یادداشت‌های هستی. (4)

          چیزی نمیتونم بگم جز اینکه به معنای واقعی کلمه عالی بود:)
        

          این هفته، هفته‌ی پر برکتی بود و دو تا کتابمو تموم کردمD:
چند وقت پیش که اولای کتاب بودم گفتم به نظرم صرفا به دلیل داستانی که داشت یه مدت خیلی ترند شد.
به طور کُلی داستان عاشقانه‌ی بین سَم و جولی داستان قشنگی بود اما توقع دیگه ای از پایان کتاب داشتم.
به هر حال وقتی کتاب و شروع میکنی متوجه این میشی که سَم مرده،هر اتفاقی هم بیفته خب سَم مرده ولی  وسطای کتاب معلوم میشه که این تماس های تلفنی‌ای که بین سَم و جولی برقرار میشه یه روزی به پایان میرسه و داستان کاملا و دقیقا همونطوری که فکر میکنی تموم میشه،فکر میکردم قراره اتفاق قشنگ‌تر و جالب‌تری بیفته اما متاسفانه نیفتاد.
به هر حال تجربه قشنگی از خوندن این سبک کتاب بود.
(ناگفته نماند بعضی جاهاش واقعا ممکنه گریه کنید><)
        

          دیشب تا ساعت سه برای تموم کردنش بیدار بودم و به جرئت میتونم بگم یکی از بهترین کتابایی بود که خوندم و ممکنه چند بار دیگه هم بخونمش.
با این که کُلِ کتاب درمورد پسری بود که درکی از احساسات نداشت ولی با خوندن این کتاب هزاران احساس رو تجربه میکنید.
نویسنده به خوبی روند داستان و پیش برده و خیلی دقیق درمورد همه چی توضیح داده و همچنین توصیفاتش از فضای داستان و اتفاقاتی که می‌اُفتاد خیلی قشنگه.
تنها مشکل من با این کتاب ترجمه‌ی ضعیفش بود.
واقعیت چون تعریفشو زیاد شنیده بودم خیلی وقت پیش از انقلاب خریدمش و هیچ دقتی به انتشارات نکردم.
انتشاراتش شاهدخت پاییز هست،جلد کتاب خوبه و مشکلی نداره اما توی ترجمه بعضی جاها کلمات اشتباه نوشته شده بودن یا حروف ها جا به جا بودن.
نسخه‌ی این انتشارات رو بهخوان نداشت که انتخاب کنم داخل بهخوان نوشته بود ۱۸۸دصفحه اما کتاب من ۲۲۴ صفحه بود که فکر کنم بخاطر این باید خوشحال باشم^^
        

          _این اولین تجربه‌ی من از خوندن کتاب جنایی_معمایی بود و میتونم بگم به معنای واقعی کلمه این کتاب من و درگیر خودش کرد.
جوری که با هر کلمه،هر جمله،هر صفحه ذهنم بیشتر درگیر پرونده میشد و باعث می‌شد که مجبور به فکر کردن درباره‌ی این موضوع بشم که آخر داستان قراره چه اتفاقی بیفته ؟
خودِ نویسنده خانم داربی کین وکیل سابق دادگاه بوده و اتفاقات و حوادث مربوط به این زمینه رو به خوبی توی کتاب آورده.
به شخصه حتی اگر در حال خوندن کتاب پونصد صفحه ای باشم و تا صفحه چهارصد و نود خونده باشم و ببینم که داستان داره کند پیش میره،خسته میشم و حتی ممکنه دیگه ادامه ندم،اما در حین خوندن این کتاب نمیتونستم زمین بزارمش.هر صفحه جوری نوشته شده بود که یک سرنخی از پرونده داشت و به نظرم اصلا چیزی برای کِش اومدن داستان نبود.
همچنین احساسات شخصیت ها طوری بود که همراه باهاشون ترس و هیجان و غم و...احساس میکنی.
و اما در نهایت پایانِ به شدت غیر منتظره‌ی این داستان باعث شد که بیشتر ازش خوشم بیاد.در طول خوندن کتاب به هر اتفاق ممکن و غیر ممکنی که میتونه بیفته فکر کردم به جز این.
و خب برای اولین تجربه از خوندن کتابی با این ژانر زیادی برام خوب و جالب بود.
_جلد کتاب هم بسیار خوب و تمیز چاپ شده بود.
و خانم مرادی هم بسیار عالی از عهده‌ی ترجمه‌ی این کتاب بر اومدن.