یادداشت

        خیلی عجیبه که همهٔ شخصیت‌های داستان از سه نسل مختلف، زخم‌های کهنه و جدید و ریز و درشتی از اشغالگرها برداشته‌ن، و در طول داستان تلخی و سختی و سیاهی ظلم صهیونیست‌ها و اشغال و تخریب خونه‌ها و مزارع فلسطینی‌ها و آوارگی‌شون به خوبی روایت می‌شه، اما نویسنده تمامی اسرائیلی‌های غیرنظامی رو که شخصیت اصلی داستان (حیات) باهاشون مواجهٔ مستقیم داره، آدم‌های خوب و مهربون و صلح‌طلبی جلوه می‌ده که برای رسوندن حیات و دوستش به قدس و روستای مادربزرگش بهش کمک می‌دن و حتی خودشون رو به خطر میندازن. اواخر کتاب دیگه نویسنده تعارف رو می‌ذاره کنار و عملیات در تل‌آویو رو هم آسیب رسوندن به مردم تعبیر می‌کنه.
و این‌که ترجمه هم ترجمه‌ی خوبی نبود.