کتاب عالی درباره روش فکر کردن و روش تصمیم‌گیری آدمها. 
اینکه چطوری یک پارادایمی در بین افراد تایید میشود و همگی آن را قبول میکنیم. چرا فکر میکنیم مدرسه خوبه. 
حداقل دو بار میشه خوندش. من که دوسش دارم. خصوصا مبحث خانواده و آموزش خیلی به کار میاد
          

            سال‌ها به این فکر می‌کردم که با «توانایی‌های فعلی» خودم در چه رشته‌ای می‌توانم مشغول به تحصیل و بعد از آن مشغول به کار شوم. نمی‌دانستم در چه کاری می‌توانم موفق‌تر عمل کنم. چنین مواردی به ذهنم می‌آمد:

- با شخصیت درون‌گرایی که من دارم، بهتر است به دنبال شغلی باشم که با آن یک گوشه بنشینم و بدون اینکه مواجهه زیادی با افراد دیگر داشته باشم، کارم را انجام دهم؛

- به دنبال شغلی که نیاز به خوانندگی، سخنرانی، معلمی و مذاکره دارد نباشم؛ چون با توجه به نظرات اطرافیان، صدای خوبی ندارم و در صحبت‌کردن نیز ضعیف هستم؛

- هرگز به سمت راه‌اندازی یک کسب‌وکار و مدیریت نروم؛ چون قدرت ریسک‌پذیری ندارم و سرمایه و ارتباطات گسترده‌ای نیز در بساط ندارم؛

با گذشت زمان، داشتم از موارد بالا اطمینان پیدا می‌کردم؛ اما متوجه موضوعی شدم که بر سردردگمی‌ام افزود. اینکه من فردی با «توانایی‌های فعلی» نیستم. در واقع، توانایی‌های من ثابت نیست و می‌توانم روز به روز، با یادگیری مطالب جدیدتر از هر حوزه‌ای که بر آن تمرکز کنم و یادگیری مهارت‌های پایه‌ای و مختص هر حوزه - حتی یادگیری خود یادگیری و حتی یادگیری تفکر - تغییر کنم. و اگر این تغییر رو به جلو باشد، «رشد» کنم. در نتیجه، از خود پرسیدم: «حالا که چنین امکانی برای رشد در هر حوزه‌ای دارم، بر کدامیک تمرکز کنم و چه مسیری برای زندگی در پیش بگیرم؟» که فهمیدم پاسخ این سؤال را نیز باید با یادگیری مباحثی مانند مسیر زندگی، استعدادیابی، مسیر شغلی، و ... و همچنین مشورت‌گرفتن و کسب تجربه در مسیر پیدا کنم.

به تدریج، در سایر مسائل زندگی نیز مکرراً با دو راهی «قابلیت تغییر و یافتن راه‌حل‌های جدید برای چالش‌ها» در مقابل «وجود ویژگی‌های ثابت و رهاکردن کاری با موانع متعدد» مواجه می‌شدم. و سعی می‌کردم راه اول را در پیش بگیرم، تا اینکه در مطالعاتم به کتاب «طرز فکر»، یکی از کتاب‌های چالش اخیر کتابخوانی طاقچه، رسیدم. کارل دوک در این کتاب، طرز فکر را به دو دسته کلی تقسیم می‌کند: «طرز فکر رشد» و «طرز فکر ثابت»، و ذکر می‌کند که هر کدام از ما، ممکن است در مسائل و موقعیت‌های مختلف، از حوزه کسب‌وکار و رهبری گرفته تا روابط عاطفی، تعلیم و تربیت و مربی‌گری ورزشی، هر یک از این دو طرز فکر را اتخاذ کنیم.

«در یکی از این دو جهان، شکست به معنای وجود موانع، گرفتن نمره بد، باختن در یک تورنمنت، اخراج‌شدن و مورد بی‌اعتنایی قرارگرفتن است. به این معناست که باهوش یا بااستعداد نیستید. اما در جهان دیگر، شکست به معنای رشدنکردن است، به معنای نرفتن به دنبال آن چیزهایی است که برایتان ارزشمندند. و به معنای شکوفا نکردن توانایی‌هایتان است!»

