جزئیات فعالیت

      اولین گزارش پیشرفت بعد از دفاع ارشد :)
چند منظر متفاوت در نسبت با خود فلسفه هست که باید بهش توجه بشه: ۱-فلسفه برخلاف دیدگاه رایج فعالیت نظری نیست بلکه عملی است یا لااقل تأثیر زیادی بر عمل می‌گذارد. فلسفه‌ی ویتگنشتاین با اینکه پراگماتیستی نیست اما عناصر پراگماتیستی در آن قابل رصد است. ۲-فلسفه دنبال وحدت نیست بلکه دنبال به رسمیت شناختن و دیدن تکثر هاست. چرا؟ چون جهان واقعی متکثر است و برای دیدن واقعیت‌ها باید تکثر را پذیرفت و فهمید. تلاش‌های وحدت‌ساز همواره مستلزم نوعی تقلیل اند و چشم‌پوشی از برخی واقعیات. ۳-سولیپسیزم یکی از طرق متفاوت برای خودشناسیه. نوعی دوری از آبجکتیویته و اتکای شدید به ادراک و فهم فردی از جهان. ۴-فهم فلسفی از انسان‌ها جایی بین روانشناسی و انسان‌شناسی قرار می‌گیرد. شناخت انسان‌ها و کوته‌نگری‌ها و حماقت‌های پیش‌فرض‌شان کمک می‌کند کسانی که در بادی امر از آن‌ها متنفر هستیم را بفهمیم و در پی آن به ایشان کمک‌های روانی عرضه کنیم. این نوع روانشناسی البته به نوعی در تقابل با روانشناسی علمی قرار می‌گیرد و به شدت متکی به تجربه‌های فردی است و البته کسی که به چنین مسیری گام می‌نهد بایستی رابطه‌ی بین زبان بدن و باطن انسان‌ها را به خوبی درک کند. ۵-فلسفه باید به پرسش‌های وجودی پاسخ دهد و به آن‌ها بپردازد حتی اگر مرز‌های فلسفه که همان زبان است آنجا به پایان برسند. پرسش‌های اگزیستانسیال پس از مرز‌های زبان پاسخ می‌یابند و اخلاق هم از این قاعده مستثنی نیست.