یادداشت‌های حسن مجیدیان (304)

          🔸مردی که تا پیشانی در اندوه فرو رفت

هفت داستان کوتاه از تعدادی از نویسندگان صاحب نامِ ادبیاتِ داستانی امروز.  مثل رضا امیرخانی و مجید قیصری و مصطفی مستور. کم حجم و روان و یکی دو تا داستانش، تامل انگیز. مثل داستانِ گوساله ی سرگردان و متنی که مستور نوشته و حتی بریده ای از بی وتنِ رضای امیرخانی...

#معرفی_کتاب 
#داستان_کوتاه
#آخرین_کتابی_که_خواندم


        

          من همراه نشدم با کتاب و در یک سوم ابتدایی کتاب رهایش کردم. دیالوگ ها واقعا حوصله سر بر و به نظرم زیادکی!  بهرحال امیدوارم جزء خوانده ها به حساب آید!!
        

          راست ش برای من شروعش خوب بود و قلم هم گیرا اما نمی‌دانم چرا یک سوم پایانی کتاب را دیگر نکشیدم یا نرسیدم که بخوانم!
        

          واقعا عالی است
چه انتخاب خوبی
چندین بار خواندمش 
        

          🔸امیلی ال 

ما به شناخت آدم ها و درک روابط پیچیده ی انسانی نیاز داریم. ما داریم در این جامعه‌ و جهانی بزرگتر از جامعه‌ ی خودمان، با انواع آدم ها زندگی می‌کنیم. دستمایه ی این رمان، به نظرم توجه به عمق و پیچیدگی رابطه و حضور عشق و عواطف و سُر خوردن آدم ها در رابطه است. برای متاهل ها رمان درس آموزی است و البته چندان به دردِ غیرِ زوجین نمی خورد.

#معرفی_کتاب 
#امیلی_ال 
#عشق
#رابطه
#آخرین_کتابی_که_خواندم

        

          جیبی و کوتاه
اندکی از زندگی شیخ عطار نیشابوری. جویده جویده اما مفید و خواندنی
        

          باحوصله اگر بخوانید عالی و پر از اطلاعات است.
        

          آخ آخ زندان همینجوریش بد و سخت و ذلت آور است؛ چه برسد به زندانی دور و سخت و ناشناخته و با ناامیدی از خلاصی و رهایی. روایتی واقعی از دل زندانی مهیب و نوشته شده با واتساپ و سپس رهایی نویسنده با جایزه ای که از کتاب نصیبش می‌شود و....
خودتان باید ببینیدش 
        

          دولت آبادی را باید به نوعی از این کتاب شناخت. رنج او در اول زندگی، اخراجش از محل کار، گیر و گرفت های ساواک، شکل گیری و نوشتن کلیدر و نگاه او به انقلاب و نهضت و برخی چهره ها و سلوکش در زندان و...
من ارادتم به ایشان افزون شد. البته با پیامش برای شهید سلیمانی،  قلبا ایشان را می‌ستایم و دوست دارم. عمرت با عزت محمودخان 
        

          اگر با حوصله بخوانید، کالبدشناسی خوب و جالب و صریحی است. من پسندیدم.  نوعی کتاب مرجع است برای آشنایی و تحليل رمان فارسی در سده ی اخیر.
        

          🔸 مگیل 

مگیل، یک کتاب طنز جنگی و بامزه است. رزمنده ای طی یک عملیات از ناحیه چشم و گوش مجروح می‌شود. نه چشمش می‌بیند و نه گوشش شنواست. او برای رسیدن به مقر رزمندگان خودی، اختیارش را می‌دهد دست مگیل. مگیل الاغی است از الاغ های باربر مناطق جنگی و عضو گردانِ قاطریزه. رزمنده و مگیل در راه بازگشت به مرز خودی، برایشان اتفاقات عجیب و بامزه ای می افتد. کتاب سرگرم کننده و بامزه و پُر از حرافی های بانمکِ رزمنده ی راوی کتاب است.

#معرفی_کتاب 
#مگیل
#گردان_قاطریزه 
#رزمنده 
#آخرین_کتابی_که_خواندم


        

          🔸 کتاب سوانح

عشق از آن دست موضوعات است که هرچه بیشتر در مورد آن نوشته و گفته اند؛ فهمش آسان نشده! عشق چیز عجیبی است؛ حتی عجیب تر و مبهم تر از خودِ معشوق و حتی از حالات و  دیوانگی و ابتلای عاشق. 
کتاب سوانح احمد غزالی کتابی کوتاه و سخت فهم راجع به عشق است که به خاطر نثر ادبی و سنگینش مرورش کردم. و الا بسیاری از فرازهای کتاب را فهم نکردم. یعنی دیدم اصلا فرسنگها با این حرف ها فاصله دارم و لاف عشق میزنم.
کتاب را نشر ثالث چاپ کرده است.

#معرفی_کتاب 
#کتاب_سوانح
#عشق
#احمد_غزالی
#آخرین_کتابی_که_خواندم

        

          🔸کتاب هنر رزم

این کتاب خیلی قدیمی است اما مطالبش هنوز هم راهگشاست. بدرد فرماندهان نظامی و مدیران فرهنگی و حتی کسانی که دستی بر تعلیم و تربیت دارند؛ می‌خورد. لابد فرماندهان نظامی ما در دانشگاه ها و دافوس های مربوط به خودشان چنین ترفند و تکنیک هایی را بلدند. بهرحال کتاب کم حجم و جالبی بود.

#معرفی_کتاب 
#کتاب_هنر_رزم
#جنگ
#فرماندهی
#آخرین_کتابی_که_خواندم

        

          عموم کارهای مهدی زارع خواندنی هستند. این یکی عجیب و غریب و رمزآلود بود و خواندنی.  نان و گرسنگی چه ها که نمی آفریند...
        

          همین که نویسنده بین شهدا حضور داشته، کتاب را خواندنی کرده. بچه های مازندران ناز و محبوب اند. کاش ما هم به آنها برسیم. 
        

          کاش میشد براش مدیحه ای بنویسم.
خیلی خوب بود برام.
        

          مجموعه ی بدی نبود. نه چندان قوی
        

          بد نبود
باید مرور کرد و با حوصله خوند
        

          داستان آخرش و داستان بانوی کوچه ذغالی بهتر از بقیه بودند.
        

          سیروس همتی قلمش هم مثل بازی اش، دل پذیر است. ننه کاراته هم بامزه بود.