یادداشت‌های نغمه رحیمی‌پور (42)

          
توفیق شد این کتاب رو خوندم.
کتاب دو بخش است. بخش اول نامه‌ی تند دختری از طبقه‌ی مستضعف به نام فاطمه که برای نویسنده‌ی محبوبش نادر ابراهیمی نگاشته‌.
پر از درد و فحش و نفرین که از انقلاب چه توقع داشتیم و چه شد! پر از شعارها و توقعات و تفکرات پر احساس اول انقلابی که هیچ کدام برآورده نشدند.

بخش دوم کتاب پاسخ نادر ابراهیمی است به این نامه. با خواندن هر جمله و هر بند "خدایت رحمت کنادی" می‌فرستی بر برادر نادر که در آن ایام آغازین انقلاب چه خوب انقلاب را فهمیده و چه خوب پاسخ داده است!
پاسخ که نه!
که برای آن دختر زجر کشیده‌ی انقلابی مطالبه‌گر، ارائه‌ی پاسخ‌های اقناعی که برای بستن دهان خصم به کار می‌رود، جفاست ولی نادر مانند یک معلم، افق نگاه و تفکر مخاطبش را ارتقا می‌دهد.

حیف که ادامه‌ی این نامه‌نگاری که نادر در انتهای کتابش وعده می‌دهد، هیچ‌وقت نگاشته نشد.
        

          داستان تخم‌مرغی که از بدو تولد خوب بوده ولی بقیه‌ی خواهر و برادرهایش خوب نیستند تا این‌که تخم‌مرغ خوب ترک می‌خورد از شدت خوب بودن و جورِ بقیه را کشیدن.
دو تا ستاره دادم به خاطر زاویه دید، طنز داستان و تصاویر جذاب.
از نظر مفهوم ستاره‌ای نمی‌دم چون اولا دغدغه‌ی مطرح شده در کتاب، دغدغه‌ی کودک نیست ثانیا راه‌حل رفع مشکل درست نیست.
تخم مرغی که خیلی خوب است و به همه خدمت‌رسانی می‌کند و همه از او سوءاستفاده می‌کنند و کم‌کم به خودش آسیب می‌رسد،
راه‌حل پیشنهادی کتاب چیست: هیچ تخم‌مرغی کامل نیست، پس من هم می‌توانم کامل نباشم!
این راه‌حل با این نکته که به فکر خودت باش، به خودت برس خلط شده و شاید بشه گفت در کنار هم راهکار کتابه ولی به صورت جزئی‌ به راه حل توجه نمیشه و داستان تا حدودی مبهم تمام میشه و این سوال باقی می‌مونه که حد و مرز کجاست؟
کدام کارها رو اگر ترک کنی مصداق خوب بودن افراطیه و کدام کارها مصداق خوب بودن صحیح؟
        

          نخ نامرئی، نخی تنیده شده از عشق میان دل آدم‌ها در هر کجای هستی که باشند. زیر دریا، بالای کوه، در اعماق جنگل. قدرت این نخ از تمام اختلافات و نارضایتی‌ها بیشتر است. این نخ تا همه جا امتداد دارد، حتی تا بهشت.
یک ناداستان که به بچه‌ها بگوید همیشه دوست‌شان داریم و همیشه در کنارشان هستیم.
        

          بسم الله
پیام داستان رو متوجه نشدم.
هر بز برای رهایی از غول، او را به خوردن برادرش که بعد از او می‌آید تشویق می‌کند. 
لحن متن مناسب گروه سنی الف و ب ولی شناسنامه کتاب گفته ب و ج. لحن و ساختار کودکانه است ولی روان و دلنشین. ستاره‌هایی که دادم فقط برای قلم خوب خانم شعبان‌نژاد بود که بازنویسی کردن، چون خود داستان هیچی نداشت.
تصاویر مبهم.
        

