یادداشت‌های گل یاس دربار 🌱 (38)

          داستان جالبی داشت و از جلد قبلی بهتر و حال بهم زن تر بود.
پر از حشرات عجیب غریب و حال بهم زن، گیاهان رونده که ادمو مورمور میکنن و کلی چیزای دیگه
اگر از ژانر پادآرمان شهری و علمی تخیلی خوشتون میاد میتونید بخونید ولی پایانش باز بود::)

        

          یک کتاب فوق العاده بود و واقعا انتظارش رو نداشتم اینقدر باحال باشه:))))
نوجوونایی که دنبال کشف راز هستن خیلی خیلی خیلی جالب بود برام و واقعا باهاشون ماجراجویی کردم.
رونان، نوآ، آدام، گانری و بلو خیلی خیلی خیلی دوست داشتنی بودن و مشتاق ماجراجویی های بیشتری باهاشون هستممممم
        

          «شاید گیلاسی می نوشید برای افرادی که نمی دانستند چه بلایی سرشان خواهد آمد»
دلم برای همه شون تنگ میشه، گریشای بی شرم، تک تیرانداز دیوانه، شبح بندباز، جوجه تاجر، هلوار دروسکله و در نهایت خلاف دست:)
نه عزاداری؛ و نه کفن و دفنی
        

          دنیای زیرزمینی کاورنا جاییه برای دروغگوها
اینجا جاییه که هیچکس هیچوقت چهره ی واقعی اش رو نشون نمیده، نمیتونه نشون بده. 
هیچکس بجز نورفل!

در دل دالان های پنیرسازی استاد گرندیبل یک دختر موقرمز می دوه و نمیدونه که اون بیرون خیلیا هستن که براش دسیسه چیدن. فقط مشتاق ماجراجوییه و فکر میکنه همه مثل خودش مهربون و ساده دلن
و روزی نورفل از دالان های پنیرسازی بیرون میره و خدا میدونه چی سرش میاد


شخصیت پردازی اش رو دوست داشتم، داستان جالبی داشت و واقعا جذبم کرد. یک دنیای زیرزمینی چیزی بود که فکر نمیکردم بتونه اینقدر جذاب واقع بشه برام ولی فرانسیس هاردینگ تونست شاهکار کنه.
بنظرم بجای خیلی از کتابای ترند میتونید سرزمین هزاردالان بخونید و غرق شید تو دنیایی که از جنس نقاب ها ساخته شده. دروغ ها و حقیقتا که این دنیارو شکل میدن


        

          داستان جالب و جدیدی بود که میتونید برای تنوع بخونید.
ولی یک مشکلی که داشت تروماهای شخصیتا بود. شخصیتاش تروما داشتن ولی عمیق نبود... کاری به ست ندارم و فقط دخترای داستان عذابم می دادن.
از شخصیت پردازی اش زیاد خوشم نیومد فقط موضوع داستان برام جالب بود.
و بعدی اینکه یک جاهایی تضاد شخصیتی داشتیم و بعضی جاها اصلا شخصیتا عین ربات بودن.
یک جا برای نجات دوستشون جون میدادن یک جا همسفرشون مرد اصلا هیچی نگفتن هیچ احساسی
ولی داستان جالبی داشت موضوعش خیلی جذبم کرد فقط اگر شخصیت پردازی اش بهتر بود واقعا لذت میبردم:)
        

          داستان هایی که از دیدگاه جدیدی هستند واقعا منو مجذوب خودشون میکنن و این داستان فوق العاده بود.
جلد اولش سرشار از شور و هیجان بود و به قدری لذت بردم که دلم نمیخواست ماجراجویی هام با تفاله ها تموم بشه.
دنیای جادویی که لی باردوگو خلق کرده حیرت زده ام کرد.‌گریشاها و انواع مختلف شون، شخصیت های داستان با تروماهای خیلی پیچیده که نویسنده به خوبی بیان شون کرده بود! 
میتونم بگم شاهکار بود.
عاشق این شدم که دنبال نجات دنیا نبودن بلکه فقط پول میخواستن و خلافکار بودن. عاشق این شدم که شخصیتاش هرکدوم گذشته ی تاریکی داشتند و یک داستان برای گفتن

بی صبرانه منتظرم جلد بعدی رو بخونم:)
        

          تمام تصوری که از آشیل داشتم یک مرد دیوونه بود که هکتور رو کشت و دور تروا گردوند و تروا رو فتح کرد.
هیچوقت به این فکر نکردم که...چرا آشیل دیوونه شد؟
تمام تصوری که از پاتروکلوس داشتم.... راستش اصلا تصوری نداشتم‌. نمی دونستم پاتروکلوس کیه چیه یا اصلا چیکاره است.
اما این داستان
تصوراتم رو بهم زد و بهشون عشق اضافه کرد.
غمگین بود ولی لذت بردم.
عشق بین آشیل و پاتروکلوس چیزی فراتر از عشق بود. یک چیز جاودانه. چیزی که خیلی ها دنبالشن ولی پیداش نمی کنن.
کسی که از آشیل یک خدا ساخت پاتروکلوس بود.
چون بهش عشق ورزید. عشق ورزید و خاطراتش رو عاشقانه مرور کرد.
و این چیزیه که قدرتمنده. تنها چیزی که بهش نیاز داریم.