«همه مردم الگویی دارند، الگویی که در لحظات بحرانی زندگی، راه را به آن‌ها نشان داده‌است. این کودکان الگوهای من بودند. آن‌ها آشکارا چیزی می‌دانستند که من از آن مطلع نبودم و مصمم شدم که از آن سر در بیاورم تا نوع طرز فکری ر ا که می‌تواند «شکست» را به یک «موهبت» تبدیل کند، درک کنم. آن‌ها چه می‌دانستند؟ آن‌ها می‌دانستند که ویژگی‌های انسان، مانند مهارت‌های فکری از طریق تلاش قابل پرورش یافتن است و این چیزی بود که انجام می‌دادند؛ یعنی باهوش‌تر می‌شدند. نه‌تنها با شکست دلسرد نمی‌شدند، بلکه حتی فکر نمی‌کردند که در حال شکست‌خوردن هستند. آن‌ها فکر می‌کردند که در حال یادگیری‌اند.»

امیدوارم بتوانید در جهانی زندگی کنید که شکست در آن، به معنای رشدنکردن است...
          

            محتوای این کتاب رو تو دورهمی کتابینو و طی یک ارائه جذاب دریافت کردم. فهمیدم که همه چیز به طرز تفکر ما برمیگرده و به طور کلی دو جور طرز تفکر داریم: ۱. طرز تفکر ثابت و ۲. طرز تفکر رشد.
نمیشه گفت هر فردی صاحب فقط یکی از این طرز تفکرهاست بلکه در مواجهات مختلف امکان داره هرکدوم رو  از خودش نشون بده. 
برای اینکه تعریف  طرز تفکر و هریک از انواعش و  ... رو بهتر درک کنید میتونید کتاب رو بخونید.
          

            نویسنده کتاب دو طرز فکر را معرفی می‌کند. طرز فکر ثابت و طرز فکر رشد.

در طرز فکر ثابت افراد اعتقاد دارند یا استعداد چیزی را دارند و یا نه و برای آن نمی‌توانند کار خاصی انجام دهند. در نتیجه تلاشی هم برای کسب آن مهارت و بهتر شدن در آن انجام نمی‌دهند.

ولی افراد با طرز فکر رشد معتقدند توانایی‌هایشان ثابت و محدود نیست و با تلاش، تمرین و آموزش مناسب می‌توانند توانایی هر کاری را در خود ایجاد کنند. افراد با طرز فکر رشد باور دارند هر مهارتی را می‌توانند یاد بگیرند و قادر هستند توانایی‌های خود را گسترش دهند.
          

            تا اینجا فهمیدم خیلی اوقات تفکر ثابت داشتم به عنوان یک بیماری هیدروسفالی که طی حادثه و قصور وارد دنیای این بیماری شده سئوالات و دلایلی بعد از کمی مطالعه این کتاب با اینکه قبلا درباره تفکر ثابت و رشد مختصر خوانده بودم اما اینبار بیشتر از قبل به ذهنم هجوم آورد الان با  عوارض بزرگسالی  بیماری هیدروسفالی در حال دست و پنجه نرم کردنم در سن 22سالگی مشکلات حافظه مصرف دارو حافظه به تجویز پزشک 
یادگرفتن یا به سختی حفظ کردن مغز بگیر و نگیر زمانی که در بهترین حال خودش باشد می توانم مثل دیگران به خاطر بسپارم حتی جزئیات که ممکن است کسی توجه نکند به همراه تحلیل کردن 
 تنها چیزی که میدونم اینه که با خودم مهربان باشم روحیه ام را نبازم سخت است بیماری صعب علاج داشته باشی بعد از گذراندن زندگی سخت در اوج جوانی به اینجا برسی اما هر موقع که امثال این سئوالات به ذهنم می آید با خودم میگم این عمر در اختیار توعه ازش استفاده کن فکر کن مرگ سراغت اومده چه کارایی دوست داشتی انجام بدی الان انجام بده از مسیر لذت ببر 
راستی شما اگر کتاب میخوندید یا مهارتی رو یاد می گرفتید اما اکثر مطالب را  فراموش می کردید چند بار تلاش می کردید؟