یادداشت‌های H.S.R (17)

          《به نام خدای مهربان》
در این کتاب چند واقعه عنوان شده در تاریخ بیهقی را می توانید با نثر ساده تر مطالعه کنید.
کتاب خوبی بود برای نوجوانان علاقه مند به تاریخ مخصوصا تاریخ بیهقی که یکی از کتاب های معروف تاریخی هست. اگر برایتان سخت بود که متن اصلی تاریخ بیهقی رو بخوانید ولی دوست دارید چند صفحه ای از این کتاب تاریخی مطالعه کنید، خواندن این کتاب رو از دست ندید.
*وسط خواندن این کتاب می تونید کمی با تصویر های جالبش هم سرگرم بشید.
        

          《بسم الله الرحمن الرحیم》
تو این کتاب در چند صفحه با سرگذشت شعر از همان اول بسم الله، زمان انسان های اولیه، تا وضعیت شعر تا همین اواخر آشنا می شوید. تاثیرگذاری شعرای مختلف در عصر خودشان و بعد از آن، روند شکل گیری سبک های مختلف شعری، روند شکل گیری قالب های شعری، و... به صورت روان و داستان وار با هر چیزی که مرتبط به شعر است، آشنا می شویم.
ما با این کتاب سوار ماشین زمان می شویم و به مقاصدی چون روز های اوج شکوفایی شعر در دربار سامانیان، زمان حمله مغول، روزگاران تشکیل سبک عراقی و ... سفر می کنیم. 
این کتاب برای نوجوانان است اما اگر واقعا علاقه مند به شعر هستید، خواندن این کتاب را از دست ندید.
        

          《به نام خدای مهربان》
شخصیت اصلی داستان دختری به نام دلسی که تو کیپ کاد زندگی می کنه. اون از مادرش بی خبره و با مامان بزرگش زندگی می کنه و با این موضوع مشکلی نداره. تا اینکه یه روزی با سوال یکی از دوستاش درمورد حس و حال یتیم بودن متوجه حقیقت یتیم بودنش میشه و همزمان برندی، دوست دلسی، اون رو رها می کنه...
خلاصه که دلسی شروع می کنه به بیشتر فهمیدن درمورد مامانش و ساختن یک زندگی تازه بدون دوستش برندی.
◇◇◇
این کتاب خیلی جا ها به مفهوم شکر گذاری و قدر دانستن داشته ها می پردازه و همین برای من خیلی قشنگ بود؛ مثلا شاید شما مادری داشته باشی که بیشتر زندگیت نبوده اما یکی دیگه ممکنه کلا مادرش رو از دست داده باشه.
نکته دیگه اینکه فضای داستان برای من یکم تکراری بود و خیلی شبیه رمان های نوجوان دیگه ای  که قبلا خواندم ولی ارزش یک بار خواندن رو به نظرم واقعا دارد.
        

          نام نسخه فارسی: ستاره ی گرگ
        

          This book was absolutely great and I learned some things from this book that sometimes you have to choose between two things and you shouldn't just consider yourself.
And at the end I should say that this series of book made me pay more attention to fairy tales and be curious to read the the original version of it.
        

          ((به نام خدا))
داستان قشنگی داشت و نویسنده با قلمش کاری کرده بود که با اینکه شخصیت اصلی، گرگوآر شرایط زندگی و حال و هوای متفاوتی با حال خواننده داشت، اما می شد کاملا درکش کرد.
همچنین به نظرم این ایده ی نویسنده رو به صورت یک رمان طولانی می شد نوشت و بیشتر بهش پرداخت.
یک درس مهمی هم این کتاب داشت: آدم ها با هم متفاوتند و هر انسان توی یک چیزی مهارت دارد. یکی نقاشی اش خوب و فیزیک اش بد است و یکی هم فیزیک اش خوب است و در نقاشی کشیدن ماهر نیست.
قرار نیست همه مثل هم باشند و در ریاضی، فیزیک و شیمی عالی باشند. بعضی از مهارت های هنری و فنی از همین درس ها بیشتر در زندگی روزمره به کار میاید. گرچه آدم ها هم باید تلاش کنند تا هم درس شان خوب باشد و هم مهارت های فنی و هنری شان ولی اگر برای مثال اگر یکی کاریکاتور های قشنگ می کشد و علاقه ای به دکتر شدن ندارد، نباید مجبورش کنید تا دکتر شود!
⊙از طرف کتابخوانی که بچه مثبت و درس خوان است.⊙
        

