یادداشت‌های مُحمَّد إبن‌ِأحمَد (4)

          از بهترین کتاب‌های روایت شهدا که خوانده‌ام.
روایتی ضدکلیشه از شهدا و فرماندهان شهید، مهاجران افغانستانی، همسران شهید و...
با لحنی گرم، گیرا و روان با استفادهٔ به‌اندازه از اصطلاحات و زبان افغانستانی. 
شاید از بخت بلند ما مخاطبین کتاب و البته شهید توسلی و خانم ام‌البنین همسر شهید هم بوده که روایت ساده و صادق و روراست باقی مانده و به ورطهٔ حذفیات مصلحت‌اندیشانهٔ ارگانی نیفتاده و شخصیت و سیمای یک قهرمان کتاب به‌تدریج و همراه با فراز و فرود شکل گرفته. 
سیمای یک فرماندهٔ دلیر زخم‌دیدهٔ سختی‌کشیده اما مهربان و عاشق‌پیشه که گاهی تندی هم می‌کند، گاهی افسرده هم می‌شود و... قهرمانی که از سر اجبار کارگری هم می‌کند اما برای کارگری ساخته نشده و جایی از تاریخ منتظر اوست برای کاری دیگر که از دیگران ساخته نیست. 
و در این روند همسری قوی حاضر است که فقط همراه نیست، گاهی راهبر و موثر هم هست. 

آنچه در کتاب از فشار و زخم‌زبان به رزمندگان فاطمیون و خانواده ایشان به ویژه از خود جامعهٔ مهاجران بیان می‌شود غم‌انگیز است.
درود خدا بر شهدا و رزمندگان مدافع حرم، به‌ویژه فاطمیون و خانوادهٔ صبورشان.

ای کاش کتاب طرح جلدی بهتری می‌داشت.
        

          کتاب  نثر روان و جذابی داشت و اطلاعات خوبی به مخاطب ارائه می‌داد که البته شاید خیلی‌هاشون رو بشه تو ویکی‌پدیا هم پیدا کرد. اما در کل می‌شد سفر یک ماهه به ژاپن تا این حد به گشت و گذار در مکان‌های توریستی و افتادن در آداب و رسوم توریست‌‌پسند نگذره. اواخر کتاب البته یه قدری از سفرنامه توریستی فاصله می‌گیره. از جمله اون‌جایی که نویسنده باب صحبت با یک فروشنده به عنوان یکی از نیروهای کار مهاجر از کشورهای خارجی رو باز می‌کنه و... 
        

          جدا از محتوای غنی و ذکر فضائل امیرالمؤمنین در این اثر (هر چند با محتوای تکرارشونده در سخنرانی‌ها)، با خواندن این کتاب می‌شود فهمید امام موسی صدر چگونه و با چه وسیله‌ای زندگی شیعیان منفعل و خمودهٔ لبنان را تغییر داد و زمینهٔ ایجاد یک جریان انقلابی و مجاهد را فراهم کرد.