          به قول خود نویسنده، ماجراهای آبکی!
با این‌که نویسنده بستر جذابی ساخته با شخصیت عمه زمزم و چنگیزخان و چتر انتقال‌دهنده و...ولی ماجرایی ندارد. چند صفحه‌ی ابتدایی کتاب، سبک داستان مصور است و بعد از استفاده از چتر، سبک، کمیک می‌شود. احتمالا برای ایجاد جذابیت و رفع خلا عناصر دیگر داستان.
در اولین مواجهه عمه زمزم مرا یاد خانم فریزل و اتوبوس جادویی‌اش انداخت که آن مجموعه هم داستان آموزشی و علمی است ولی داستان‌هایش فراز و فرود و جذابیت دارند و این نشان می‌دهد که نوشتنِ داستان آموزشی جذاب و غیرآبکی، نشدنی نیست.
حالا از همه‌ی این‌ها هم که بگذریم، صرفه‌جویی در مصرف آب در چه مصداقی بیان شده؟ ساختمان‌سازی. آیا چنین بستری برای بچه‌ها قابل تجربه است؟ آیا بچه‌ها همه ی موارد اسراف نکردن آب را یاد گرفتند که به سراغ چنین مصداقی رفتیم؟ آیا قرار است بچه‌ها بروند سراغ مهندسین ساختمان و بهشان تذکر بدهند؟ انتخاب چنین ماجرایی چه توجیهی دارد؟
نکته‌ی منفی دیگر کتاب، بدحجاب بودن عمه زمزم است. لزومی نداشت در یک داستان آموزشی، چنین چهره‌ای به شخصیت داده شود.
        

          داستان نسبتا تمیزی برای نوجوان
غیر از یک مورد که همکلاسی شخصیت بهش ابراز علاقه می‌کنه و با برخورد تند او مواجه می‌شه، مورد دیگه‌ای نداشت.

مساله‌ی مهم‌تر که برام جالب بود، وضعیت مهاجران در آمریکا و سختیهایی‌ست که می‌کشن. افرادی که با رویایی خیالی کشور و خانواده‌شون رو پشت سر می‌گذارن و به آمریکا میرن و با واقعیت‌های زندگی در اون کشور روبه‌رو می‌شن و با وجود مهارت و تخصص و تحصیلات بالا، مجبورن به کارهای سخیف و دور از شان انسانی تن بدن.
علت این‌که یک ستاره کم کردم اینه که نویسنده با این‌که تمام این مسائل رو بیان می‌کنه، در آخر به این نتیجه می‌رسه که مهاجرت خوبه و برای چنین نتیجه گیری‌ای دلیل کافی نمیاره.
خوبه بعد از خواندن داستان با فرزندمون در مورد این نکات داستان گفت‌وگو کنیم.
        

          بیان نکات مثبت و منفی، بدون هیچ جانبداری یا تحلیل مستقیم که در نهایت برآیند اثری که روی من گذاشت بیزاری از این کشور و فرهنگش بود.
قلم آقای ضابطیان شیرین است. روایت‌های شسته و رفته می‌نویسد با پایان‌های جذاب.
        

          
چند وقته ذهنم درگیر انتخاب هدیه‌ی تولد برای یکی از دوستامه. امروز که این کتاب رو باز کردم، دیدم این خرس گوگولی داره شرح حال منو در این مدت میده،
حرف‌هایی که دلم می‌خواست به دوستم بزنم و بهش بگم چقدر برای انتخاب هدیه براش فکر کردم و به نتیجه نرسیدم، این کتاب داره می‌گه.
با یک پایان قشنگ و مهربون.

هر صفحه از کتاب یک جمله داره و یک تصویر بامزه که روایت تلاش‌های خرسه است. متن بدون تصاویر، خشک و بی‌روحه و تصاویر جذابش می‌کنن.

ظاهرش کتاب کودکه ولی به نظرم یه هدیه‌ی قشنگ می‌تونه باشه برای دخترای نوجوون یا خانم‌ها و آقایونی که به طنز و دنیای کودک علاقه دارند.

هدیه‌ام رو پیدا کردم. 🥰

پ.ن: یه چیزی هم بگم از زبون نویسنده‌ی درونم. چه‌قدر قشنگ می‌شه یه موضوع ساده‌ای رو که درگیرش شدی و برای همه ممکنه پیش بیاد، تبدیل به یه کتاب قشنگ بکنی.🤩
        

          بسم الله
اسم اصلی کتاب: اژدهاها تاکو دوست دارند
تاکو، یک غذای مکزیکی.
این کتاب هم در گودریدز امتیاز بالایی دارد و هم جزء پرفروش‌های نیویورک تایمز بوده‌. از بس اسمش را دیدم، تصمیم گرفتم با پسر ۶ ساله‌ام بخوانیم.
کلمه‌ی تاکو را که برایش مفهومی نداشت به کلمه‌ی پیراشکی تغییر دادم.

بازخورد پسرم: کتاب جالبی نبود، یه کتاب دیگه بخونیم‌
بازخورد من: درونمایه‌ی خاصی نداشت
از نظر جذابیت هم نمره‌ی پایینی دارد
علاوه بر تاکو، عناصر دیگری از فرهنگ آمریکایی که برای بچه‌های ایرانی مفهومی ندارد، در کتاب وجود دارد.
شاید وجود دو کلمه‌ی اژدها و تاکو که یک خوردنی است، در عنوان کتاب،  آن را این‌قدر خواستنی کرده البته برای مخاطب بومی کتاب.
تنها قسمت جالب، اتفاق است که در یک سوم پایانی می‌افتد. البته اگر کودک تا قبل از آن کتاب را رها نکرده باشد.
        

