یادداشت‌های محمد کاملان (56)

          واقعا متوجه نشدم هدف نویسنده از این کتاب چی بود!

داستان حرف خاصی برای گفتن نداشت. باید اعتراف کنم که خیلی از قسمت‌هاش به اندازه‌ای حالم رو بهم زد که نخوندم.

ترجمه هم چنگی به دل نمی زد.

اصلا نمی‌فهمم چرا همچین کتابی نوشته شده و یک نفر وقت گذاشته تا ترجمه‌اش کنه.
        

          وقتی صحبت از عادت به میان می‌آید نمی‌شود نسخه‌ واحدی پیچاند. در نتیجه نویسنده عادت را در چارچوب‌های مختلف بررسی کرده است.
هدف نویسنده از این کار آشنایی خواننده با فرآیند شکل‌گیری عادت و تغییر دادن آن است. البته به نظر من توضیحات زیادی در این خصوص در کتاب درج شده که خواندن کتاب گاهی اوقات حوصله را سر‌میبرد.

اگر حوصله خواندن تمام کتاب را ندارید و به دنبال راهنمایی سریع برای آشنایی با عادت و تغییر آن می‌گردید به نظر من مطالعه ضمیمه کتاب که در انتها آورده شده کفایت می‌کند.
        

          ترجمه‌ای از این کتاب با عنوان «درنگ نکن انجامش بده» را خواندم.

ریچارد برانسون در کنارِ ثروت هنگفتی که دارد، فرد ماجراجویی نیز هست اما محتوای این کتاب موفقیت و ماجراجویی برانسون را بسیار ساده و دست‌یافتنی توصیف می‌کند.

یکی نیست به این آقای برانسون بگوید: اخوی، ما درنگ کردم و انجامش دادیم و نشد!

از قرار معلوم تمامی اتفاق‌های این کتاب واقعی هستند اما به اندازه‌ای پیش‌پا افتاده توضیح داده شده که باورش سخت و دشوار به نظر می‌رسد.
        

          کاملا مشخص هست که نویسنده دانش خوبی در زمینه تقویت اراده دارد.
کاری که انجامش خیلی هم آسان نیست.

شیوه‌های کاربری هم در این ارائه داده که انجامشون خالی از لطف نیست.

فصل آخر کتاب هم به خوبی مطالب رو جمع‌بندی کرده، در نتیجه اگه حوصله خوندن تمام کتاب رو ندارید، فصل آخرش دورنمای کلی از مطالب کتاب در اختیارتون قرار می‌ده.
        

          اولین سرگذشت نامه ای ورزشی بود که مطالعه کردم و  قطعا در آینده سرگذشت نامه‌ های ورزشی بیشتر خواهم خواند.
لطفا اگر سرگذشت نامه ورزشی جالب توجهی مطالعه کردید، معرفی کنید.
        

          در مورد این کتاب به این راحتی‌ها نمیشه صحبت کرد باید از کازانتزاکیس بیشتر بخونم.
        

          نگارنده بویی از اصول نگارش سرگذشت نامه نبرده و با کتابی طرف هستیم که از هر فرصتی برای تعریف و تمجید از ایت الله بهجت استفاده میکنه. بعضی‌ وقت‌ها هم مشغول به نصیحت و پندواندرز میشه و کاملا فراموش میکنه که داره سرگذشت  نامه مینویسه.
        

          شروع صنعت دخانیات با تبلیغات گسترده ای همراه بود و به جای اینکه کسی از کشنده بودن سیگار بگوید،  شاهد تبلیغات وسیع مصرف سیگار بودیم، دخانیات به سرعت به صنعتی پول ساز تبدیل شد و حتی پزشک ها در تبلیغات قدیمی، مصرف دخانیات را توصیه می کردند. 
اما پس از مدتی ورق برگشت و جامعه جهانی به ضررهای سیگار پی برد.

