یادداشت‌های سارا (7)

          کتاب رو تو کمتر از ۲۴ ساعت تموم کرد، فوق العاده پرکشش بود و اصلا خسته کننده نبود. اتفاقاتش هم قابل پیش بینی نبود و شخصیت اصلی زنش هم خیلی قوی و قابل اتکا بود.
انتظار داشتم مثل بیشتر کتاب های این ژانر یه پلات توییست خیلی خفن داشته باشه ولی نداشت اما چیزی از غیرقابل حدس بودن و جذابیتش کم نکرد پیشنهاد میکنم اگه این سبک رو دوست دارین حتما بخونین .
        

          بی نظیر بود!
خیلی از وقتا با جمله هاش بغض کردم، یه کتاب پر از حس آزادی خواهی، عدالت، غم، بیزاری از ظلم و مبارزه با ظلمه 
از طرف دیگه نویسنده انقدر خوب و شیوا صحبت می‌کنه که تا گوشت و خونت نفوذ می‌کنه.
از خوندنش نهایت لذت رو بردم.
        

          مرگ ایوان ایلیچ فضای دلگیر و تیره‌ای داشت؛ انگار تمام داستان توی یه اتاق تاریک و بدون پنجره اتفاق می‌افتاد. به‌نظرم پیام اصلی کتاب اینه که آدما تا وقتی به مرگ نزدیک نشن، فراموش می‌کنن که خودشون هم یه روزی قراره بمیرن انگار مرگ فقط برای بقیه‌ست.
شخصیت اصلی داستان تازه وقتی داره می‌میره، به این فکر می‌افته که اصلاً درست زندگی کرده یا نه. این همون حسرتیه که خیلی‌هامون ممکنه آخر عمر باهاش روبه‌رو بشیم.
پشت این داستان کوتاه، مفاهیم خیلی عمیقی نهفته بود و از خوندنش واقعاً لذت بردم.

        

          کتاب آروم و قشنگی بود.
داستان تو یه فضای برفی اتفاق میوفته و این موضوع حالت جادویی و غیر واقعی بودنش رو بیشتر می‌کنه،  پایان بندی زیبایی هم داشت و اون شکی که به واقعی بودن یا نبودن ماجرا از اول دارین تو پایانش هم شمارو رها نمیکنه، اگه رئالیسم جادویی دوست دارین یا یه رمان با حس روزای برفی می‌خواین که همونقدر ساکت و نرم باشه پیشنهادش میکنم.
        

          این جلد از کتاب درون مایه سیاسی داره کاملا و از اون حالت تمرکز رو قومیت و فرهنگ و رسوم خارج شده چون براساس واقعیت های تاریخی اون دوره نوشته شده اما حرفایی که میزنن و گفت و گوی بین آدم ها و اون فراز و فرود واسه رسیدن به اهدافشون واقعا جذابه این جلد رو یه مقدار کمتر از جلد اول دوست داشتم ولی همچنان فوق العادست 
        

          کتاب خوبی بود شاید دلیل اینکه من نتونستم خیلی باهاش ارتباط بگیرم بخاطر داستان کوتاه بودنش باشه چون واقعا از داستان های بلند و چند جلدی ها لذت میبرم اما چندتا از داستان هاشو واقعا دوست داشتم مثل « وقتی آقای پیرزاده برای شام می آمد» ، « سومین و آخرین قاره» و در نهایت «زنده؛ به سوی بهشت» که سخن نویسنده بود خیلی از چیزارو برام آشکار کرد کتابی بود که ارزش خوندن داره مخصوصا واسه کسایی که به داستان کوتاه علاقه دارن.
        

          این کتاب واقعا قشنگه داستان یه نسل ترکمن که همزمان با زندگی و آداب و رسوم و نحوه عاشقی و جنگشون به اعتراضات سیاسی و نقد اجتماع هم میپردازه. به تفاوت های که بین نژادها قائل میشن و افکار زنگ زده و پوسیده نسل قدیمی که نمیتونن پیشرفت رو بپذیرن. اگه به داستان هایی که روایت نسل های یک خاندانه علاقه مندین از دستش ندین، قبل اینکه شروعش کنم فکر میکردم نثر سنگینی داشته ولی خیلی روون و زیباست.