یادداشت‌های برادلی چاکرز:) (35)

          چه کتابی...
این کتاب مصداق بارز نقطه عطف بود. ایوان، گوریلی که هیچی از گذشتش یادش نیست و یه زندگی خیلی معمولی داره، با ظاهر شدن شخص جدیدی توی زندگیش یک دفعه امید پیدا میکنه؛ و برای سرنوشت بهتر [چه برای خودش چه برای روبی] می جنگه. 
چه داستانی...
        

                 واقعا فهمیدم ابوریحان بیرونی هیچوقت درون نمیمونده🤣
        

          چرا یکم جذاب تر تموم نشد؟
همه ی کتاباش عالی بود آخریش به طرز عجیبی افت کرده بود....
        

          خب این کتاب هم تموم شد.
نکات:
 ۱. به معنی واقعی کلمه عاشقانه بود
۲.به شهید کمتر پرداخته شده بود بیشتر همسر شهید مهم بود
۳. فضا سازی جالب نبود
۴. روایتگری خیلی خوب بود
حس و حال کاملا بیان شده بود و میشد باهاش ارتباط گرفت
        

          پر از نکات منفی، پر از مثبت.
اول از همه توهینی که به نویسنده شده خیلی زشته
چرا اسمشو عین آدم نمی نویسید؟
بعدشم خیلی خشک و مسخره شروع شد.
ولی بعدش جالب شد، احتمالا جلد دو رو هم بگیرم. من به این سادگی ها کتاب ها رو ول نمیکنم:)
        

          خارق العادست.... کریس گرابنستاین خداست....
        

          نمیدونم شانس بود یا چی، اما دوتا کتاب پشت سر هم خوندم(این و باهوش) که بسیار شبیه هم بودن
جفتشون یه پسر نوجوون شخصیت اصلی بود، تو جفتشون شخصیت اصلی یک عالمه مشکل داشت، تو جفتشون آدمای خوب خییییلی کم بودن، جفتشون یه پلیس بد داشتن....
و تو جفتشون قهرمان داستان مشکلا رو حل میکنه...
        

          شاهزاده ی ایرانی کیست؟
خب معلومه! خواننده ی این کتاب
به نظرم خلاقیت کارلا جابلونسکی خارق العاده است که کتاب رو جوری نوشته که شما خودت شاهزاده رو زندگی کنی‌.
خودت تصمیم گیرنده ای که چیکار کنی و تهش یا میمیری و یا زنده میمونی‌
این کتاب پر از دوراهیه که شما باید توی این دوراهی ها تصمیمی که به نظرتون درسته رو بگیرید.
        

          نوجوون باشی
مامانت صبح تا شب سرکار باشه
با ناپدری بی اعصاب و برادر خونده ای پر از توهم زندگی کنی
یه سگ داشته باشید که بهش غذا نمیرسه
برات قلدری کنن
و...
ولی بازم خوش باشی و زندگیت رو اوکی کنی...
تو دیگه خیلی خفنی کایرن!
        

          این کتاب بهم یاد داد یه بار دیگه به خودم یادآوری کنم معلولیت، متفاوت بودن، دور افتاده بودن به معنای شکست کامل نیست. همیشه یه رگه امید وجود داره.
        

          نسل امروز (از جمله خودم)، دیگه برای حرف های معلم ها تره خورد نمی کنه. چاره چیه؟ باید بهش داستان بدی. رمان بهترین راه انتقال مفاهیم به نوجوونای امروزه(دوباره میگم مثل خودم).  آرمان آرین عزیز به جای روحانی شدن و منبر رفتن تصمیم گرفت راه جدیدی رو امتحان کنه: قصه های قرآن رو به صورت داستان بنویسه... و چقد موفقیت آمیز بود این راه.
        

          یادداشت برای این کتاب زیاده ولی منم خواستم یه یادگار بزارم....
دو شخص، در فاصله ی چند قرن، با کیلومترها فاصله. یکی مرد، یکی زن.
شباهت: ۹۹.۹۹٪
این کتاب بهم یاد داد هیچ مشکلی منحصر به فرد نیست. همونطور که یه ویژگی منحصر به فرد نیست....
دنیا خیلی بزرگه...
        

          ●نثر و نوشته اصلا روان نبود
●کتاب خسته کننده بود!
●سخنرانی های طولانی و نا‌منسجم
●پایان عجیب و غریب...
        

          ای کاش پایان شیرین تری داشت...
        

          داستان دختری که اجازه‌ی عروسک داشتن ندارد!
(گلین بالا در زبان ترکی به معنای عروسک است)
        

          چند وقت پیش از یک نفر شنیدم که روس ها در زمان نویسی خبره اند.
بیراه نمی‌گفت. دو کتاب اخیری که خواندم، واقعا اثر هنری به حساب می آمدند.
داستان، درباره ی استاد دانشگاهی ست که یک پایش لب گور است، اما در همین روزهای آخر هم هزار دردسر و گرفتاری برایش پیش می‌آید.
روایتی از یک زندگی سخت.
        

          خب اول اینکه بعد از امتحانات سخت میان ترم دوباره کتاب خوندن روشروع کردم.
توی اولین قدم کتابی که توی تولد هدیه گرفته بودم رو خوندم، اولین تجربه ام از داستایوفسکی.
خلاصه مفهوم این کتاب، شاید این باشه که یکسری کارهای کوچیک (از نظر ما) برای بعضیا فوق العاده بزرگن و تاثیر زیادی دارن.
پس از این کارها غافل نشیم...
        

          شخصیت علی (ع) مسلمان و غیر مسلمان ندارد. مسیحی و یهودی ندارد. 
علی شخصیتی فراتر از دین است. نمی توانی بگویی چون مسلمان نیستم علی را قبول ندارم. علی. علی. علی.