پورنوگرافی در قالب سایت های تیوب که چیزی حدود ۱۰ تا ۱۵ سال بیشتر عمر ندارد نیز راه صنعت دخانیات را در پیش گرفته و هنوز جامعه جهانی از خطرهای آن آگاه نیست و به جای منع پورن، شاهد تبلیغات و بازگوکردن فایده های آن هستیم. 
در حال حاضر درآمد صنعت پورنوگرافی جلوی انتشار خطرهای آن را گرفته است، اما این را از من داشته باشید که این ورق هم بر میگردد و در آینده ای نه چندان دور، پورن همانند دخانیات به صنعتی مضر تبدیل خواهد شد.

به همین دلیل در میان کتاب های اندکی که با دیدگاهی علمی به خطرهای پورن اشاره می کنند، کتاب مغز شما با پورن،  کتابی خواندنی است که مطالعه آن را پیشنهاد می‌ کنم.

توضیح: نسخه زبان اصلی کتاب را مطالعه کردم، اما نشر تلنگر این کتاب را با ترجمه آرش حسینیان منتشر کرده است.
        

          کتابی در هم که قسمتی از آن به سرگذشت اد کتمول و شکل‌ گیری پیکسار اشاره دارد و انصافا جذاب است. قسمت دیگری از کتاب به روش های مدیریتی اشاره دارد که بازگو کردن این روش ها در کنار سرگذشت شکل گیری پیکسار، ساختار روایت کتاب را از هم گسسته است.
        

          عنوان این کتاب سوال بزرگی در ذهن من ایجاد کرد.
چطور ممکن است شهروندان کره شمالی افسوس نخورند؟!
ظاهرا، افسوس نمی‌خوریم، یکی از شعارهای تبلیغاتی نظام کره‌شمالی است اما به غیر از این چیزی در خصوص اینکه این شعار در نگاه مردم کره چه مفهومی دارد و چرا نویسنده، نام کتاب را حسرت نمی‌خوریم انتخاب کرده است دستگیرم نشد.

با توجه به اینکه که کتاب توسط روزنامه‌نگاری آمریکایی نوشته شده، به لحاظ رعایت اصول نویسندگی چیزی کم نداشت.
اما از آنجایی که کره‌شمالی با آمریکا خصومت دیرینه دارد، شاید نویسنده در نگارش کتاب و بد جلوه دادن نظام کر‌ه‌شمالی زیاده‌روی کرده باشد.
منظور من این است که یک طرفه نمی‌شود به قاضی رفت و در خصوص یک ملت و نظامی که چیزی زیادی از آن نمی‌دانم نظر داد.
در مجموع روایت کتاب بسیار زیبا و جذاب بود، خواندش را به دوستان توصیه می‌کنم.

اگر کسی از دوستان متوجه شد که منظور از عنوان این کتاب چیست خوشحال می‌شم بنده را هم مطلع کند.
        

          تنها دو داستان آخر به دلم نشت، اون‌ هم به خاطر ترجمه خوبش بود.

دوست داشتم برای ترجمه عالی ۵ ستاره بدم اما افسوس که گودریدز همچین امکانی نداره یا من ازش بی‌خبرم.
        

          چرخ برهم زنم ار غیر مرادم گردد

من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک

حتماً شما هم این بیتِ حافظ را شنیده‌اید و حسابی لذت برده‌اید، اما به‌نظر شما واقعاً می‌شود چرخ را بر هم زد؟

کتاب اَوت‌لایِرز (outliers) که ترجمه‌های مختلفی با نام‌های «تافته‌های جدا بافته»، «نخبگان چگونه نخبه می‌شوند»، «استثنایی‌ها» و چند نام دیگر در ایران از این کتاب ترجمه شده، به بررسی زندگی افراد موفق می‌پردازه و می‌خواد به این پرسش پاسخ بده که واقعاً می‌شود چرخ را بر هم زد؟!

مالکوم گلدون، نویسنده کتاب، بر اساس اطلاعاتی که از زندگی افراد موفق جمع‌آوری کرده مدعی میشه که هیچ فردی نمی‌تونه موفقِ خودساخته باشه و برای رسیدن به موفقیت حتماً باید از دیگران  کمک گرفت. در‌واقع برای رسیدن به موفقیت باید ابر و باد و مه و خورشید دست به دست هم بدن و افرادی که مدعی هستند دستشون رو به زانوی خودشون گرفتن و بلند شدن، حرف مفت می‌زنن و نه‌تنها افراد و سازمان‌ها به اون‌ها کمک کردن، بلکه شرایط روزگار، جغرافیا و عوامل اجتماعی راه رو برای موفق‌شدن این افراد هموار کرده است.

