یادداشت‌های عارفه افجه‌ای (47)

          هرکدوم از کتاب‌های شینسوکه رو میخونم از ته دل آهی میکشم و ذوب میشم از شدت زیبایی و خارق‌العاده بودنشون. ایده‌های ساده که وقتی بهشون فکر میکنی چیز زیادی به ذهنت نمیاد ولی اون میتونه انقدر زیبا رشدش بده و بهش بپردازه. کاش من جای تو بودم شینسوکه‌ی عزیز.
        

          داستان اول که قصه‌های پر پیج و خم و اسرارآمیز فریما را روایت میکند واقعا جذاب است. فرم هزار و یک شبی دارد در قالب بازجویی. داستان دوم روایت یک مرد بزرگ و اسطوره‌ای و داستان سوم قصه‌ی مجنون شدن یک‌مال‌باخته. 
ارزش خواندن دارد. یک‌جاهایی در داستان اول حس میکردم کمی کند پیش می‌رود. همین.
        

          بی‌نهایت دوستش داشتم. خانم بجر عزیز بهم یاد داد چطور همراه خوبی باشم و زیبایی رو در جزئیات پیدا کنم.
        

          بوبن با لطافت و زیبایی شرح زندگی امیلی دیکنسون رو به قلم اورده. علاقه‌م به شعرهای امیلی و خودش بعد از خوندن این‌کتاب صدبرابر شد.
        

          بی‌اندازه لطیف و زیباست. طلعت‌خانم با آن نثر قاجاری شیرین‌ش هم‌ به خنده‌م انداخت و هم به گریه. نسخه‌ی صوتی با صدای خود نویسنده هم شنیدنی‌ست.
        

          کنار هم نشسته‌ایم و غذا می‌خوریم، دهنش را پاک می‌کند، تفی می‌انداز، هربار که بخواهد از چیز مقدسی حرف بزنداین‌طور اول تف می‌اندازد که دهانش را پاک کرده باشد:(( توی ولایت‌مان، توی کتاب نیایشی که می‌خواندم این سوال بود که چه کسی از کوه خدا بالا خواهد رفت؟ جوابش این بود، کسی که دستش پاک و دلش پر از صفا باشد. بعد بلای جنگ آمد سراغ‌ کشورمان، از غرب می‌آمد، افتاد به جانمان، زمین و زمان وآدم‌ها را زنده زنده می‌سوازند. دشمن‌هایی بودند که اصلا خبر نداشتیم همچو دشمن‌هایی داریم. خودم را زیر هرچیزی که شد پنهان کردم، زیر پهن، زیر کف یک‌اتاق، توی یک معدن متروک آهک، سعی می‌کردم جان به در ببرم، بدون اینکه بدانم چرا درحالی که همه می‌مردند من می‌خواستم زنده بمانم. یاغی بودم که نمی‌خواستم بمیرم، کفر می‌گفتم که می‌خواستم زنده بمانم. مخفی شدم، هرچه را که فکرش را بکنی خوردم، پوست درخت را جوشاندم و خوردم، از توی کندو عسل دزدیدم، شاش خودم را با برف قاطی کردم و خوردم. زن حضرت ایوب بهش گفت کفر خدا را بگو و بمیر من همچو کاری نکردم، حضرت ایوب هم نکرد. کفر نگفتم و نمردم هم. جنگ دلم را صاف کرد و دست‌هایم را با آهک شست. جنگ که تمام شد دیگر می‌توانستم از کوه خدا بالا بروم. 

ببخشید زیاد بود :)
        

          در پی اعتراضات مدنی مداد شمعی‌ها، دانکن عزیز برای یک‌نقاشی خوش رنگ و لعاب جایزه گرفت 
:)
جذاب جذاب
        

          به اون آقا گفتم نگاه کن بادباک فرار کرده. اما بهش شلیک نکنی‌ها
چشم آقاهه پر اشک شد. برایم سیمیت خرید. به بادباک هم شلیک نکرد. شاید اگر مادرم هم فرار می‌کرد، به او شلیک نمی‌کرد
اینجی، آن‌بادبادک چطور فرار کرده بود؟
        

