یادداشت‌های ریحانه مهدی ئی (14)

          *از نظر من*:
فارغ از ارادت خاصم به محمد علی بهمنی، و غم بزرگم نسبت به اینکه دیگه نفس نمی کشه...
کتاب، هم شعر های خیلی قوی داشت، هم شعر های ضعیف. درست مثل هر کتاب شعر دیگه ای. پس قضاوت در موردش اونقدر درست نیست بنظرم‌. چون شعر برای مخاطب عامی مثل من فقط سلیقه است، و من ادیب نیستم که طبق اون بخوام نظر تخصصی بدم. 
پس، از محمد علی بهمنی بخونید، قلمش زیباست:)
        

          *از نظر من*:
لزج 
دیوانه کننده
حالت تهوع
که اینا یعنی: نويسنده ای که هنرش چسبیده به سقف آسمون، و طوری می نویسه که خواننده کاملا تو مشتشه. میدونه دقیقا داره با هر کلمش چه احساسی در تو ایجاد می کنه، یا چه حسی بهت دست میده. این زن هنرمنده، روانشناسه، معرکست! 
کیا بخونن؟ هرکی می خواد بیمار شه:)
        

          *از نظر من*:
مرتضی برزگر را اول بار در "رویداد نویسندگی از صفر" در خانه ی شعر و ادبیات شناختم. خب چندماهی گذشته و من تازه توانستم قلمش را بخوانم. و خواندم. و عجب..!!!!
مجموعه ای از چند داستان کوتاه که من را به شدت یاد کتاب " سه قطره خون" صادق هدایت انداخت. بعضی داستان ها شروع تکان دهنده ای داشتند و بعضی پایانشان.  تبلور رماتیسم، وفاداری به خانواده، ... به نظر هر چیزی درست سر جای خودش ایستاده بود. بعد از هر داستان، مکثی، و تفکری عمیق لازم بود. شاید همراه با لبخندی تلخ، یا قطره ای اشک. 
خب، خیلی لذت بردم. آنقدر که به لیست نویسنده هایی که باید بخوانمشان اضافه شد!

پیشنهاد می کنم، اون هم خیلی زیاد:)
        

          *از نظر من*:
حال کتاب حالتو خوب می کنه. چی از این بهتر و مفید تر؟ 
        

          *از نظر من*: 
برای اولین کتابی که می خواهید از انقلاب فرانسه بخوانید خوب نیست، چون هم سنگین است و هم بسیار جزئی و دقیق. 
و دقیقا به همین خاطر است که برای پژوهشگران اجتماعی خواندش خییییلی لازم است. 
منسجم، سوال مند، خوش نوشت، سنگین، کند، مستند و بسیار مفید برای تحقیقات تخصصی، و فهم درست و واقعی از چرایی انقلاب فرانسه، و چگونگی رژیم پیش از آن:)

اگر پیش زمینه ای ذهنی از این انقلاب دارید، و یا اگر حتی قصد مهاجرت به فرانسه دارید، این کتاب را از دست ندهید. ریشه هایی در جامعه شناسی مردمان فرانسه به دست شما می دهد. 
        

          *از نظر من*:
چقدر خوشحالم که قبل دوازدهم خوندمش!
شاید تلاش نویسنده برای گول زدن ما، برای اینکه بفهمونه این راه حل ها واقعا کاربردیه، زرد و بیهوده بنظر بیاد،
اما
همین که باعث میشه بلندت کنه از جا، و بگه بدو برای زندگیت، بنظرم برای یه کتاب با این شمایل کافیه. 

بنابراین، خوندن این کتاب رو واقعا پیشنهاد می کنم، به هرکسی که از رخوت و بیکاری زندگیش خسته شده!

        

          *از نظر من*:
شاید اگر یک نویسنده ی معمولی نوشته بود تشویقی می گرفت. 
اما آدم از نادر ابراهیمی توقع دارد خب! 

اگر نادر نویسنده ایست که می تواند احساساتتان را قلقلک بدهد، بخوانید. اگر نه بگذارید و بروید سراغ کتاب بعدی:)
        

          *از نظر من*:
مثل آبی که مدام به تشنه ای نشان می دهد و مدام دور سرش می گرداند، بی آنکه قطره ای به دهانش بریزد خنکای آب را به جانش می نشاند و هر لحظه، از لحظه ی پیش تشنه تر اش می کند و صد البته که مشتاق تر. 
پایانش انقدر دلچسب بود که مگر می توانستم آرزو کنم کاش تمام نمی شد؟ 

بخوانید که تجربه ایست، تشنه ای که سیر از اشتیاق است و هوس!
        

