یادداشت‌های محمدحسین (6)

          خیلی خوب بود. هرآنچه از یک کتاب جنایی-روانشناسی میخواید.
ابتدای کتاب تا نیمه خیلی کند و غیرجذاب جلو میره و کشش نداره.
اما از نیمه کتاب کشش زیاد میشه تا جایی که فصل‌های آخر رو نمیتونید نخونده کنار بذارید.
        

          کتاب جالبیه و ارزش خوندن داره. اما نظرات محبوب درباره‌اش نباید انتظاراتتونو برای این کتاب بالا ببره.
        

          تکان‌دهنده‌ست. رنج تنهایی مطلق در لحظات پایانی عمر رو به بهترین شکل به تصویر میکشه؛ و البته قطعی بودن این تنهایی.
کوتاه و مختصر
        

          متوسط و معمولی
ارزش یکبار خوندن رو داره
        

          مخصوص آدم‌های معمولی با نمازهای معمولی
خیلی رو نمازتون اثرگذاره

پیشنهادم اینه یکی دو ماه بعد اینکه خوندید دوباره بخونید.
        

          کتاب رو توی مسیر رفت و آمدم داخل اتوبوس میخوندم. به معنی واقعی کلمه نمیفهمیدم کی سوار میشدم و کی میرسیدم.
کتاب کوتاهیه ولی مسیر ذهن‌نوازی داره. از تک‌تک کلماتش و سیر تکامل اعتقادی تولستوی که شما باهاش همراه میشید.
آخر کتاب هم که بینظیرترین قسمتش بود.