بروک آلن مقاله‌نویس می‌نویسد: به نظر می‌رسد که سنت ادبی غرب زیر سیطره‌ی مجموعه‌ی تاسف‌آوری از الکلی‌ها، قماربازان علاج‌ناپذیر، افسرده-شیدایان، متعرضان جنسی و ترکیب‌های ناگواری از این چند خصیصه یا حتی همه‌ی آن‌ها بوده است. آرنولد لودویگ روان‌پزشک، در بررسی گسترده‌ای با عنوان «بهای بزرگ بودن»، درباره‌ی بیماری روانی و خلاقیت، به این نتیجه رسیده که میزان اختلالات روانی در شاعران برجسته 87 درصد و در نویسندگان برجسته 77 درصد است. این نسبت بسیار بالاتر از نسبت مشابه در آدم‌های موفق در عرصه‌های غیرهنری مانند بازرگانی، علم، سیاست و ارتش است.