یادداشت‌های مرضیه فرهمند (6)

          ارتداد رو با کنجکاوی شروع کردم، به زور ادامه دادم ولی با اشتیاق تمامش کردم. یعنی فصل اول که قشنگ دست میذاره رو احساسات و حساسیت های ما خیلی خوندنش سخته و فصل دومش هم خیلی یکم منو افسرده کرد ولی فصل سوم خوش خوان تر بود و راحت تمومش کردم. پازل داستان درست چیده شده و اتفاقات درست پیش میره و جایی از داستان نبود که بگم وای گند زدی تو داستان و به نظرم جالب بود ولی این کتاب مثل یه نقاشیه وسط یه تابلو بزرگ با کلی فضای سفید! توضیح و تفسیر و اضافات خیلی داره و یه جاهایی انگار کتاب شعر گرفتم دستم. به خاطر همین ویژگی و غم انگیز بودن تم کتاب خیلی خسته شدم و وسط خوندن باید یکی دو روز استراحت میکردم. اگه این همه توضیح و توصیفات ادبی و شاعرانه نداشت راحت تر میشد خوندش و شاید داستان هم بهتر پیش می‌رفت و انتهاش به نتیجه مشخص تری می رسید.
        

          هم متن اصلی کتاب خیلی روان و خوبه و هم ترجمه خیلی خوب انجام شده. کتاب لطیفیه و ماجرای خاصی نداره اما شیرینه. مثل خوندن کتاب شعر میمونه. من لذت میبرم.
        

          جلد چهارم از سری آبنبات. طنز و کشش داستان کم نشده و چون خودم هم توی دوران دانشجویی بودم خیلی درک میکردم فضای داستان رو. بی وقفه تا تمام بشه ادامه دادم و خیلی لذت بردم. تو این جلد شخصیت اصلی دانشجو شده و ماجرا توی خوابگاه و دانشگاه ادامه پیدا میکنه هرچند حضور شخصیت های فرعی که من دوستشون داشتم کمتر بود ولی ارزشش رو داشت. و پایان کتاب هم عالی بود  و داستان طوری تموم شد که منتظر کتاب بعدی باشیم.
        

          کوتاه و دل نشین. من عاشق پری دخت شدم. بعد از تمام کردنش روزها درموردش فکر میکردم و فهمیدم این نوع عاشق بودن را دوست دارم. این کتاب برای من خیلی شیرین بود. هرچند غم انگیز
        

          خواندن این کتاب در روز دوشنبه ای نوجوانی فرصتی بود که بفهمم حتی اگر در مملکت اسلامی زندگی میکنم خیلی چیز ها هست که باید یاد بگیرم. به علاوه نثر روان، داستان شیوا و توصیفات ساده باعث جذابیت داستان شده . واقعا لذت بردم.