          قبل از خواندي كتاب در این‌حد میدانستم که پینوشه یک دیکتاکور بوده که نسل‌کشی می‌کرده و فضای خفقان‌آوری در شیلی به وجود آورده بوده. کتاب روایت جذاب و میخکوب‌کننده و البته دردناکی دارد. چیزی که بیشتر از هرچیزی در کتاب برایم جذاب بود روایت بی‌طرفانه و همه جانبه‌ی نویسنده بود. دیدگاه‌های متفاوت را راجع به موضوعی که فکر می‌کنی برایت روشن است جوری کنار هم قرار می‌دهد که وحشت می‌کنی. حس همزادپنداری زیادی هم با نویسنده و هم با شرایطی که در شیلی ترسیم می‌کرد داشتم
        

          واقعا کتاب عزیز و دوست‌داشتنی‌ای بود. روایت ساده و جذابی داشت. نویسنده نگاه دقیقی به مسائل مختلف داره و این داستان رو جذاب‌تر میکنه. اما از اینکه توضیح بیشتری نداد که در چه شرایطی داره کتاب رو روایت میکنه کمی کلافه‌کننده بود برای من و توقع داشتم اخر کتاب به این‌ابهامات جواب بده که نداد.
        

          عميقا به اینکه کتاب‌ها انتخاب‌مان می‌کنند و به وقتش صدایم‌مان می‌زنند تا برویم سراغ‌شان، باور دارم
کتابخانه‌ی نیمه شب دقيقا در روزهایی که حسرت از زندگی‌های نزیسته و راه‌های نرفته داشت له‌م می‌کرد، صدایم کرد و مت هیگ باز هم نجاتم داد
دوست‌ش داشتم
        

          دبیرستانی بودم که این‌کتاب را خواندم. نمی‌دانم شاید در علاقه‌ی آتشین‌م به جامعه‌شناسی بی‌تاثیر نبود. روایت شیرینی دارد
        

          برای وارد شدن به جهان جامعه‌شناسی مطلع بسیار خوبی‌ست
        

          اولين نمایشنامه‌ای بود که در زندگی‌م میخواندم. برایم شوکه‌کننده و جذاب بود و به نظر مطلع خوب بود برای نمایشنامه‌خوانی
        

          به گمانم بزرگ‌ترین علاقه‌مندی‌م سفر کردن است و بزرگ‌ترین رویایی که همیشه در سرم چرخ می‌زند این است که درحالی از دنیا بروم که حداقل یک‌بار دورش را گشت زده باشم. از این رو همه جا جهانگردها را دنبال می‌کنم، روایت‌هایشان را می‌خوانم، تجربیات‌شان را جایی یادداشت می‌کنم که روزی ازشان استفاده کنم
فارغ از روایت‌های كتاب که بسیار جذاب و حتی آموزنده بود، چیزی که بیش از همه باعث شد این كتاب را دوست داشته باشم این بود که مدام متذکر می‌شد منتظر چه نشسته‌ای؟ هان؟ منتظر یک‌روز عالي که تمام شرائط سفر مهیا شود؟ این‌روز احتمالا قرار نيست برسد. مشغولیت‌ها روز به روز بيشتر می‌شوند. نکند ماجراجویی در دلت مرده؟ هان؟‌ همین الان بلد شو برای سفرت برنامه‌ریزی کن و راه بیوفت. همین الان. درست همين الان الان
        

          مت هیگ دوست‌داشتنی را از این‌کتاب شناختم
وقتی كتاب تمام شد دلم میخواست اندرو هرچندوقت یک‌بار برایم ایمیلی بزند و من را در جریان زندگی‌ش بگذارد و تعریف کند ایام چگونه می‌گذرد و چه اتفاقات جدیدی در زندگی‌ش افتاده و احیانا توصیه‌ی جدیدی برایمان ندارد؟
(تا مدتها مثل كتاب مقدس گذاشته بودم‌ش روی میزم و هرچندوقت یک‌بار می‌رفتم و ۹۷ توصیه‌ای که برای کمک به یک‌انسان نوشته بود را می‌خواندم)
:)
        

          یک نگاه فوکویی و تحليل گفتمانی به تاریخ مشروطه‌ی ایران
بسیار خواندنی
        

          تصویرسازی و داستان واقعا اشک آدم را در می‌آورد