یادداشت‌های محمد قدیانی (5)

          -سرخ پوست- یکی از بهترین فیلمنامه های ایرانی برای تمرین فیلمنامه نویسی، آشنایی با فیلمنامه و ساختار نوشتار آن است.یک فیلمنامه کامل و استاندارد،با داستانی گیرا که احتمالا اکثر تان با فیلمش آشنا هستید و تماشا اش کرده اید.می شود این اثر را به عنوان الگوی درستی برای الهام گیری در نظر گرفت.اگر علاقمند به سینما یا فیلم نویسی هستید یا دانشجو هستید و دنبال متنی برای تمرین فیلمنامه می گردید، این شما و این سرخ پوستِ نیما جاویدی.
        

          به عنوان اولین کتابی که از (فاصل نظری) میخونم، تجربه ی بسیار خوبی بود.نوع نگاه خاصی به جریان شعر دارند.چیزی مانند شعر نو ولی در تم شعر کهن.ذوق زده شدم برای خواندن کتاب های دیگرش.
        

          این کتاب تموم شد ولی نتیجه ش برای من شروع چیز های دیگر بود.داستان هایی که داشت انگار همه مون یه روزی زندگیش کردیم داخل تاکسی.به وقت خودتون احترام بزارید و این کتاب رو حتما بخونید.
داستانها کوتاهند ولی پر مفهوم.میشه در یک سفر یا در چند ساعت خوندش
        

          تموم شد ولی در ذهنم باقی موند
کتابی بود  پر از سیاهی و تاریکی که شایددر نگاه اول  زده تون کنه ولی هرچی جلوتر می‌رفت  آدم بهش عادت می کرد و اون به جزئی از داستان تبدیل میشه.
در مورد داستان هم،داستانی داشت و نداشت! می شود گفت فقط ذهنیات یک آدمی بود درباره خودش و دنیای ساخته ذهنش...
نمی دانم...
        

          آثار بکمن نیاز به تعریف ندارد. (مردی به نام اوه) کتابی بسیار عمیق و انسانی است که خواندنش ما را غرق در خودش می کند.ماجرای تلاش های کوچک و بزرگ اوه برای رسیدن به همسرش،ماجرای گربه همراهش،ماجرای همسایه های اطرافش و ...
*در خواندن این کتاب تردید نکنید*
حتماً کتاب را با ترجمه  *فرناز تیمورازف* بخونید