نویسنده برای اثبات این ادعا زندگی چهره‌های سرشناس زیادی رو بررسی می‌کنه و جالبه بدونید بر اساس اطلاعات این کتاب، حتی تولد در نیمه اول یا دوم سال،‌ تأثیر زیادی در موفقیت یک فرد در بزرگسالی داره!

زمان، جغرافیا، خانواده و جامعه و مواردی از این دست به‌عنوان عامل‌‌های مهمی شناخته میشه که در موفقیت یک فرد تأثیر زیادی داره، برای نمونه کتاب اشاره‌ای به مسیر موفقیت بیل گیتس داره، بد نیست بدونید در زمانی که بیل گیتس شروع به برنامه‌نویسی کرده بود، کامپیوترهای خانگی وجود نداشت و مجبور بود هر شب کیلومترها پیاده‌روی کنه تا با کامپیوتر دانشگاه‌ که ساعت ۳ صبح آزاد میشد، برنامه‌نویسی تمرین کنه. بدون شک تلاش بیل‌ گیتس رو نمیشه نادیده گرفت اما شما بهتر از من می‌دونید که همین آقا اگر الان به دنیا اومده بود، قطعاً زندگیش طور دیگه‌ای رغم می‌خورد و چه بسا که در میان هزاران برنامه‌نویس، سری از بین سرها در نمی‌آورد.

جالب اینجاست که بنا به اطلاعات کتاب، حتی آی‌کیو هم نقش زیادی در موفقیت نداره و نویسنده به فردی اشاره می‌کنه که ضریب‌هوشی نزدیک به هوش رابرت اوپنهایمر، مخترع بمب اتم، داشت اما از آنجایی که در محیطی بار اومده بود که نمی‌تونست گلیم خودش رو از آب بیرون بشه، نهایتاً با ضریب‌ هوشی بسیار زیاد، در اجتماع به یک فرد معمولی تبدیل شد.

مهم‌ترین قسمت این کتاب اشاره اون به استمرار در تلاش است و نویسنده با بررسی‌های مختلف مدعی میشه که استاد‌تمام شدن در یک کار، به دست‌کم ۱۰ هزار ساعت تمرین نیاز داره و به قول قدیمی‌ها کار نیکو کردن از پر کردن است.

خواندن کتاب اَوت‌لایرز توصیه می‌شود؟

انصافاً باید گفت این کتاب در میان سیل کتاب‌های زرد و انگیزیشی حرف‌‌های بیشتری برای گفتن داشت اما با کتابی طرف هستیم که بیشتر جنبه آماری و تحقیقی و داره و اگر به‌دنبال موفقیت هستید به‌خدمت گرفتن قانون ۱۰ هزار ساعت که در این کتاب به آن اشاره شد برای شما کفایت می‌کنه و نیازی به مطالعه تمام قسمت‌های کتاب ندارید.
        

          نویسنده سعی کرده بود با ارجاع به منابع مختلف به اهمیت کسب روزی حلال اشاره کند.
اما اگر در حین مطالعه این کتاب یا کتاب‌هایی از این دست به وجدانتان مراجعه کنید متوجه می‌شوید که به راحتی تمام این گفته‌‌ها و نوشته‌ها را وجدان قبلاً به ما گفته است.

توصیه‌هایی که در انتهای کتاب برای افزایش روزی نوشته شده بود اصلاً  به عقل جور در نمیاد.
وقتشه که نویسنده‌های این گونه کتاب‌ها یک مقدار واقع بین باشن و معقولانه‌تر بنویسن.
        

          با کتاب کوچکی طرف هستیم که در عرض یکی دو روز تمام میشود. این کتاب لحن کوبنده تری نسبت به بیشتر کتاب های خودیاری دارد و مدام مخاطب را با لحنی محکم به انجام کار تشویق میکند.