        

          قطعا بهترین جلد این مجموعه بود.
من از بچگی عاشق کارتون راپونزل بودم و این خیلی منو یاد اون انداخت و چون همیشه راپونزل پرنسس مورد علاقه م بوده این جلد رو بیشتر دوست دارم.
کارسول تورن و کرسنت باعث شدن خنده های زیادی بکنم و عاشق زوج شون باشم:)
        

          بعد از پنج جلد و ماجراجویی های بسیار و مرگ های دردناک و تاوان های وحشتناک، بلاخره آپولو به هدفش رسید. 
لحظاتی هیجان انگیز رو به همراه لستر پاپادوپولوس و مگ مک کافری تجربه کردیم‌. درد از دست دادن عزیزان رو تجربه کردیم. و در اخر به مفهوم انسانیت دست یافتیم. 
این مجموعه خیلی مجموعه ی خوبی بود و بعد از تموم کردن دوتا مجموعه ی پرسی جکسون و خدایان المپ و قهرمانان المپ ، واقعا حس خوبی بود که دوباره به کمپ دورگه ها برگردیم. 
با لبخندی پر از غم و درد و شادی از این مجموعه خداحافظی میکنیم:)))
        

          بهترین جنایی که خوندم. هیچ کلیشه ای نبود و همه چیز محشر  و به بهترین نحو تموم میشه.
        

          یک داستان جالب و جذاب که حس و حال کلاسیک داره بنظرم تنوع خوبیه. اتفاقات جالبی رخ میده و شخصیت اصلی گوئنت ماجراهای زیادی در پیش داره. یک مقدار طنز هست که من خوشم اومد.
بهرحال پیشنهاد میکنم بخونید:)
        

          این مجموعه تموم شد. با پایانی که قلبم رو فشرد. با ماجراجویی های محشر و نبرد های نفس گیرش باعث شد مجذوبش بشم. هرگز نمیتونم لحظات خوشی رو که با این کتاب تجربه کردم جای دیگه ای تجربه کنم. من با نیکو دی انجلو... پرسی جکسون... فرانک ژانگ... آنابث چیس... هیزل لوسکه... پایپر مک لین و جیسون گریس.... مهم تر و عزیز تر از همه لئو والدز قهرمان و آتشین .... کلی احساسات مختلف رو تجربه کردم. حالا با قلبی اکنده از درد با این مجموعه ی فوق العاده خداحافظی می کنیم. 
        

          این جلد جوریه که مغزت نمیدونه چه حسی داشته باشه.
معمولا تو کتاب دنبال کسی هستیم که دوستش نداشته باشیم( غیر از شخصیت منفی اصلی ) و تو این کتاب در پیدا کردن اون شخصیت به مشکل میخوریم که واقعا دوستش داشتم.
اوایل خواستم از هیزل بدم بیاد. بعد از جیسون و بعد در اخر از پرسی و بعد آنابث ( این تنفر به نیکو مربوط میشه و بخاطر احساسات نیکو ازشون بدم اومد )
البته این احساسات زودگذر بودن. اما تو این کتاب همه ی افراد آرگو دو دچار یک بحران شخصیتی میشن که... خیلی به روند داستان حس می بخشه.
خیلی عالی بود و با قلبی اکنده از درد با یک جلد دیگه خداحافظی میکنیم:)
        

          دوباره در کنار پرسی بودن واقعا خوشحال کننده بود. اینکه اشکال جدیدی از خدایان رو دیدم و البته اخرش، بزارید یکم خیالتون رو راحت کنم که پرسی بلاخره با مهم ترین فرد زندگی اش ملاقات می کنه بعد مدتها
مشتاقانه جلدهای بعدی رو میخونم و با قلبی اکنده از درد با یک جلد دیگه از این مجموعه خداحافظب میکنم:) 
        

          داستان جالبی داشت اما نبودن شخصیت اصلی ... پرسی جکسون خودمون... یکم شور داستان رو از بین می برد. اما پیشنهاد می کنم بخونید. خیلی پایان مهیجی داشت و جذب داستان شدم:)
        

          خیلی جالب بود . تخیل ریک ریوردن منو شگفت زده کرد و از این که دارم به پایان مجموعه اول نزدیک میشم ناراحتم. اما این کتاب به شدت رازآلود و مبهم بود و من که عاشقش شدم
        

          خیلی قشنگ بود. مخصوصا پایانش خیلی حیرت انگیز بود و باید بگم تا حدودی من رو یاد جلد چهار مجیستریوم می اندازه. بعد تموم شدنش دلم میخواست جیغ بکشم( و البته کشیدم )

        

          یکی از بهترین کتابایی بود که شروع کردم و عاشقش شدم. به شدت پیشنهاد میشه. قلم ساده و روونی داره اما ممکنه یک مقدار بخاطر اینکه به طور ناگهانی مقدار زیادی از اطلاعات اساطیری به ذهن تون هجوم میاره گیج بشید ولی همواره بنظرم بهترینه.