          *از نظر من*:
نیمه اول کتاب چیز هایی داشت برای دانستن؛
نیمه دوم کتاب چیز هایی داشت برای فهمیدن؛
اما اگر بی دغدغه و سوال به سراغ این کتاب یا این مجموعه  آمده باشید، 
اصلا چیز هایی برای انجام دادن؛ نخواهد داشت.
هرچند نویسنده کم گذاشته بود، جاهایی

خواندش ممکن است مفید باشد، بسته به خواننده!
        

          *از نظر من*:
این کتاب می تواند نگاه شما را حتی به دنیای صنعتی امروز تغییر دهد، و می تواند در لایه های عمیق وجودی شما کاری کند تا گرایش هایی بسیار مهم و متنوع به گشت و گذار در تاریخ هنر و فلسفه هنر به وجود بیاید. این کتاب هنر را از آسمان به زمین می آورد!
این کتاب را دوبار بخوانید.
        

          *از نظر من:*
_بله چارلز عزیز متوجهم،....، بله شما درست می فرمائید،....، بالاخره این هم زاویه دید شماست، محترم است،.... بله.... .
و اینطور شد که دست از خواندن قلم عالیجناب کشیدم! چون نویسنده ی محترم ما معتقد است تمام مفاهیم در عمق ماجرا بایستی شکل بگیرند، و لزوما سیر داستانی، سرعتش، زیبایی اش، کشش اش، و هر "اشِ" دیگرش، فدائیان راه مفهوم درونی اند. و دقیقا به همین دلیل، کتاب او، اولین کتابی است که پس از سالها، نیمه رهایش کردم...! کار زشتی کردم... امیدوارم روزی دوباره به سراغش بروم، و آن روز نظرم تغییر کرده باشد.
با احترام، چون کتاب را کامل نخواندم، اجازه ی پیشنهاد دادن ندارم:)
        

          *از نظر من*:
نمی دانستم که فرق بین "مرور" و "خلاصه" چیست. شاید به خاطر همین کتابِ اشتباهی برداشتم:) اما خب، عدو شود سبب خیر گر خدا خواهد. موضوع ‌کتاب لااقل برای من بسیار نو بود. قصد هوپر معرفی ‌کردن نویسنده های خوب یا کتاب های خوب نبود، اما در حاشیه بسیار خوب جای خودش را پیدا کرده بود. شاید از دور اینطور به نظر نرسد اما، این کتاب ارزش *چند* بار خواندن را دارد!
خواندن این کتاب را به " آدم های کتاب"(به قول هوپر) توصیه می کنم:)
        

          *از نظر من*:
موضوع کتاب جالب است، مفاهیمی مثل لذت در مکاتب مختلف به صورتی مختصر بیان شده اند. برای کسی که می خواهد یک دید کلی داشته باشد مفید است. نکته ی قابل توجه این است که نویسنده در قسمت هایی که قصد دارد نظرات اسلام را در مورد بحث مطرح کند، بیانی منزجر کننده یا بسیار موضع گیرانه ندارد، و صرفا در جایگاه بیان ایستاده است، که این امر یکی از نکات خیلی مثبت این کتاب است. نکته ی بعدی درباره زبان است. در کتاب های تخصصی معمولا زبان نویسنده پر از کلمات عجیب غریب و قلمبه سلمبه است که گاهی بین خود متخصصین هم در ترجمه ی آن کلمه دعواست! این کتاب زبانی روان دارد و از نوشتن جملاتی خیلی طولانی وغیر قابل فهم اجتناب کرده است. 
و نهایتا خواندن این کتاب  را پیشنهاد می کنم:)
        

          *از نظر من*:
کتاب از زاویه کلی و بیرونی بی معنا و بی هدف است. بعد از خواندنش از خودم پرسیدم: "خب؟" داستان زمانی می تواند برای خواننده معنا پیدا کند، که مقدمه ی کتاب را خوانده باشد:) یعنی بدانی که دیوید کاپرفیلد، تغییر یافته ی خود چارلز دیکنز است. پس متن با دانستن این مورد تازه جالب می شود. دیگر می دانی داری داستان زندگی نویسنده را از قلم خودش و از ذهن نویسنده ی خودش می خوانی. و دومین جنبه ی ارزشی کتاب زمانی است که به شکلی غیر تحمیلی و نامحسوس، فضای جامعه انگلستان را برای خواننده به تصویر می کشد. 
با این حال، خواندن این کتاب را پیشنهاد نمی کنم:) مگر اینکه بخواهید از نگاهی ساده، به فضای زندگی اقتصادی مردم انگلستان، نگاهی گذرا داشته باشید.