یادداشت‌های Moonli (9)

          جا داره اول از همه خسته نباشید بگم به نویسنده ی محترم کتاب که ۳۰۰۰ صفحه این کتابو کش داده.
من نسخه ی صوتی کتابو گوش دادم اونم رو دور تند وگرنه اگر نسخه ی چاپی رو میخوندم نهایتا وسطای جلد دوم میذاشتمش کنار.
جلد ۱ کتاب خیلی خوب بود و کشش داشت ولی از اوایل جلد دوم واقعا بی مزه و حوصله سر بر و حتی خیلی جاها مسخره شد چند باری هم تصمیم گرفتم بیخیالش بشم و تقریبا از وسطای جلد سوم بود که کتاب یه تکونی به خودش داد. 
موضوع کتاب جدید نبود و یه کلیشه ی عادی بود ولی در کنار تمام ضعف هایی که داشت توصیفات خوب و فضاسازی خوبی داشت اما در نهایت این کتابو پیشنهاد نمیکنم.
        

          عجب کتابی!!!!
اولین کتابی که از هدایت خوندم سگ ولگرد تو سن ۹ سالگی بود اونم در حد ۲-۳ صفحه و اینقدر برای ذهن کودکم عجیب بود که کلا پرونده ی هدایتو بستم و گذاشتم کنار تا الان که تصمیم گرفتم حداقل یه کتاب از این نویسنده بخونم.
نمیدونم برای شروع کتاب درستی رو انتخاب کردم یا نه ولی باید بگم من این کتابو خیلی خیلی دوست داشتم و ترغیب شدم بقیه ی آثار این نویسنده رو هم بخونم.
نسخه ای که من خوندم بعد از اتمامش متوجه شدم که سانسور شده بود و من اینقدر غرقش شده بودم که نه فهمیدم کجاش سانسور شده و نه حس کردم چیزی از محتوا رو از دست دادم.
برخلاف خیلی از دوستان که آثار این نویسنده رو دوست ندارن و مخالفش هستن من به شدت اولین اثری که ازش خوندمو دوست داشتم و طرفدارش شدم.
به نظرم مخاطب زمانی میتونه مفهوم این کتابو درک کنه که ذهن و روحش آمادگی پذیرفتنش رو داشته باشه. شاید اگر یک سال یا حتی چند ماه پیش این کتابو میخوندم اینقدر برام جذاب نبود و فهمی ازش نداشتم.
        

          در نگاه اول جذب اسم و جلد کتاب شدم. بعد از خوندن معرفی کتاب ترقیب شدم که کتابو بخونم. کتاب موضوع جدید و جالبی داشت ولی به نظرم بیشتر جای پرداختن داشت و میتونست هیجان انگیز تر باشه و از یه جایی به بعد کاملا تهشو میشد حدس زد و خبری از پایان غیرمنتظره نبود. در کل به نظرم ارزش خوندن داره و آدمو به فکر فرو میبره در مورد آینده ای که به نظر بعید میاد ولی اتفاق افتادش غیر ممکن نیست.
        

          این کتاب احتمالا جزء اون دسته از کتاب هاییه که یه عده خیلی دوسش دارن و یه عده اصلا دوستش ندارن و من هم از دسته ی دوم هستم.
عکس روی کتاب هیچ تناسبی با محتوای اون نداره. شخصا از روی عکس و اسم مغازه توقع یه کتاب فانتزی جذاب(مثل مغازه ی خودکشی) رو داشتم که با یه کتاب انگیزشی آبکی مواجه شدم. چند باری تصمیم گرفتم کتابو نصفه رها کنم ولی تا آخر خوندم و واقعا هم تا آخر هیچ جذابیتی برام نداشت.
        

          خیلی کتاب بامزه و جالبی بود. نقاشی های قشنگی هم داشت علاوه بر اینکه برای کودکان و نوجوانان جذاب و آموزنده س بزرگسالان هم میتونن از خوندنش لذت ببرن.
        

          کتاب خیلی قشنگی بود ولی نه به اندازه ی بابا لنگ دراز عزیزم😌
با اینکه گفته شده جلد دوم بابالنگ دراز هست ولی موضوع این کتاب ادامه ی بابالنگ دراز نیست و یه داستان مجزاست فقط شخصیت های دو تا کتاب باهم مرتبط هستند. نوع داستان پردازی در قالب نامه نگاری رو خیلی دوست داشتم.
        

          اینقدر نظرات منفی و مثبت نسبت به این کتاب زیاد بود که واقعا نمیدونستم ارزش خوندن داره یا نه ولی بالاخره خوندمش و باید بگم بله ارزش یکبار خوندن داره ولی به نظرم این کتاب برای رنج سنی نوجوان جذابیت بیشتری داره و حقیقتا نسبت به اون همه تبلیغی که از این کتاب شده بود انتظارات من رو برآورده نکرد. 
اوایل کتاب موضوع به نظر کاملا جدید میومد و انتظار یه فانتزی عاشقانه ی قوی داشتم ولی از یه جایی به بعد همه چیز خیلی سریع پیش رفت و پایان کتاب قابل حدس زدن بود و اگر توقع دارید چیز های فانتزی جدید و خارق العاده تو این کتاب ببینید سخت در اشتباهید .
ولی نویسنده فضای کتابو به خوبی توصیف کرده بود و به راحتی ذهن با کتاب همسو میشد و اگر یکم بیشتر به کتاب پر و بال میداد و هیجان بیشتری داشت، میشد جزو کتاب های واقعا خوب حسابش کرد.
        

          میشه گفت کتاب خوبی بود. اوایل کتاب همه چیز گنگ بود و نمیشد فهمید چی به چیه ولی هر چقدر جلو رفت قسمتای تاریک یکی یکی روشن شد هرچند که بعضی از قسمت ها قابلیت این رو داشت که بیشتر بهشون پرداخته بشه و واضح تر بشه یه جاهاییش خیلی تند پیش میرفت ولی در کل خسته کننده نبود قسمت جالبش این بود که در مورد یه سری از داستان های قدیمی ایرانی و عقاید و خرافات نوشته شده بود. ولی قسمت ترسناکش هیجان خاصی نداشت و انگار نویسنده سعی کرده بود با چیزهای ترسناک و ماوراءالطبیعه شوخی کنه. در کل میتونست بهترم باشه ولی ارزش خوندن داره.
        

          نوشته های امیرعلی نبویان همیشه بی نظیرن. همیشه نوشته های ایشونو به صورت پراکنده از رادیو و صفحات اجتماعی شنیده بودم و این بار عزمم رو جزم کردم که کامل کتاب ها رو بخونم و تو دو روز دو تا کتابو خوندم. طنز کتاب اینقدر جذابه که هر داستان به راحتی تو ذهن میشینه میتونم این مجموعه رو بارها بخونم و بازم مثل دفعه ی اول بخندم و برام تازگی داشته باشه. ضمن اینکه نوشته های آقای نبویان با صدای خودشون تو مغزم پلی میشد و این کتابو برام جالب تر کرده بود.