اين كتاب بهمون ميگه كه چجوري با پذيرش  خودمون و احساساتمون حال بهتري رو تجربه كنيم
و با خودشناسي چقدر  ميتونيم روابط بهتري رو رقم بزنيم
كتاب درخشانيه✨
          

            این کتاب از آن دست کتاب‌هاست که به ما یاد اور می‌شود.
زنگ خطر منِ درونمان را روشن می‌کند و حرف های خودمان با خودمان را به زبان ساده و واضح یادآور می‌شود.
این کتاب یک تلنگر است.
بنظرم نباید مثل کتاب‌های دیگر دست بگیرید و شروع کنید به خواندن، باید کتاب را کتاب تخت‌خوابتان بگذارید و هرشب پیش از خواب یک موضوع از ان را بخوانید و بعد فکر کنید، به خودتان، به موضوعی که خواندید در درون خودتان، نظرتان را درباره‌اش به خودتان بگویید و بعد خودتان را در جای جای زندگی در رابطه با انکه خواندید قضاوت کنید.
و آنگاه چندین شب بعد حس میکنید پخته تر شده‌اید.
          

            پونه مقیمی از اون نویسنده هایی بود که طبق معمول اول با پست های اینستاگرامش شناختمش ، برای من هر بخش این کتاب بارها و بارها آرامبخش و ارائه دهنده راهکارهایی برای دوست تر شدن با خود درونم بوده و هست ، اولین بار بعد از چاپ اولش تهیه ش کردم و خوندمش و حالا که به چاپ بالای دویست رسیده بازم دارم می خونمش ، این بار عمیق تر می فهممش ، خوشحالم که به نویسنده محبوبم هم این کتاب رو هدیه دادم
          

            
اين كتاب ديدي واقع گرا دارد نه رمانتيك به #روابط يا همان #روابط_پيچيده_انساني .
درباره هر آنچيزي است كه در روابط تجربه ميكنيم، احساس ميكنيم، رفتار ميكنيم... درباره #بدن است و #ذهن و هر آنچه در آنها حس و بوسيله آنها لمس ميكنيم.
و در باب تقدير از علم(آگاهي) بر #احساسات است كه همچون چراغي راهنماي جريان زندگي ما هستند.
خواندنش را براي يادآوري خود به خودمان پيشنهاد ميكنم.

          

            از نظر من برای آدم هایی که با اتفاق و احساس نویسنده همراه میشن مناسب تره.
مناسب افراد تحلیل گر نیست.
چون استناد های این کتاب اغلب بر روی احساس و عواطف وتصور ما از کودکیمون و خاطراتمون  مانور میده.
که من فکرمیکنم یه سری مواقع هم زیاده روی بود در یه سری مواقع
          

            تکه هایی از یک کل منسجم

کتابی که حین خوندنش مدام این عبارات رو به کار میبردم: آفرین، آهان همینه، دقیقا و...
میتونم بگم کتاب آنچنان حرف جدیدی برای شخص من نداشت و خیلی از حرف هاش رو تو زندگیم بهش رسیدم، عمیقا بهشون باور دارم و سعی کردم تو زندگیم پیاده کنم؛
 امااا
 نوشتن تمام این حرف ها و نکات درست درباره روابط انسانی، به طور منسجم، روان و یک جا کار مفیدیه که این کتاب انجام داده. خوندن شون باعث یادآوری دلچسبی میشه و البته خالی از نکات جدید و جالب هم نیست.
برای همه ما که تو زندگیمون درگیر روابط انسانی مختلف هستیم و با چالش ها، ندانستن ها و گاهی استیصال ها مواجهیم کتاب مفیدیه. گاهی وقتا میگی عه پس این حسی که من دارم، یه چیز عمومیه؟ پس همه همینطورن؟ یا گاهی میگی عه پس برای حل این مشکل باید یه درمانگر کمکم کنه؟
یکی از اهداف این کتاب اینه که بگه فقط روانپریشی و مشکلات حاد نیستن که نیاز به درمان دارن و گاهی مسائلی که به نظرمون پیش پاافتاده و سطحی میان اما آزارمون میده، میتونه به راحتی با کمک یه متخصص، مشاور و درمانگر، رفع بشه. 
          

            کتابی در عین سادگی کاملا علمی و مفاهیم قابل درک و مناسب دارد پیش از هر چیزی احترامی که نویسنده برای وقت مخاطب قائل بود و توضیح داده بود بخش هایی از کتاب به دلیل ساختار مجزا بودن کتاب امکان دارد تکراری باشد توجه ام رو جلب کرد و ممنونم به خاطر این توضیح، کتاب چکیده ای از کتاب های روانشناسی خوبی همچون زندگی خود را دوباره بیافرینید، هنر خوب زیستن، فلسفه اگزیستانسیالیسم و ... بود و من از خوندش لذت بردم و به نظرم می شده بارها خوند و تکرارش کرد 
          

            من این کتابو توی یه شرایط خیلی بد از زندگیم خوندم و خیلی کمکم کرد برای عبور از اون دوران.
بسیار کتاب خوبی هست و به نظرم اصلا نیاز نیست بشینید تمام اونو یکباره بخونید بلکه هر وقت احساس کردید در مورد یک موضوعی نیاز به مشورت دارید به همون قسمت رجوع کنید. خوبی این کتاب اینه که به صورت متن هایی در حد یک الی دو صفحه نوشته شده و این خیلی جالب و مفیده.
          

            این کتاب برای کسی که در حوزه‌ی روانشناسی حتی کمی مطالعه داشته  چیزی برای عرضه ندارد.
چیزی جز تکرار مکررات نیست البته با زبانی زیبا. 
ادبی و در حوزه‌ی ادبیات نیست. فلسفی هم نیست و از روانشناسی هم آنچه دارد، سطحی و ضعیف است. 
برای مثال:
مدادم در کتاب تکرار میکند (فقط کافیست تصمیم بگیری...)
‌افسرده‌ای؟ فقط کافی است تصمیم بگیری افسرده نباشی؟!
نویسنده محترم داره شوخی میکنه دیگه؟
این کتاب با برخورد ساده‌لوحانه‌اش با "درد و رنج" و با تکرار این جمله‌ی نابخردانه که "کافی است تصميم بگیری"، "کافی است بخواهی"، "در نهایت انتخاب با ماست" برخلاف ادعایش، عملا به رنج انسان و انسانِ دردمند توهین می‌کند.