یادداشت‌های شیدِآپولو؛ (13)

          خیلی وقت بود کتاب به این حجم نخونده بودم، دلم واسش تنگ شده بود😂
داستان از اواسط کتاب معلومه، بقیه‌ش دلایل و یه سری درگیری‌ها و آدرنالینه. آرامش چند صفحه آخر کتاب رو خیلی دوست داشتم، بعد از اون همه ماجرا واقعا بهم چسبید😂
        

          سانسورش زیاد بود، گاهی یکم گیج کننده می‌شد. ولی ناگفته نماند که حق هم داشتن😂
در کل دوستش داشتم. ایده‌ش جالب بود. 
( موقع خوندن خیلی چیزهای مختلفی بود که می‌خواستم راجبش بنویسم ولی الان هیچکدوم رو یادم نمیاد😂😭)
        

          زیاد نتونستم باهاش ارتباط بگیرم.
شخصیت پردازی لوک تو جلد قبلی طوری بود که انگار باید یه آدم با اعتماد به نفس بیشتر و اقتدار بیشتر می‌دیدیم ولی خب از نظرم چنین اتفاقی نیوفتاد.
        

          جالب بود اما قابل حدس. فعلا چیز زیادی نمی‌تونم بگم، وقتی که جلد های بعد رو خوندم و داستان کامل‌تر شد، بیشتر راجبش می‌نویسم.
        

          از عشقی که به این کتاب دارم هرچقدر بگم، کم گفتم! داستان خیلی خفنی داشت. تمام شخصیت‌ها طوری بودن که دوست داشتی بغلشون کنی و بهشون بگی اشکالی نداره، همه چیز درست میشه. مخصوصا گرند😭😭
از نظرم روند داستان بعد از یک‌سوم اول خیلی جالب تر شد و تو یک سوم آخر هم برام طوری بود که بدون اینکه کتاب رو زمین بزارم، تمومش کردم.
        

          بعد از تموم شدن کتاب، لازم بود که چند روز صبر کنم تا تمام احساساتم تخلیه بشه، بلکه بتونم چیزی به غیر از ″ابنسپژتی😭″ تایپ کنم😂
کرکتر هایی داشت که واقعا تو دلم جا پیدا کرده بود. به حدی که حتی اگه ناخن یکی‌شون هم می‌شکست، یه وقت می‌ترسیدم که نکنه بمیرن!😂
دنیایی که داستان توش اتفاق می‌افتاد برای من جدید و جالب بود. قلم و ترجمه‌ش هم خوب بود و آدم رو می‌برد تو دل داستان و باعث می‌شد همراه کرکتر ها احساسات مختلف رو تجربه کنی.( ناگفته نماند که کلی همراه‌شون گریه کردم😂)
تنها چیزی که من باهاش مشکل داشتم ( بیشتر تو جلدهای اول) رومنس داستان بود. ولی با این حال فکر می‌کنم برای بقیه زیاد بد نباشه، چون من کلا با رومنس مشکل دارم😂
در آخر هم دوست دارم خداحافظی بکنم با آرسینوئه‌ی باهوش و شجاع، میرابلای قوی و جذاب و کاترین مهربون و ساده:>>
        

          کتاب بدی نبود اما به عنوان یه کتاب جنایی، با نگاه کردن از زاویه‌های مختلف قابل حدس بود. ولی در کل ارزش یک بار خوندن رو داشت.
        

          خط داستانی و شخصیت‌های خیلی باحالی داشت. ترجمه‌ش خیلی خوب بود و طنزی که تو قلم نویسنده بود رو نگم>>>>
یه خوبی که داشت این بود که چیزایی که ما نمی‌دونستیم رو مگنس هم نمی‌دونست واسه همین ادم زیاد گیج نمی‌شد.
آقای ریوردان توی این کتاب هم تلاش کرده کرکترایی داشته باشه که حتما طبق عرف جامعه نباشن و کمی متفاوت باشن ( مثلا اینکه سمیرا مسلمان بود و یا اینکه هارت ناشنوا بود)
در کل خیلی خوشم اومد و از خوندنش لذت بردم:>
        

          معما های این کتاب>>>>>>
شخصیت‌ها>>>>>>
احساس می‌کنم مثلث عشقی این کتاب یکم شورشو در اورده و داره به داستان صدمه می‌زنه.
        

          اوایل کتاب گیج‌کننده‌س، همه می‌دونن راجب چی داره صحبت میشه جز خواننده! 
ممکنه صفحات اول کتاب زیاد براتون جالب نباشه، ولی وقتی جلوتر می‌رین داستان تازه شروع می‌کنه به جذاب شدن.
قلم روونی داشت و داستان خیلی راحت جلو می‌رفت.
در کل دوستش داشتم و خوب بود:»
        

          واقعا از خوندن کتاب لذت بردم و نسبت به سکوت بره‌ها ارتباط بیشتری باهاش گرفتم.
دارای صحنه‌های خشونت‌آمیز بود و اگه زیاد خوشتون نمیاد توصیه می‌کنم این کتاب رو نخونید.
قلم‌ش یکم خشک بود ولی یجورایی این حس رو منطق می‌کرد که،، هی، اینا ممکنه اتفاق بیوفته‌ها!!
در هر صورت کتاب خوبی بود و از اینکه خوندمش خوشحالم.
        

          در وصف این مجموعه جز ″ اشک😭″ واقعا چیز دیگه‌ای نمی‌تونم بگم.
نحوه‌ی بیان داستان از زبون شخصیت‌ها رو دوست داشتم و تونستم نسبت به پرسی جکسون و خدایان المپ ارتباط خیلی بیشتری باهاشون برقرار کنم.
خط داستانی خیلی خفن بود و شوخی‌ها رو هم خیلی دوست داشتم.
احساس می‌کنم یه تیکه از روحم رو توی این مجموعه جا گذاشتم (😭) و حتمااا توصیه می‌کنم که بخونیدش.
        

          و بالاخره این مجموعه هم تموم شد!
از خوندنش لذت بردم و با اینکه معتقدم داستان توی جلد چهار واقعا ریزش داشت، اما جلد آخر جبران‌ش کرد.
یه چیزی که واقعا آزاردهنده بود تعداد زیاد جلدها توی چاپ بود. خیلی از کتاب‌ها ( مثل جلد چهار یا پنج ) واقعا نیازی به دو قسمت شدن نداشتن.
کلی بخوام بگم خوب بود و خوندنش خیلی حال داد!