          کتابی جذاب درمورد پسری به نام چیس که روزی سر بچه قلدر های مدرسه بوده و با افتادن از بام خانه شان سیزده سال زندگی اش را به کل فراموش کرده است! یعنی نه مادرش را یادش می آید و نه دوستان و دشمنانش را! او دو راه دارد: دوباره همان سر بچه قلدر ها شود و بقیه را اذیت کند یا آدم خوبی شود و با بچه های قلدر مدرسه همکاری نکند.
غافل از اینکه این انتخاب برای چیس راحت نیست چون در گذشته کار های نابخشودنی ای انجام داده ست که باید جبران کند...
        

          ■به نام خدا■
بریده ای از کتاب:
《آدمی اگر چنین بوده یا هست یا خواهد بود، بدان معنی نیست که تا ابد چنین بوده یا هست یا خواهد بود، بلکه یک روز چنین شده و روز دیگر چنین نخواهد بود》
این کتاب شامل دوازده روایت از تجربه محسن پوررمضانی درمورد کار توی کتابفروشی اش است.
چند روایت اول کتاب به نظرم خیلی اونطور که انتظار داشتم جالب نیومد ولی روایت های آخر جذاب تر بودند و بشخصه ازشون لذت بیشتری بردم.
همچنین چون نویسنده صمیمانه از خانواده، خاطراتش و نظراتش برای ما می گفت، حس خوبی به خواننده می داد.
مثلا خاطره ای که با خواهرش تلاش می کردند تا برای خرید توپ پول جمع کنند و یا مکالمه و بازی هایی که در کتابفروشی با آرتمیس کردند واقعا برای من جذاب بود.
در کل به نظرم با نخواندنش چیز خاصی رو از دست ندادید ولی برای کتابخوان ها و کتاب دوست ها کتاب خیلی خوبیه.
        

          ((بسم الله الرحمن الرحیم))
کتاب متفاوتی بود درمورد جنگ هشت ساله ی ایران و عراق...
داستان دختری به نام سارا که جنگ باعث می شود از خانه اش و چیز هایی که دوست دارد جدا شود و با پسری به نام یونس آشنا شود...
        

          ((به نام خدا))
داستان درخت آرزویی به نام قرمز بود. هر سال، اولین روز ماه می، بچه ها، معلم ها، پدر و مادر ها، پیرزن ها و پیرمرد ها، آرزو هایشان را روی یک تکه پارچه می نویسند و به شاخه های این درخت آویزان می کنند. قرمز واقعا نمی توانست آرزو هایی که روی شاخه هایش آویزان می کردند را برآورده کند. تا اینکه دختر مسلمانی به نام ثمر به یکی از دو خانه ی کنار قرمز اسباب کشی می کنند.
مردم او و خانواده اش را بخاطر اینکه مسلمان اند با حرف هایشان و رفتار سردشان آزرده خاطر می کنند. ثمر پیش قرمز می رود و  از ته دلش آرزو می کند تا دوستی پیدا کند.
آرزوی ثمر برای قرمز با اهمیت می شود و از اینجا قصه شروع می شود که قرمز تلاش می کند ثمر و استفان را با هم دوست کند؛ حتی شده با شکستن قانون درخت ها با انسان ها حرف نمی زنند!
از آن ور زمزمه هایی برای قطع کردن قرمز شنیده می شود...

بخشی از کتاب:
چه می توانم بگویم؟ من از بیشتر درخت ها پر حرف ترم.
با این حال، اگر دیدید در یک روز به خصوص که روز خوش شانسی تان بود، کنار درخت خاصی استاده اید که به نظر صمیمی می آید، ضرری ندارد اگر دقیق گوش کنید.
ما درخت ها نمی توانیم لطیفه تعریف کنیم؛
اما مطمئنا می توانیم قصه بگوییم.
        