          هر چقدر جلد اولش یعنی فرمانده لب قیچکی ضعیف بود و آسمون و ریسمون به هم بافته بود، این یکی جلد از اون بدتر و بی‌محتواتره.
هوپا پولشو ریخته دور با چاپ این کتاب، خوبه مخاطبین عاقل باشن و پول‌شون رو برای این کتاب هدر ندن. اون هم با این قیمت زیاد!
        

          توقع یک رمان با ساختارهای تعریف‌شده را نداشته باشید.
برای آشنایی با قضیه فلسطین، لمس زندگی و افکار مردمغزه و روند تغییر نگرش آنها از ناامیدی و ضعف در برابر رژیم تا نهادینه شدن روحیه‌ی مقاومت، کمک زیادی می کند.
این‌طور که شنیدم ترجمه‌ی کتابستان بهتره و من هم همین نسخه را خواندم ولی نسخه‌ی نیستان ادب، پاورقی و اطلاعات حاشیه‌ای خوبی دارد. بهتر است موقع مطالعه، هر از گاهی به آن نسخه هم سر بزنید و پاورقی‌ها را مطالعه کنید.
        

          کتاب بامزه، جذاب و سالم برای رمان‌خون‌های دوره دوم دبستان.
یه مقدار طول می‌کشه تا کتاب به دهان خواننده مزه کنه ولی بعد از مدتی، نمی‌شه زمین بذاریش. 
        

          می‌خواستم بنویسم که حتی یک لحظه هم دلم نخواست جای آقای ضابطیان باشم که به یاد تعریف‌هایش از طبیعتِ خلیج ها لونگ افتادم.
کتاب را با مروز ذهنی صحنه‌هایی از فیلم‌هایی از جنگ ویتنام خواندم.
در کنار آن صحنه های بکر طبیعت که به قول نویسنده، زیباترین جای جهان است، بدترین و مشمئزکننده‌ترین توصیف‌های جهان هم احتمالا مال این کشور است. محله‌ی فونگ‌هو و بعد ازظهر سگی.
اینجاست که دوباره به این باور اعتقاد پیدا می‌کنی که اگر خدا همه‌ی خوردنی‌ها و نخوردنی‌های کره‌ی زمین را هم برای آدمیزاد حلال اعلام می‌کرد، عده‌ای بودند که مشمئزکننده‌ترین خوراکی‌ها را از کرات و سیارات دیگر بیاورند و بخورند.🤢
        

          شخصیت ناشنواست.
در ابتدا به نظر می‌رسد که داستانی با یک شخصیت ناشنوا نمی‌تواند جذاب باشد ولی این‌طور نیست.
یک داستان شخصیت محور و آرامش بخش در مورد ارتباط با اطلاعات فراوان در مورد نهنگ‌ها
        

          به اندازه‌ی دو جلد قبل جذاب و بامزه نیست. حتی یه مقدار خسته‌کننده هم میشه.
        

          دو جلد اول بهتر بود.
        

          یک رمان جذاب حادثه محور و تجاری‌.
یعنی تمرکز روی شخصیت‌ها و درونیات‌شون کمه تا جایی که رمان با یه پسر و دختر ۱۵ ساله شروع میشه ولی جلوتر که میری انگار نویسنده هم فراموش می‌کنه این‌ها نوجوونن، چه برسه به خواننده.
سرعت اتفاقات و هیجان ماجراها بسیار بالاست.
خشونت زیادی داره که برای زیر ۱۵ سال مناسب نیست.
رمانتیک‌بازی‌های نوجوانانه‌ی دختر و پسری هم در کتاب زیاده.

و همون‌طور که ذیل جلد ۱ گفتم، از جلد ۷ به بعد، کتاب افت پیدا می‌کنه.
        

          جلدهای ابتدایی یعنی تا جلد ۶ خیلی جذاب و نفس‌گیر بود.
چه شب‌ها که در سکوت و تاریکی و با نور گوشی، از شدت هیجانِ کتاب، خواب به چشمم نیومد.
ولی از جلد ۷ به بعد کاملا مشخص بود که نویسنده یه سوراخ دعا پیدا کرده و نمی‌خواد رهاش کنه، پس بهتر اونه که ما رهاش کنیم.😁
        

          داستان قشنگ و به یاد ماندنی با تصاویر بد.
دو ستاره به خاطر تصویرگری کم شد.