یادداشت‌های مائده‌،جِی‌اِی:) (10)

          متن خیلی خوب و نغزی داشت اما بعضی قسمت ها زیادی کش دار شده بود.
کتاب های زندگی علما برایم جالب اند چون چیز های زیادی ازشان یاد میگیرم.
چیز زیادی از اخلاق و منش و رفتار گرفته تا عبادات از این کتاب یاد نگرفتم اما محبت و خجالتی که در من نسبت به امام ایجاد شد به صد چیز می ارزد!
البته بی ربط هم نیست که ما عملا به خاطر گذر زمان  اطلاعات زیادی از شیخ نداریم.
        

          با خوندنش، گمشده ام رو پیدا کرده بودم...
        

          در کل جالب بود ولی از وسطش به بعد خسته کننده و تکراری میشد
        

          آقای مصباح عزیز
حتی شرح بر مناجات شعبانیه رو هم فلسفی می کنید😁
        

          وای من که عاشقش شدم
رویارویی نزدیک با امام عزیز مون، درک افکار بلند و جلوتر از زمانه ایشان، و هزار نکته دیگه که از فهمیدنش هر لحظه جا می خوردم...
        

          برای من که خیلی جالب بود البته بعضی قسمت هاش خسته کننده میشد و هم پوشانی داشت ولی در کل باحال بود
        

          شخصیت ارمیا خیلی برام درک شده است. انقدر جالب بود برام که انگار واقعا یه همچین شخصی توی زندگی واقعی بوده که من میشناختمش، هنوز هر از چند گاهی یادش می افتم.
یاد رنجی که میکشید و حس مشترکی که با او داشتم...
        

          راز خوندن کتاب های مارکز پشت سر هم خوندنه😂 نمیشه هر چند وقت یه بار بری سراغش چون تعداد شخصیت ها زیاده و اسم ها هم اسپانیایی و سخت، کتاب از دستت در میره.
پس دوست خوب من، اگه میخوای شروع کنی باید بدونی که دیگه نباید ولش کنی✌
        

          من کتاب های انقدر سیاه رو دوست ندارم و اصلا به مذاقم خوش نمیاد. برای چی باید بخوام حالمو با یه کتاب بگیرم؛ دوست دارم کتاب رو که میخونم هر دفعه که میبندمش با لبخند این کار رو بکنم،
اگه شما هم مثل منید این کتابو باز نکنید، بذارید برای بقیه:)
        

          جزو کتابهایی بود که خیلی احساساتم رو درگیر کرد. دوستش داشتم، باهاش گریه کردم و روضه خوندم.