یادداشت‌های کیم (10)

          با توجه به این که کتاب تنگسیر از صادق چوبک رو خونده بودم، انتظارم از این کتاب بالاتر بود. بیشتر داستان هاش رو دوست داشتم و درست بعد از اتمام کتاب فهمیدم چرا چوبک اسم این کتاب رو گذاشته چراغ آخر.
        

          زیبا و غمگین بود. می پرسید چرا؟ چون این روزها دیگر نه از این عشق ها پیدا می شود و نه انسانی شبیه به این آقای فلانی.
        

          توصیفات بسیار زیبایی داشت و باعث می شد که خواننده از خواندن کتاب لذت ببره.
        

          این کتاب جای فکر کردن داره و آدم رو به تفکر دعوت میکنه. به نظرم این کتاب سلیقه ایه و بستگی به برداشتی که فرد خواننده از اون میکنه داره. بعضیا ممکنه از خوندن این کتاب پشیمون بشن و بعضی ها هم در موردش فکر کنن. به نظرم داشت نشون میداد که بعضی از ما هم بعضی وقت ها ویژگی های زشت خودمون رو پشت نقابی پنهان میکنیم و فقط خوبی هامون رو نشون میدم و در تلاش برای تغییر دادن ویژگی های بدمون هستیم. از طرفی هم نشون میداد که سادگی همیشه خوب نیست اما نباید هم صورتک به چهره بزنیم.
        

          غمی که توی این کتاب بود، غیر قابل توصیفه.
        

          کتابش رو دوست داشتم. کتاب پر از احساساتی بود و فقر رو طوری توصیف کرده بود که گویا نویسنده با فقر زندگی کرده و همین احساس رو هم به خواننده منتقل میکرد؛ همینطور نشون میداد که انسان وقتی کسی رو دوست داشته باشه؛ حتی اگه توی بدترین شرایط هم باشه، تمام تلاشش رو میکنه تا اون فرد زندگی بهتری داشته باشه تا اینکه خودش زندگی بهتری داشته باشه.
        

          این کتاب یکی از آثار قشنگ ادبیات ایرانه. داستانش درباره زنیه که به دنبال یه عشق خالص میگرده. نه عشقی که به دلیل زیبایی و ثروتش صورت گرفته باشه. شخصیت اصلی مرد کتاب که نقاش بوده فوت شده و تابلویی به نام چشمهایش از خودش به جا گذاشته. حالا ناظمی که توی مدرسه ی نقاش کار میکنه به دنبال زنی که تابلوی چشمهایش متعلق بهشه میگرده تا داستان زندگی ماکان رو فاش کنه. فقط توی این کتاب توصیفاتی که صورت میگیره یکم زیادن و ممکنه خواننده حوصلش سر بره. 
        

          این کتاب داستان عشق دبیرستانی دختر و پسری با تفاوتای زیادی رو نشون میده که هر کدومشون به نحوی نقص های خودشون رو دارن. این کتاب نشون میده که عشق فقط تو ظاهر یا مادیات خلاصه نمیشه. هیچکس کامل نیست و شما هر کسی که باشید میتونید عشق رو تجربه کنید. آخرش برام گیج کننده بود و خوب متوجه نشدم چی شد ولی کتاب خوبی بود برای اینکه اوقات فراغتمو باهاش بگذرونمو ارزش یکبار خوندنو داشت. عشقشون قشنگ بود. 
        

          این کتاب از جورج اورول در واقع مثل دفترچه خاطره ای از زمانیه که اورول در فقر به سر میبرده. کتاب خوبیه و فقر رو خوب توصیف میکنه چون اورول خودش فقر رو چشیده. به نظرم برای کسانی که توی کتاب خوندن به دنبال هیجانن کتاب خوبی نیست و میتونه اواسطش حوصله سر بر باشه.
        

          کتاب بیگانه از آلبر کامو کتابیه که ارزش خوندن داره و اواخر کتاب ارتباط بیشتری با کتاب گرفته میشه. به عنوان توضیح کلی میشه گفت که مفهوم پوچی زندگی رو میرسونه؛ با اینکه کامو خودش گفته که کتاب هاش مفهوم پوچی رو نمیرسونن. این کتاب میتونه به ما چیزای زیادی یاد بده و مغزمون رو درگیر خودش کنه؛ به نظرم این کتاب غم زیادی داره و برای شروع کتاب های کامو کتاب خوبیه. داستانش در مورد مردیه که مادرش رو از دست داده و شاید بشه گفت که نگاهش نسبت به زندگی نسبت به بقیه ی مردم فرق داره و در زندگیش با فراز و نشیب هایی رو به رو میشه که... 
اواخر کتاب داشت گریم میگرفت و واقعا دوستش داشتم.
_بریده ای از کتاب : امروز مامان مُرد. شایدم دیروز. نمیدانم.