یادداشت نغمه رحیمی‌پور

        کودکان درون‌گرا و ساکت، معمولا دیده و درک نمی‌شوند،
مشکلات‌شان تا وقتی که حاد نشده، فهمیده نمی‌شود،
معمولا معلم‌ها و مربیان کاری به کارشان ندارند چون دردسری درست نمی‌کنند،
شناخت بزرگترها از آنها کم است،
کسی نمی‌داند چه جهان عظیم و شاد و رنگارنگی در درون‌شان دارند،
تا وقتی که بزرگ شوند و روش‌های تعامل با دنیای بیرون را بشناسند و بتوانند میان ویژگی‌های خود و خواست‌های اجتماع تعادل برقرار کنند.