یادداشت‌های نازنین محمدی (6)

          میخواهم بروم... می‌خواهم بمانم.... 
مادر بودن مثل یک درخته... بی دلیل عشق می ورزه.. دوست داره که به همه عشق بده:)
        

          این که مردن فقط امر فیزیکی محسوب میشه خنده داره واقعا! گاهی آدم در ذهن خودش لحظه به لحظه مرگش و به تصویر میکشه، از تمام بلندی های دنیا سقوط میکنه، با اسلحه بار ها و بار ها مغز خودشو متلاشی میکنه، در مقابل همه ی اتومبیل های دنیا قرار میگیره، اما فردا صبح محکوم به ادامه میشه. 
گاهی سکوت کردن در برابر آدم هایی که دوسشون داریم میتونه گرون تموم بشه. 
کتاب عجیبی بود. همین!
        

          《دریا، شراب، کار بی امان! با کله در کار و شراب و عشق فرو رفتن، نه از خدا و نه از شیطان ترسیدن.... این است جوانی!》
        

          اومدم ، چون دلم می خواست ازم عذر خواهی کنی ! شاید تو فقط داشتی خوش گذرونی می کردی ، اما برای من اینطور نبود . من واقعا عاشقت بودم . من آدمم . احساسات دارم . من درباره مسائل فکر می کنم ، نفس می کشم ، گریه می کنم . هیچ می دونی چقدر بهم آسیب زدی ؟ 
        

          وااای خیلی خوب بود . یکم غیر قابل پیش بینی بود