          ((به نام خدا))
کتاب جذابی بود ولی قسمت های تخیلی کتاب خیلی به دلم ننشست و به اندازه ای که انتظار داشتم ازش خوشم نیومد.
        

          ((به نام خدا))
به نظرم این جلدش خیلی هیجان انگیز تر و جذاب تر از جلد اول بود. یعنی من یک درصد هم فکر نمی کردم آقای اسلون آتش افروز داستان باشه. 
همچنین این کتاب برای من یک درس بزرگ داشت: با کینه زندگی کردن و در فکر انتقام گرفتن بودن فقط زندگی مان را به باد می دهد و باعث می شود فرصت های خوب زندگی رو از دست بدهیم. آقای اسلون خیلی هوش بالایی داشت و معلم خوبی بود ولی، کینه از آقای کوییزلینگ و اخراج شدنش از مدرسه باعث شد نتواند از فرصت های طلایی و خوب زندگی اش استفاده کند و پیشرفت کند.
        

          ((بسم الله الرحمن الرحیم))
از کودکی تا به الان همیشه از کتاب های داوود امیریان لذت بردم و از خواندنشان سیر نشدم.
این کتاب روایت طنز و جذابی از زمانی که خود نویسنده در حال آموزش در دوران جنگ می دید، داشت‌ و واقعا من خواننده را با کتاب همراه می کرد طوری که من احساس می کردم همه ی شخصیت های کتاب را سال هاست می شناسم.
        

          ((به نام خدا))
حقیقتش این کتاب به دلیل اینکه یکی از آشنا هامون مانند پدر جکسون مریضی ام اس داشت، برای من با اهمیت شد.
اینکه این مریضی چقدر آسیب های زیادی به خود شخص مریض و خانواده اش می زند. اگر پدر جکسون ام اس نمی گرفت احتمالا شغلش رو از دست نمی داد و مجبور به ترک خانه و زندگی موقتی اما سخت در ماشین نمی شدند.
به امید روزی که همه ی مریض ها شفا پیدا کنند°☆°
        

          ⊙به نام خدایی که مهربانی اش در ذهن ما نمی گنجد⊙
بعد از چند وقت که گودریدزم مشکل پیدا کرده بود بالاخره تونستم بیام و واقعا دلم براش تنگ شده بود!
دوستانی که منو می شناسن می دونن که تو زمان امتحانات من کتابخون تر میشم و این اولین کتابی بود که از نمایشگاه امسال تو امتحانات خواندم و واقعا ازش لذت بردم! می تونم بگم چند وقتی بود که کتاب به این خوبی نخوانده بودم.
خیلی ها هستن که ازین کتاب خوش شون نمیاد ولی واقعا بستگی داره که آدم این کتاب رو تو چه زمانی بخونه و برای من خیلی حالم رو خوب کرد.
توقع مون ازین کتاب نباید یه داستان غیر قابل پیش بینی باشه و باید بیشتر به پیامش توجه کرد؛ البته که من از روند داستان هم خیلی لذت بردم و واقعا دوستش داشتم و حتی اگر یه جاهایی داستان مشکل داشت، به یه بار خواندش و پیامی که داشت می ارزید.
ایده ای که این کتاب داشت خیلی جالب و متفاوت بود و برای من واقعا جذاب بود و تصمیم گرفتم که تو این تابستون کتابای دیگه ی مت هیگ رو بخونم.

☆یکی از چیزایی که این کتاب می گفت و حال منو خوب کرد اینه که هر اتفاقی که تو زندگی اطرافیان مون می افته ما لزوما مقصرش نیستیم و بخاطر این احساس گناه نباید زندگی مون رو خراب کنیم.☆
به نظرم همین یه پیامی که در قالب داستان این کتاب می رسوند، بسه!
        

          The whole book in one sentence: Animals are living beings and they have rights, and we humans have no right to treat them however we want!