یادداشت‌های mah3a (10)

          عاااالی
        

          خیلی خوب و آموزنده.
        

          آن قدر که تعریف کرده‌اند، رمان خوبی نیست.
طنزش هم بیشتر وقت‌ها با انواع بی‌ادبی مخلوط شده.
        

          پر از سیاه‌نمایی، پر از هذیان، چندین مورد تکراری گفتن حوادث قصه، پر از بدگویی و بد حرف زدن، لحن خشن و بی‌ادب و خشک،  خراب کردن وجه‌ی هر شخصیت ایرانی، بدون لحظه‌ای مثبت و امیدوار کننده.
اگر می‌خواهید غم و افسردگی به سراغتان بیاید، این رمان را بخوانید...
        

          کتابی که با آن گریه کردم و حال عجیبی داشتم. یک قصه‌ی واقعی که مثل افسانه‌ها بود ولی افسانه نبود.
        

          بهترین کتابی بود که تو عمرم خوندم، دلم می‌خواد چند بار دیگه بخونمش و با شخصیت برجسته‌ی آقای قاضی ره بیشتر آشنا بشم.
فوق‌العاده بود.
        

          ساده و روان بود
        

          آموزنده و جالب😊
        

          پر از بچگی و هیاهو...
        

          دوران جنگ هشت ساله‌ی ایران را خیلی بیشتر و بهتر درک کردم‌. امیدوارم همه بخونن