتخاب کنید، و توجه کنید این کتاب دویست سال پیش نوشته شده که خیلی چیزها با امروز متفاوت بوده، بگذریم. داستان در مورد دختر نوجوانی به نام کاترینه که در روستایی زندگی می‌کنه و به معنای واقعی معمولیه، هم در هوش، هم قیافه، هم خانواده و ... با درخواست یکی از دوستان خانوادگی با اونها به شهر میره، اونجا زندگی جدید تجربه می‌کنه با روابط جدید، و مثل تمام آثار کلاسیک عشق هم پای اصلی داستانه. علاقه‌ی کاترین به کتابهای ترسناک و تاثیرش روی قسمتی از کتاب و نتیجه‌گیری‌ای که از این اتفاق می‌کنه جالبه. در مجموع با توجه به چند سطری که ابتدا نوشتم، کتاب بدی نبود و حرفایی برای گفتن داشت.ه
          

            خب خب کتاب بعدی هم به پایان رسید و میتونم بگم متفاوت ترین کتاب جین آستن برای من بود.
از نظر نوشتار،موضوع،کنجکاوی و حرص خوردن.
به شدت این سبک نوشته ی متفاوت و عجیب رو دوست داشتم.
تمام طول داستان کشش خوبی داشت.
اما 
یه اما ی بزرگ اینه که پایانی تقریبا تکراری مثل تمامی کتاب هاش داشت که این شاید امضای جین آستن روی کتاب هاش باشه.
و من به شدت از دست اون خانواده ی به خصوص حرص خوردم🤦🏻‍♀️
          

            عجیب‌ترین کتاب جین آستین بود به‌نظرم. در مستندی که دربارهٔ زندگی جین آستین دیده بودم اشاره شده بود به اینکه در کودکی و نوجوانی داستان‌های ترسناک می‌نوشته، ولی آن‌قدر فضای روایت‌های دیگرش فاصله داره از رمان‌های گوتیک اون دوره که حتی تلاشی که در این داستان برای نزدیک‌تر شدن به اون فضا کرده عجیبه. البته به‌نظرم بیشتر رویکرد انتقادی و حتی شاید تمسخرآمیز نسبت به این ژانر داشت چون در نهایت کاترین متوجه می‌شه که چه افکار مسخره و بچگانه‌ای داشته و این جور چیزها فقط تو داستان‌ها اتفاق می‌افتند نه زندگی واقعی. بااین‌حال، حتی همین رویکرد انتقادی یا شاید تحقیرآمیز به ژانر گوتیک از جانب جین آستین جذاب و بامزه بود.
اما از لحاظ روایی، نسبت به رمان‌های دیگرش خیلی حرف زیادی برای گفتن نداشت و حتی بین هنری و کاترین خیلی جذبهٔ واقعی دیده نمی‌شد. کاترین خیلی بچه بود و طبعاً جهان‌بینی‌اش هم کودکانه بود و هنری هم خیلی نگاه از بالا به پایینی داشت و حتی گاهی حس می‌کردم داره کاترین رو مسخره می‌کنه و خیلی نمی‌فهمیدم چه چیزی باعث کشش این دو کاراکتر به هم شد. برای همین راستش عشق بین این دو چندان برام جذاب نبود؛ در مقابل رابطهٔ سه‌نفرهٔ ایزابلا، جیمز و کاپیتان تیلنی خیلی جالب بود مخصوصاً که این وسط ایزابلا طرف منفی ماجرا بود و به‌نظرم چنین اتفاقی در آثار آستین تازگی داشت. 
مثل «ترغیب» و «منسفیلدپارک» اینجا هم با تیپ شخصیت‌های متفاوتی نسبت به سه اثر اول آستین روبه‌روییم که این خوب بود، اما متأسفانه چندان بهشون پرداخته نشده بود. به‌جز کاترین، ایزابلا و هنری بقیهٔ شخصیت‌ها خیلی عمق نداشتند متأسفانه و برای همین خیلی قابل‌درک و ملموس نبودن‌. مثلاً کاراکتر ژنرال خیلی غریب و غیرقابل‌درک بود. یه جاهایی چنان رفتارهای دوگانه و عجیبی داشت که من حس می‌کردم خودش از کاترین خوشش اومده. برای همین می‌گم توصیفاتش از شخصیت‌های دیگه عمق زیادی نداشت و باعث گیج شدن خواننده می‌شد. 
سبک نوشتاری آستین هم در این رمان عجیب بود، مدام به‌‌صورت مستقیم در مقام نویسنده با خواننده حرف می‌زد و این باعث می‌شد یهو در‌حالی‌که غرق در داستانی از داستان بپری بیرون و راستش یه کم به‌نظرم تو ذوق می‌زد. شاید سعی داشته سبک نوشتاری تازه‌ای رو امتحان کنه ولی نتیجه خیلی جالب نبود و البته طبق معمول مثل باقی کتاب‌هاش یهو در فصل آخر همه چی رو خیلی سریع جمع کرد. حتی دیالوگ بین کاترین و هنری که خیلی خیلی مهم بود نوشته نشده بود و فقط نوشته بود با هم حرف زدند که اصلاً انتظار خواننده رو برآورده نمی‌کرد.
          

            من این کتاب رو از نشر نی خوندم .کتاب داستان بدی نداشت ولی تقریبا تا اواخر داستان یه ریتم کندی داشت و بعد یهو میرسید به جاهای خوبش!و به نظرم این یکی از مشکلاتش بود . اما شخصیت پردازی خوب بود و گاهی اوقات واقعا حس میکردی شخصیتها و کارایی که انجام میدن واقعین!و دلت میخواست از دست بعضی شخصیتها سرتو بکوبونی تو دیوار😅در کل زیاد بد نبود،اما اونقدر هم خفن و باحال نبود .و نباید هم انتظار داشته باشیم که قلم نویسنده مثل نویسنده های الان باشه چون کتاب کلاسیک هست و  با کتابای الان متفاوته .