داستانی کوتاه از زبان دختر بچه ای که مادرش رو از دست داده و باید این مسئله دردناک رو درک کنه ،تصاویر کتاب فوق العاده زیبا بود و امیدورام هیچ کودکی در جهان مجبور به تحمل این درد بزرگ نشه و اگر روزی این اتفاق افتاد خدا به قلب کوچکش توان تحمل کردن رو بده .
        

          مترجم کتاب، رامتین فرزاد در تقدیم‌نامه‌اش نوشته:
دلتنگم؛ واسه کسی که مامان صدام می‌کرد.

این عبارات ساده، دلم را فشرد و صفحه‌ی اول کتاب، هول به جانم انداخت.
این کتاب هم در محتوایش و هم در تصاویرش، سرشار از زیرمتن بود و سرشار از ارجاع داده شدن مخاطب به خاطراتش...
از تلخی‌های دنیا این است که سوگ، این سوگ عزیز که گاهی غریب است و گاهی عصبی‌کننده و گاهی دوست‌داشتنی، از جهان ما جدا نخواهدشد.
        

          چرا کسی به آقای رامتین فرزاد می‌گفته مامان؟!
(صفحه ۴ کتاب - دلتنگم واسه کسی که مامان صدام می‌کرد. رامتین فرزاد)