نویسنده برای بیان منظور خود از مثال‌های مشابه و پرتکراری کمک گرفته که مطالعه این کتاب را خسته کننده میکند 
در یکی دو فصل اول به تعریف قانون من‌ درآوردی ۵ ثانیه اشاره میشود که قانون خاصی نیست و قبل از انجام هرکاری با خودتان تا ۵ بشمرید و پس از این ۵ ثانیه به قول نویسنده، مانند موشک که به فضا پرتاب میشود، به سمت کارها حمله ور شوید.

در مجموع اگر به فکر مطالعه کتاب های خودیاری هستید و تحت تاثیر لحن نویسنده کتاب قرار میگیرید، این کتاب گزینه خوبی است، اما اگر اهل مطالعه کتاب های خودیاری برپایه علم و دانش روز هستید، این کتاب کمکی به شما نمیکند.
 
توضیح: نسخه زبان اصلی کتاب را مطالعه کردم و نظری برای ترجمه‌ های این کتاب ندارم.
        

          هدف از نوشتن این کتاب سرگرم کردن خواننده‌ است که من انصافا سرگرم شدم.
افسوس که زمان زیادی برای سرگرمی ندارم و گرنه بقیه داستان‌های جک ریچِر رو هم می‌خوندم.
        

          مرحوم قاضی در ابتدای کتاب میگن به دلیل ذات حقیقت‌جویی که داشتن، به خوندن زندگی‌نامه علاقه زیادی نشون می‌دادن.
اما به نظر من از اونجایی که در بیشتر مواقع زندگی‌نامه توسط خود فرد نوشته می‌شه، امکان نوشتن مطالب دروغ و غیرواقع نیز زیاد وجود داره.
به همین دلیل معتقدم، روی زندگی‌نامه‌ای که توسط خود فرد نوشته شده برای پی‌بردن به واقعیت زندگی همون فرد زیاد نمی‌شه حساب باز کرد.
با این حساب باید یک شخصیت رو باور داشت و کامل شناخت تا زندگی‌نامه‌اش رو باور کرد.
اما نمی‌دونم چرا تک‌تک جمله‌های این مرد به دلم نشست و زندگیش رو باور کردم.
        

          جادی برای ترجمه این کتاب زحمت کشیده اما نوشته هاش شدیداً نیاز به ویراستاری داره. 
متن به هیچ وجه روان نیست. 
در مجموع زحمت جادی در ترجمه این کتاب ستودنی است.
        

          انصافا باید اعتراف کنم امتیاز دادن به این کتاب سخت‌ بود.
از یک طرف با نثر دلنشین آقای پیمان هوشمند‌زاده سروکار داریم و از طرف دیگر عدم انسجام مطالبِ کتاب تجربه خوندن این نثر شیرین رو تلخ می‌کرد.
عادت ندارم کتاب رو نیمه‌تمام، تمام کنم. اما اعتراف می‌کنم که از نیمه به بعد، پراکندگی نوشته‌ها باعث شد رشته کلام نویسنده از دستم در بره و قسمت‌های آخر را سرسری خواندم.
        

          امان از این تبلیغات
کتاب رو بیشتر به خاطر تبلیغاتی که براش انجام شده بود خوندم، حیف که بدم میاد وسط کتاب بذارمش کنار وگرنه حتما این کار رو می‌کردم.
واقعا نمی‌دونم چرا این کتاب اینقدر ازش تعریف شده.
داستانش شبیه فیلم‌های هالیوودی بود، اصلا انتظارش رو نداشتم.
        

          به همان روشی که سینما، ورزش و سایر ابداعات انسان‌ها در خدمت سودآوری درآمده است.
اینترنت نیز در خدمت سود است نه در خدمت بشریت.
گوگل هزار و یک قانون نوشته و نانوشته را برای تعامل سایت‌ها با اینترنت اعمال می‌کند.
در پس تمامی این قوانین تنها چیزی که مهم به‌نظر می‌رسد کسب سود بیشتر است.
نیکلاس کار، به‌خوبی در این کتاب به مشکلاتی که مغز ما در حین تعامل با اینترنت به آن دچار شده است اشاره می‌کند.
اما خبری از ارائه راه‌کار نیست. شاید هم واقعا راه‌کاری وجود نداشته باشد، چرا که همان‌طور که گفتم گوگل سلطان اینترنت است و تنها سود بیشتر را می‌بیند.