یادداشت‌های Zeinab (5)

          خیلی خیلی دوسش داشتم:) 
قبلتر هم کتاب جنایی خوب خونده بودم ولی اینطور نبود که از هیجان و ترس از اتفاقاتی که در حال جریانه و قراره برای شخصیت ها بیوفته قلبم تند تر بزنه و جرئت اینو نداشته باشم که چشامو از روی کتاب بردارم.
میشه گفت دقیقا همون جوری بود که از یک کتاب جنایی انتظار داشتم.
        

          عالی بود. اولین کتابیه که از اگاتا کریستی خوندم و به جرات میتونم بگم تا اینجا با اختلاف یکی از بهترین ها و یا حتی اصن بهترین کتابی بوده که تو این ژانر خوندم. برای منی که داخل بقیه کتابا یا قاتل و یا حداقل نصف داستانو درست حدس میزدم این کتاب لحظه به لحظش هیجان انگیز بود و تا لحظه اخر نتونستم به کسی صددرصدی شک کنم و هیچ چیزی رو حدس بزنم.
        

          در یک کلام محشر بود. کتابی بود که به شدت به دلم نشست و با بعضی از جملاتش ساعت ها به فکر فرو رفتم، با گیله مرد و عسل زندگی کردم و میون خاطراتشون قلبمو جا گذاشتم. 
 به نظرم ی جاهایی پرش زمانی زیادی داشت و داستان مبهم میشد که اگر اینطور نبود خیلی بهتر میشد، در هر صورت کتابی بود که تا ابد در قلب و ذهنم میمونه . 
        

           کتاب اصلا کشش جلد اول رو نداشت و یجورایی از حال و هوای جلد قبل بیرون اومده بود و دیگه حس قبلو‌ بهم نمیداد .به نظرم جزو کتابایی بود که شاید باید داخل جلد اول تموم میشد...نه اینکه بد باشه نه ولی عالیم نبود ! پلاتش انچنان قوی نبود یا لااقل برای من اینطور بود و برام قابل حدس بود. ولی خب با این همه بازم میشه گفت دوستش داشتم.