یادداشت ملیکا خوش‌نژاد

                عجیب‌ترین کتاب جین آستین بود به‌نظرم. در مستندی که دربارهٔ زندگی جین آستین دیده بودم اشاره شده بود به اینکه در کودکی و نوجوانی داستان‌های ترسناک می‌نوشته، ولی آن‌قدر فضای روایت‌های دیگرش فاصله داره از رمان‌های گوتیک اون دوره که حتی تلاشی که در این داستان برای نزدیک‌تر شدن به اون فضا کرده عجیبه. البته به‌نظرم بیشتر رویکرد انتقادی و حتی شاید تمسخرآمیز نسبت به این ژانر داشت چون در نهایت کاترین متوجه می‌شه که چه افکار مسخره و بچگانه‌ای داشته و این جور چیزها فقط تو داستان‌ها اتفاق می‌افتند نه زندگی واقعی. بااین‌حال، حتی همین رویکرد انتقادی یا شاید تحقیرآمیز به ژانر گوتیک از جانب جین آستین جذاب و بامزه بود.
اما از لحاظ روایی، نسبت به رمان‌های دیگرش خیلی حرف زیادی برای گفتن نداشت و حتی بین هنری و کاترین خیلی جذبهٔ واقعی دیده نمی‌شد. کاترین خیلی بچه بود و طبعاً جهان‌بینی‌اش هم کودکانه بود و هنری هم خیلی نگاه از بالا به پایینی داشت و حتی گاهی حس می‌کردم داره کاترین رو مسخره می‌کنه و خیلی نمی‌فهمیدم چه چیزی باعث کشش این دو کاراکتر به هم شد. برای همین راستش عشق بین این دو چندان برام جذاب نبود؛ در مقابل رابطهٔ سه‌نفرهٔ ایزابلا، جیمز و کاپیتان تیلنی خیلی جالب بود مخصوصاً که این وسط ایزابلا طرف منفی ماجرا بود و به‌نظرم چنین اتفاقی در آثار آستین تازگی داشت. 
مثل «ترغیب» و «منسفیلدپارک» اینجا هم با تیپ شخصیت‌های متفاوتی نسبت به سه اثر اول آستین روبه‌روییم که این خوب بود، اما متأسفانه چندان بهشون پرداخته نشده بود. به‌جز کاترین، ایزابلا و هنری بقیهٔ شخصیت‌ها خیلی عمق نداشتند متأسفانه و برای همین خیلی قابل‌درک و ملموس نبودن‌. مثلاً کاراکتر ژنرال خیلی غریب و غیرقابل‌درک بود. یه جاهایی چنان رفتارهای دوگانه و عجیبی داشت که من حس می‌کردم خودش از کاترین خوشش اومده. برای همین می‌گم توصیفاتش از شخصیت‌های دیگه عمق زیادی نداشت و باعث گیج شدن خواننده می‌شد. 
سبک نوشتاری آستین هم در این رمان عجیب بود، مدام به‌‌صورت مستقیم در مقام نویسنده با خواننده حرف می‌زد و این باعث می‌شد یهو در‌حالی‌که غرق در داستانی از داستان بپری بیرون و راستش یه کم به‌نظرم تو ذوق می‌زد. شاید سعی داشته سبک نوشتاری تازه‌ای رو امتحان کنه ولی نتیجه خیلی جالب نبود و البته طبق معمول مثل باقی کتاب‌هاش یهو در فصل آخر همه چی رو خیلی سریع جمع کرد. حتی دیالوگ بین کاترین و هنری که خیلی خیلی مهم بود نوشته نشده بود و فقط نوشته بود با هم حرف زدند که اصلاً انتظار خواننده رو برآورده نمی‌کرد.